Er is verontwaardiging bij de paarse oppositie. Het bevalt haar niet dat de procureur-generaal (pg) wederom aan De Nationale Assemblee (DNA) heeft gevraagd om ex-minister Gillmore Hoefdraad in staat van beschuldiging te stellen. DNA heeft zich volgens de oppositie hierover reeds uitgesproken. Ik verbaas mij over die verontwaardiging. Die “Wet van Meden en Perzen”-houding past de paarse oppositie niet. Was het niet deze groep politici die met de regelmaat van de klok wetten, die bedoeld waren om Suriname weer een geciviliseerd land te maken in de afgelopen 10 jaar stelselmatig zo drastisch wijzigden dat deze hun doeltreffendheid verloren?

Nog hoor ik een paarse politicus predikant stellen dat zij de meerderheid hebben en dus alle wetten mogen veranderen. Triomfantelijk werd daaraan toegevoegd: “Als u wetten wilt wijzigen dan moet u zorgen dat u een meerderheid haalt in DNA”. Met moeite had een vorige regering een Leningenwet met een obligoplafond tot stand gebracht. Hierdoor zouden onverantwoordelijke regeerders het arme volk niet kunnen opzadelen met torenhoge schulden, vanwege een ongebreidelde leenzucht. De wet hield stand totdat … onverantwoordelijke regeerders het heft in handen kregen. 

Om Suriname weer een plaats te bezorgen in de rij van beschaafde volken besloot die vorige regering in 1989 een amnestiewet zo te redigeren dat misdaden tegen de menselijkheid daarin geen genade vonden. Onder leiding van een paarse politicus predikant werd de wet 'verruimt'. Dat wij als land voor een pariastaat aangezien zouden worden kon niet schelen; als 'hun' leider - die door 'God' gezonden was - maar elke dans kon ontspringen. Het volk heeft op 25 mei deze parlementaire misdaden electoraal afgestraft en bracht zo een einde aan constitutionele anarchie die de paarse partij wenste te vestigen. Het mandaat van het volk moet merkbaar worden in het rechttrekken van wat politiek kromgroeide.

Het afwijzen van het verzoek van de pg tot vervolging was een van de velen zaken die het volk tegen de borst stuitte.

 

In ons land voltrok zich in de afgelopen 10 jaar min of meer hetzelfde proces als in de Verenigde Staten van Amerika (VS) onder het regime Trump. Wetten die met veel moeite tot stand kwamen en als oogmerk hadden de minderbedeelden in dat land te beschermen of deze eindelijk te betrekken bij de ontwikkeling van het land, werden met een bombastische handtekening van het ene op het ander moment ongedaan gemaakt.

Wetten c.q. akkoorden die als doel hadden de wereldgemeenschap voor ernstige rampen te behoeden en waar jaren lang over onderhandeld was – werden van de tafel geveegd. Zie maar wat gebeurde met het Klimaatakkoord, dat de wereld voor een ecologische ramp moet behoeden. De structurele oplossingen door Barack Obama aangedragen, werden door Trump terzijde geschoven. Populisme ten top. De overeenkomsten tussen regeringen Bouterse en Trump zijn groter dan we denken. Een volgende regering mag dat soort beleid toch corrigeren? 

De huidige paarse oppositie is verontwaardig dat er weer een verzoek is van de pg. Maar dit hernieuwd verzoek zou toch gezien kunnen worden als assistentie aan ex-president Bouterse om te volvoeren wat hij had beloofd te zullen doen, maar helaas naliet: Een kruistocht voeren tegen corruptie. 

We zouden ook kunnen stellen dat Hoefdraad door de paarse coalitie van toen is gehoord. Hij heeft hen toch van zijn onschuld kunnen overtuigen? Het was voor die coalitie toch duidelijk dat hij niets onbetamelijks heeft gedaan? Het was toch allemaal in ’s Landsbelang wat hij deed? Die aantekeningen of dat betoog dat hij toen hield heeft hij toch zeker nog? Hetzelfde verhaal zou hij nu aan de rechters kunnen voorhouden. Het is niet uit te leggen dat Gillmore Hoefdraad nu voortvluchtig is. Hij is de eerste minister van Financiën die na zijn ambtsperiode onderduikt, terwijl hij door de vorige coalitie nog tot de beste minister van Financiën aller tijden werd uitgeroepen. 

Terwijl ik nog niet bekomen ben van de ene verontwaardiging dient de andere zich reeds aan. Wie had ooit kunnen denken dat André Th. Misiekaba de paarse partij zou verlaten of is het een tactische zet? Het is niet te geloven dat Misiekaba als argument voor zijn uittreden gebruikt, de steeds groter wordende kloof tussen arm en rijk in Suriname. De eenvoudige kiezer had dat reeds lang vóór 25 mei door, de geleerde Misiekaba ontdekt dat pas 2 maanden na 25 mei.

En dan zijn er mensen die hem willen vergelijken met de sterspeler Messi. Als hij een sterspeler is dan is hij wel een sterspeler die in de afgelopen 10 jaar geen enkele wedstrijd voor zijn publiek wist te winnen. Of is het onnozelheid te denken voor de armen te spelen, terwijl je steeds de rijken de wedstrijd laat winnen. Voorzichtige waarschuwingen aan zijn adres werden steeds weer met een arrogantie gerepliceerd. Het zal voor deze predikant en politiek Suriname goed zijn als hij geruime tijd in politieke quarantaine gaat.

Hans Breeveld