Wederom gefeliciteerd, nu voor het aanboren van economisch commercieel winbare olie voor onze kust. Ik ben blij voor onze natie. Reeds tientallen jaren zijn wij op zoek naar olie en nu hebben we eindelijk de eerste grote ontdekking

op zee volbracht. Ik ben ontzettend blij voor iedereen, wat een subliem gebeuren. Dit is een bijzonder moment, het brengt bij mij… of liever gezegd: het roept bij mij de historische en heroïsche daden op van Surinamers die in de jaren zeventig en tachtig, van de vorige eeuw, bij de olieboringen op zee betrokken waren.

Via een oom van de huidige directeur van Staatsolie was ik betrokken bij de olieboringen voor onze kust. Ik hoor Rudie Elias nog tegen mij zeggen, wrijvend in zijn handen: “Cobi we gaan olie vinden, den man o fin’ a olie”, met zijn voeten hoog op het bureau. Hij was de grote vertegenwoordiger van Sedco die de technische boringen op zee uitvoerde. Ons kantoor was gevestigd op de hoek van de Keizerstraat en Heiligenweg tegenover het Postkantoor. Henk Herrenberg was een frequente bezoeker van ons kantoor. Ook velen die later slachtoffer zouden worden van 8 december 1982.

Ik zie de huidige directeur van Staatsolie als jonge jongen de trap op komen en zijn oom, die weer enthousiast, met sigaret in de hand, nogmaals luid roepende: dat er olie gevonden gaat worden. Hij heeft dit moment niet kunnen meemaken. Hij werd begin jaren tachtig door een van de arbeiders, die betrokken was bij de olieboringen, in zijn eigen huis met zijn eigen vuurwapen doodgeschoten. Voor mij had dit drama in den beginne dramatische gevolgen. Gelukkig zou, met de krachten van de Almachtige, het goed eindigen voor mij maar wel met een grote liefdesbreuk.