Nationale 'Ontwikkelingsbank'

"Congratulations! You are hereby accepted" luidt het mailtje van de universiteit waar ik een paar maanden terug een aanvraag had gedaan. Blij en vol frisse moed dus zoeken naar de mogelijkheden voor scholarships en verdere financiering om mijn Master opleiding op een zeer prominente universiteit te kunnen volgen.

Pittig in prijs, zoals normaal voor een universiteit van deze rang, maar nog wel haalbaar met hulp van familie zou je makkelijk denken. Met de forse stijging van de koers en de niet zo geweldige ontwikkelingen in het land is het misschien alweer niet zo raadzaam om bij familie aan te kloppen, denk ik dan opeens. Oplossingsgericht denken is wat ik doe en opgeven is daarom geen optie.

Waar gaan we naartoe als we denken aan studiefinanciering? Het antwoord hierop is het Suriname Studiefinanciering Fonds van de Nationale Ontwikkelingsbank (NOB). Via google wordt je meteen verwezen naar de website van onze Nationale Ontwikkelingsbank waar er groot als slogan staat: 'WIJ STAAN OPEN VOOR ALLE INITIATIEVEN'. Mijn hart maakt een sprongetje, want dit zal wel de oplossing moeten zijn; een studentenlening aanvragen om de overige kosten van mijn studie te dekken, en die bij terugkomst met mijn salaris beetje bij beetje aflossen.

Mijn blijdschap is van korte duur, want na de mooie uitleg over de Human Capital Development in ons land waar wordt aangegeven dat er studieleningen worden gegeven aan studerenden aan hoger onderwijsinstellingen (Academisch en HBO) buiten Suriname, kom je terecht bij een mededeling waar staat dat er sinds 3 juni 2020 geen nieuwe aanvragen worden behandeld. Ja, hier heb je het dus.

Vol ongeloof stap ik in mijn auto op weg naar de bank om nog eens te informeren aangezien we in Suriname vaak te kampen hebben met websites die niet tijdig worden geüpdate. Bovendien stond er geschreven dat alle nodige inspanningen werden gepleegd om studenten voor het komend jaar te helpen. Een nieuw schooljaar, dus nieuwe kansen!

Aangekomen bij NOB is het toch even je oren spitsen om te horen of de airco’s van het gebouw draaien aangezien het gebouw potdicht staat zonder een guard op het terrein. Met alle vrijpostigheid besloot ik het gebouw binnen te lopen. De security die binnen op een stoel in diepe rust bleek te zijn schrok wakker en rende enthousiast naar mij toe om mijn temperatuur op te nemen. Geen wonder dat hij zo opsprong, ik stond daar als enige persoon in het groot gebouw van de ontwikkelingsbank. De echo van mijn hakjes in de haast lege ruimte achtervolgt mij nog tot de dag van vandaag in mijn slaap.

"Goedemorgen", zegt de dame die bij de balie voor studiefinanciering zit. Ze vraagt naar mijn ID en geeft meteen te kennen dat ik inderdaad op de juiste plek ben om af te lossen. Ik lach, en neem mij voor om deze zaak met positieve energie aan te pakken. "Nee mevrouw" zeg ik met een glimlach, ik wil weten wat de mogelijkheden zijn voor financiering voor het komend schooljaar. Na een dodelijke stilte word ik uitgelachen, niet alleen door de dame achter de balie, maar ook haar collega die het gesprek heeft kunnen volgen, want nou ja, er valt nu eenmaal geen werk te verrichten zonder klanten.

Is dit wat het gaat worden voor Suriname? Ik wil weten wat de overheid heeft gepland om dit probleem te verhelpen. Hoewel wij allemaal weten dat het onderwijs duidelijk slachtoffer is van jarenlang wanbeleid, is het ook de oplossing voor herstel op langer termijn. Studenten spelen een zeer belangrijke rol in de ontwikkeling van een land. Je kunt nooit hopen op een succesvol land als er geen geschoolde mensen zijn. Een groot deel van ons zal in de toekomst de pijler van de overheidssector en de privesector uitmaken. Onderwijs vormt de kern van de hele agenda voor duurzame ontwikkeling. Het is de sleutel tot het aanpakken van de economische crisis waarmee Suriname op dit moment mee wordt geconfronteerd.

Het zal mij nog net lukken om met een persoonlijke lening van één van onze commerciële banken mijn studie te betalen. Jammer genoeg zal dit moeten geschieden met een rente percentage van zo-heb-je-me-niet. Ondanks alles mag ik van geluk spreken, want ik weet dat een heleboel studenten in Suriname er helemaal alleen voor staan. Ik mag God dankzeggen dat ik familie en kennisen heb die mij kunnen ondersteunen. Veel studenten hebben hun studie compleet moeten stopzetten om te overleven. Het wordt tijd dat de overheid inziet dat het wegschrappen van deze financiering op lang termijn ons land Suriname nog dieper in de problemen brengt. Een geschoold volk is van fundamenteel belang voor ons vermogen om beter terug te bouwen. Investeer in ons en geef Suriname een kans. Het is nog net niet te laat.

Cher Playfair