Bond wil oplossing lossen van vis bij Cevihas

Minister Prahlad Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) heeft aan SAIL NV op 16 januari toestemming verleend “om redsnapper vaartuigen toe te laten en hun vangsten te lossen voor de verdere verwerking”. In de praktijk blijkt dat de vangst niet bij SAIL wordt verwerkt maar bij Deep Sea Fisheries, een onderneming van Yokohama Group of Companies. Op 21 januari heeft de president-commissaris van Cevihas, Joel Domini, middels een brief de minister meegedeeld niet eens te zijn met het besluit. Hij heeft Sewdien ook verzocht om het besluit terug te draaien. De werknemersbond van Cevihas heeft op 2 februari een protest laten horen.

Vakbondsleider Dayanand Dwarka is met enkele bestuursleden, vrijdag bij Cevihas NV, dieper ingegaan op de kwestie. Daarbij zijn uitspraken van de minister en Assembleelid Asis Gajadien doorgeprikt. Minister Sewdien heeft uitgelegd dat hij zo gehandeld heeft om SAIL te helpen overleven. Gajadien stelt dat Cevihas een monopoliepositie heeft en dat alles opengegooid moet worden. De bond benadrukt dat juist om orde te brengen in de grote vloten en enorme visvangsten in Surinaamse wateren, Cevihas sinds 2010 per resolutie is aangewezen als officiële losplaats van de Venezolaanse redsnapper vloot, de Chinese- en Surinaamse trawlers, en de in Panama geregistreerde tuna-vloot. Hoewel er nog andere aanmeerplaatsen zijn voor de kleinere vissers, en ze volgens hun vergunning niet verplicht zijn met Cevihas te dealen, doen ze toch graag zaken met het overheidsbedrijf, geeft de bond aan.

Een belangrijke taak van Cevihas is dat de vangsten fysiek worden gecontroleerd; de lading moet ter plekke gelost worden. Hierdoor wordt er informatie verzameld over de visindustrie: hoeveel vis in een bepaalde tijd door wie gevangen wordt. Hierdoor kan worden uitgerekend hoeveel het land per jaar hoort te verdienen. Na de controle wordt de vis door de visverwerkingsbedrijven meegenomen. Cevihas zorgt er ook voor dat de boten en bemanning voorzien worden van benodigdheden. Ondertussen is er ook werk voor anderen ontstaan, zoals een dienst die de boten op land onderhoudt of repareert.


Minister Sewdien heeft aan Dwarka een ‘management letter’ en andere documenten over financiële misstanden meegegeven. Maar er staat niets in dat het besluit rechtvaardigt, meent Dwarka. De minister deelde ook mee dat Venezolaanse vissers via hun ambassadeur hebben geklaagd over een slechte behandeling, hoge tarieven en dat ze uitgeperst worden. Zij gaan daarom buiten Suriname hun vis verkopen gaf Sewdien aan. Dwarka deelt mee dat er tot nu geen klachten zijn geweest over de tarieven en dienstverlening. De tarieven zijn de afgelopen jaren nauwelijks aangepast. Er is geen behoefte aan drastische verhogingen omdat de afhandeling in US-dollar wordt gedaan. Net als de goudsector wordt in de visindustrie met valuta gewerkt.

Dat de vissers buiten Suriname hun vangst gaan verkopen is een algemeen probleem, benadrukt Dwarka. Dat heeft niets met Cevihas te maken. Een gemiddelde boot levert tussen de 5 en 8 ton redsnapper per keer aan. In een maand zijn er twee leveringen per boot. In Suriname wordt een kilo red snapper voor US$ 4 opgekocht. In het buitenland kan de visser twee keer zoveel krijgen. “Dit is een probleem van de hele sector,” zegt Dwarka. “We weten allemaal dat onze vis weg gesmokkeld wordt. Het ligt aan de overheid om dit tegen te gaan. Cevihas heeft ook niets met vergunningen te maken. Dat ligt allemaal aan LVV.”