Het zit er aan te komen dat wanneer tussen nu en vijf jaar de regering Santokhi, (Santokhi-Brunswijk is een verkeerde benaming), om welke redenen dan ook er niet in zal zijn geslaagd Suriname te hebben ‘gered’, wat dat ook mag betekenen, er nu al een zwarte piet daarvoor zal worden aangewezen. Het kan niet anders, want hoe kan het dat de zo bejubelde verlosser van Suriname, in werkelijkheid in nauwelijks een maand tijd heeft bewezen uit hetzelfde hout te zijn gesneden waaruit onze Surinaamse politici van vóór de onafhankelijkheid uit zijn voortgekomen. 

Dit klinkt natuurlijk niet goed in de oren van hen die op basis van een ‘slim’ verkiezingspropaganda, hun ‘onkreukbare redder’ eindelijk hebben kunnen verwelkomen. Er is hoop en veel vertrouwen in president Santokhi. Dat is nodig, zeker in een periode waar vrijwel elke hoop op een betere toekomst lijkt te zijn vervlogen en het vertrouwen tijdens de regering-Bouterse een enorme deuk heeft gekregen. Het is dan begrijpelijk dat op dit moment deze kritiek over kan komen als het zoeken van spijkers op laag water. De nieuwe regering heeft overigens ook de tijd en de kans nodig om zich te bewijzen en in alle rust haar voorgenomen beleid uit te voeren. 

Van belang is wel dat we als burgers, vooral de media en journalisten, niet verzanden in het vasthouden van een verkiezings-mythe, als zou Santokhi niets verkeerd kunnen doen, maar erger nog, dat hij niet verantwoordelijk kan en mag worden gehouden voor wat fout gaat. We moeten ervoor waken dat onze hoop en het gegeven vertrouwen, niet wordt misbruikt. Dat enge groepsbelangen, nepotisme en politieke onvolwassenheid die altijd al en niet slechts de afgelopen 10 jaar, aan de basis hebben gestaan van de steeds neergaande trend in de ontwikkeling van ons land, niet weer de overhand krijgen. 

We zullen bewuste en onbewuste verkeerde handelingen van politici aan een kritische beschouwing onderwerpen en onze ogen niet mogen sluiten voor de realiteit en in plaats daarvoor een zwarte piet aanwijzen. Zo stond in een opiniestuk opgetekend dat, terwijl president Santokhi bezig is het land te redden, Brunswijk zit te heulen met Bouterse. In weer een andere stond dat Santokhi een goed overzicht heeft van de boeven die het land hebben kaalgeplukt. Maar hij zit met een coalitiegenoot op zijn nek die zijn vaart vertraagt’.

Maar het is niet Brunswijk die kort na de verkiezing een intentieverklaring produceert met de NDP, zonder dat de NPS en de PL daar iets van afwisten. Intenties die hoewel niet officieel, deels wel in uitvoering zijn en voor veel ruis zorgen in de samenleving. Wat zich de afgelopen maand heeft voltrokken en nog staat te gebeuren, rechtvaardigt alleszins nu al de vinger aan de pols te houden. Bestuursrechtelijke blunders, slechte communicatie, politieke intriges en benoemingen, het voordragen van personen die dragers zijn geweest van het door de kiezers afgewezen beleid, staan in schril contrast met wat de president heeft beloofd. Daar is niet, zoals de publieke opinie ons wil doen geloven, Brunswijk alleen voor verantwoordelijk, maar meer nog Santokhi, die ons vooral eenheid van bestuur en beleid heeft beloofd. 

In zijn column schreef de politicoloog Hans Breeveld, de volgende woorden, ….Brunswijk heeft natuurlijk veel kwaad aangericht door personen, die medeverantwoordelijk zijn voor het wanbeleid van het vorige regime, voor te dragen of te handhaven op prominente posten. Maar kunnen hij en zijn partij alleen verantwoordelijk gesteld worden voor deze misslagen? In het regeerakkoord staat toch dat de coalitie in eenheid zou optrekken; dat er sprake zou zijn van “eenheid van beleid en eenheid van bestuur”. Er zou sprake zijn van gezamenlijke verantwoordelijkheid. Los van deze tijdelijke belofte zegt onze hoogste wet echter in artikel 99 dat de uitvoerende macht bij de president berust. Brunswijk mag van alles en nog wat voorstellen, in laatste instantie draagt de president de verantwoordelijkheid voor de uitvoering van het beleid.

Bij het beoordelen van wat politiek aan ons wordt voorgeschoteld, is het goed de woorden van Breeveld goed tot ons te laten doordringen. Het was dan ook erg ‘confused’ om in een vraaggesprek Santokhi in één adem te horen zeggen dat hij gezorgd heeft voor eenheid van beleid en dat het zeker niet de VHP is die personen heeft voorgedragen die niet de goedkeuring dragen van de gemeenschap. Het is te hopen dat Santokhi niet bezig is met partijpolitiek, om straks zijn eigen falen af te wentelen met....”ik had jullie toch gezegd om mij alleen 28 zetels te geven?”. Hij moet nu zijn verantwoordelijkheden oppakken en zich niet verschuilen achter de anti-Brunswijk campagne die op sociale media wordt gevoed. Het is niets anders dan het – A NO Mi - gedrag van Bouterse. Santokhi maakt totaal geen verschil wanneer hij daarbij een ZWARTE PIET aanwijst.