Consument speelbal van prijzen

Elke doorsnee Surinamer heeft het zwaar te verduren met de prijzen voor de simpelste goederen zoals brood, melk en eieren. Het wordt nog erger als de week- of maandvoorraad moet worden ingeslagen. In een groot bekend warenhuis lopen negen van de tien klanten met een boodschappenlijstje. Alleen de hoogst noodzakelijke dingen worden gekocht.

Een vrouw in de 60 staat bij de knoflookbak en zoekt tussen de kilo-verpakkingen naar een kleinere verpakking. Ze zucht, er is geen kleinere verpakking. Een kilo knoflook is SRD 22.50. Je moet het geld ook hebben om een kilo te kopen, merkt ze op als een dame haar helpt zoeken naar kleinere verpakkingen. Uiteindelijk beslist ze toch maar een kilo te nemen. Steeds weer pakt ze een zak knoflook om te kijken welke het best lijkt. Na vier of vijf keer, is ze tevreden met wat ze pakt. In haar boodschappenmand ligt er een kleine Maxim tandpasta (SRD 7), een badzeep (SRD 3,50), een pond suiker (SRD 5.50) en een pakje thee (SRD 7). Veel meer zal er waarschijnlijk niet meer in de mand belanden, aangenomen dat de vrouw het moet hebben van haar AOV. Gelukkig heeft ze er vanaf deze maand een extra SRD 225 bij. Misschien heeft dat haar overgehaald toch een kilo knoflook te kopen. Wie weet hoeveel het kost als ze de volgende keer weer haar inkopen komt doen.

Bij de diepvries zoekt een koppel naar Apoera pomtayer. De prijzen staan aangegeven, maar in de goedgevulde vrieskist is er geen Apoera pomtayer. De man beslist dat ze elders gaan zoeken. De vrouw twijfelt en zegt dat pomtayer toch hetzelfde blijft. Het gaat om de bereiding ervan. Een dame die in de aangrenzende vrieskist bezig is een keus te maken tussen de verschillende merken sausages (SRD 10 en SRD 11), merkt op dat UN pomtayer ook goed voldoet. "Zie je wel, die mevrouw daar zegt dat UN pomtayer ook goed is," roept de vrouw vervolgens naar de man. Ze loopt terug en pakt twee pakken van SRD 25 per stuk uit de vrieskist. Ze overlegt even met de man en pakt vervolgens nog een pak. "Ik weet nog dat ik SRD 9 en SRD 11 betaalde voor een kilo pomtayer," zegt ze.

Twee jongens van ongeveer 7 en 9 jaar staan bij het rek met cornflakes (SRD 48 - SRD 80) te schudden met twee pakken. Ze proberen te achterhalen in welk pak het meeste zit. Steeds pakken ze andere dozen en beginnen weer te schudden. Een dame loopt naar ze toe en wijst ze erop dat op de doos het gewicht staat aangegeven. "Je moet kijken op de doos,...kijk hier staat hoeveel erin zit." De oudste jongen antwoordt: "Dank u mevrouw." En nu beginnen de jongens weer, maar dit keer kijken ze naar het gewicht. Vermoedelijk mochten ze een pak kiezen van hun moeder die meters verder haar inkopen vervolgt.

Bij de afdeling reinigingsmiddelen, staan twee vrouwen driftig op hun telefoon te berekenen wat het voordeligst is. De toiletreiniger van 750 ml voor SRD 18,75 of de refill van 4 liter voor SRD 71. "Ik heb deze toiletreiniger gekocht vanaf het SRD 3,25 was, daarna SRD 4,75 vervolgens SRD 6,50 en SRD 8,75. En kijk wat het na een maand kost, meer dan het dubbele!" zegt de ene dame tegen de andere. Uiteindelijk wordt het de refill. "Dan zal ik de flessen gewoon bijvullen, dat is goedkoper."

De prijzen in het warenhuis zijn in een maand tijd verdubbeld, sommige producten zelfs nog meer dan verdubbeld. Klanten zoeken steeds naar kleinere verpakkingen die ze kunnen betalen. Wie tienerdochters in huis heeft, breekt zich het hoofd hoe maandelijks het maandverband te betalen. Een redelijk merk kost al gauw tussen de SRD 30 en SRD 60 per pak van 12 of 18 stuks. Koffie en sardines zijn al buiten het bereik van velen. Veel klanten pakken goederen van het rek, kijken naar de prijs, aarzelen en uiteindelijk zetten ze de producten weer op het rek. Het is wikken en wegen, wat wel en wat niet. Voor een grote pot Surinaamse pindakaas moet je SRD 52 neertellen. Enkele weken geleden was het zeker SRD 10 minder.

Voor veel klanten ontbreekt de logica voor de stijging van de prijzen. Een nieuwe partij, hogere koers? Of wordt alles hoger geprijsd met de feestdagen in zicht? En er is geen instantie waar de roep naar rechtvaardiging van de onbesuisde prijsstijgingen haar weerklank vindt. Niet de consumentenbond en niet het ministerie van Handel en Industrie. Ook in de gewone talloze supermarkten zijn de prijzen kommer en kwel. In verschillende winkels variëren de prijzen sterk. De consument weet echt niet waar ze aan toe is, geen richtprijs, geen toelichting. De consument is het lijdend voorwerp.

Wie kerstbrood wil eten, zal ook diep moeten tasten. Een grote (600 gr) van Fernandes kost SRD 44 (zonder noten, voor de noten betaal je SRD 20 meer) bij de bakkerij zelf, in de supermarkt ligt het er voor SRD 50 of SRD 51. Een 1/8 deel van een wiel jonge kaas kost SRD 65. Kies je voor de plakjes kaas, dan betaal je SRD 24 - SRD 28 voor 8 plakjes. Wil je er roomboter bij, dan betaal je SRD 39 voor een pakje van 225 gram (er is geen kleinere verpakking). Een sneetje kerstbrood smaakt dit jaar extra lekker, ...als je dat aangeboden krijgt!