(Aangeboden)

Het Comité Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld heeft dit jaar wederom het niet nagelaten de 15 helden die van het regiem Bouterse herstel van de democratie eiste in 1982 te vernederen en de nabestaanden op hun ziel te trappen. In plaats dat dit Comité een oproep doet aan de verdachten van moord op deze 15 mannen, wiens namen vereeuwigd zijn op de gedenkplaat van het Nationaal Monument Bastion Veere 8 december 1982, de plaats waar zij ook de laatste minuten van hun leven doorbrachten, dat deze verdachten hun schuld erkennen, kiezen zij ervoor de opdracht van de verdachten  uit te voeren om het volk te misleiden met een onwaarachtige verzoeningspoging. 

Dhr Humprey Jeroe en Dew Baboeram, broer van de vermoorde en gemartelde advocaat John Baboeram, die deze stichting in opdracht oprichtte moeten beseffen dat  er geen gemeenschappelijke morele grond is om bloemen te leggen bij het Nationaal Monument Bastion Veere 8 december 1982 die door de nabestaanden is geplaatst op 8 december 2009.

Immers, Jeroe steunt de leugenachtige verklaringen van René Baboeram,alias Dew Baboeram alias Sandew Hira dat de 15 verzetshelden, landverraders waren en dat de nabestaanden verantwoordelijk zijn voor de moorden in de binnenlandse oorlog. “De 8 december slachtoffers hebben hun dood zelf uitgelokt door een coup te willen plegen”, aldus zijn comité. De kranslegging door het comité en het idee dat het zou moeten opwekken staat dus in schril contrast tot hun verklaringen. De Stichting 8 december 1982 wenst uitdrukkelijk te verklaren dat de bovengenoemde beschuldiging evenals de leugen van de 20e eeuw uitgesproken door D. Bouterse op de STVS  “dat de 15 mannen  op de vlucht zijn doodgeschoten vals en bedrieglijk zijn.

 

De Stichting 8 december 1982 roept het comité op om met de verdachten waartegen de auditeur militair forse straffen heeft geëist  te praten en hen te bewegen te bekennen wat ze gedaan hebben."

Bij het zien van de kranslegging van dit comité bekruipt de nabestaanden en velen uit onze samenleving  een gevoel van misselijkheid.

De nabestaanden voelen zich gesterkt door een groot deel van ons volk dat door heeft wat de werkelijke bedoeling is van dit comité;  namelijk niet berechten en bestraffen van degenen die zich aan schendingen van mensenrechten schuldig hebben gemaakt, straffeloosheid. De Surinaamse gemeenschap weet echter dat straffeloosheid beschouwd wordt als de belangrijkste factor bij het voortduren van schendingen van mensenrechten. En daar werken wij niet aan mee.