De zwijgende meerderheid heeft gesproken. Met haar overduidelijke zetelwinst bij de vrije algemene verkiezingen van 2020 heeft de VHP vriend en vijand verrast. Exponenten van deze partij hielden ons langer dan een jaar voor dat de partij mikte op 28 zetels. Die 28 zetels zijn niet gehaald, maar met het voorlopige aantal van 20 heeft de VHP - die tot nu toe met 8 zetels in DNA vertegenwoordigd is – zich een Hercules getoond. Overigens behoorde tot een van de 12 werken die Hercules – volgens de Griekse mythologie -  in opdracht van koning Eurystheus moest uitvoeren, het uitmesten (schoon maken) van een augiasstal. 

Het opengooien van de partij voor alle bevolkingsgroepen was niet zonder risico. De zetelwinst van de partij moet gezien worden tegen de achtergrond van wat de Amerikaanse politicoloog Edward Dew in 1977 schreef: Pogingen in de jaren zestig om het lidmaatschap van de NPS uit te breiden tot alle bevolkingsgroepen hadden meer succes in het opstellen van niet-Creoolse kandidaten dan in het verkrijgen van niet-Creoolse stemmen. 

Onder leiding van Chan Santokhi lijkt de metamorfose van de partij gelukt. Het is te hopen dat de bescheidenheid die de grote roerganger Jagernath Lachmon steeds etaleerde als richtsnoer zal blijven gelden voor de leidinggevenden van de VHP. 

De NDP heeft als partij het onderspit moeten delven, maar het is voldoende bekend dat sympathisanten van deze partij grote invloed hebben in enkele essentiële maatschappelijke organisaties. Ook is bekend dat vanwege de politieke polarisatie die deel was van de verkiezingscampagne het niet duidelijk is of het electoraat voornamelijk op de VHP of tegen de NDP gestemd heeft. De VHP zal hard moeten werken voor enerzijds het behouden van het reeds bestaande vertrouwen bij een deel van de bevolking en anderzijds het winnen van het ontluikende vertrouwen bij een ander deel daarvan. De partij heeft zetelwinst behaald, maar geen gewone meerderheid. Dit is een andere reden tot bescheidenheid. 

Met overige partners zal een volksgericht beleid gevoerd moeten worden. Als partij van ondernemers mag worden verwacht dat bevordering van het ondernemerschap onder de Surinaamse bevolking leidraad zal zijn. Ik ga ervan uit dat het prachtige initiatief van de VHP waarbij afzetmarkten worden gerealiseerd voor de producten die door de binnenlandbewoners worden geproduceerd voortgang zal vinden. Dat het verstrekken van voedselpakketten na een poos niet meer noodzakelijk zal zijn. Dat wij allen trotse Surinamers en geen bedelende burgers meer zullen zijn. Maar eerst moet natuurlijk de economie weer hersteld worden. 

In plaats van een wishful thinking valutawet moet er vertrouwenwekkend financieel economisch beleid komen. Het versterken van onze instituten, met name de rechterlijke macht, maar zeker ook het Planbureau en het CBB is een nadrukkelijk voorwaarde voor duurzame ontwikkeling. Het lijkt dat ook de Kiesregeling op de operatietafel moet. De tijd is rijp voor het invoeren van de landelijke evenredige vertegenwoordiging. Als volksvertegenwoordigende organen zouden slechts DNA en de DR gehandhaafd moeten worden, terwijl de verkiezingen van deze organen niet op dezelfde dag, maar met een tijdverschil van 2.5 jaar gehouden zouden moeten worden.  

Het doet het hart goed dat het woord 'Nederland' niet langer een scheldwoord zal zijn voor onze regeerders, maar dat constructief zaken gedaan zullen worden met onze diaspora in dat land. Zal het lukken de door corruptie verkregen gelden terug te laten vloeien in staatskas? Ik hoop op transparantie. Niet de schijn transparantie van de afgelopen decennia. 

Als de voorlichters c.q. propagandisten van het regime in plaats van veel praten en dagelijks achtenswaardige Surinamers door het slijk te halen, ook wat zouden hebben gelezen dan hadden ze misschien hun voordeel kunnen doen met wat Jozef Slagveer ongeveer 40 jaar geleden schreef: 

De laatste tijd heb ik vaker dan normaal naar tv-programma’s gekeken. Ironisch vond ik op de dag van de verkiezingen de uitspraak van een NDP-propagandist via het STVS-nieuws: “Na Gado ben pot’ yu drape en Gado o pur’ yu baka”. Ze kon niet bevroeden dat ze een nieuw politiek tijdperk aankondigde, terwijl het grootste deel van het Surinaamse electoraat haar burgerplicht nog moest vervullen.

Hans Breeveld