Zoals ik in mijn laatste artikel met de verkiezingen in zicht, had gesuggereerd dat elke verkiezing weer anders is dan de voorgaande, is op 25 mei jl. inderdaad bewezen. Alle ogen waren gericht op de regerende partijen, die over alle tools en mogelijkheden beschikten, maar het tegendeel is bewezen en zij moesten het onderspit delven. De ondergang kan worden onderschreven aan een aantal factoren en feiten, o.a. de torenhoge koers, de onbetaalbare prijzen van eerste levensbehoefte (basis goederen) en diensten, de slechte gezondheidszorg; kortom de chaotische sociaal-, financieel,- en economische situatie. Wat de bottleneck is geweest, is de verdwenen reserves van de Centrale Bank van Suriname, van ongeveer US$ 200 miljoen, de vele gesloten leningen, en vooral de bescherming van minister G. Hoefdraad in DNA!

Het is een feit, dat het Surinaamse volk, dat gebukt gaat onder zeer deplorabele situatie heeft afgerekend met het wanbeleid van de huidige regeerders. Trouwens, de stem van het volk is de stem van God. Gehoopt wordt, dat er een nieuwe dimensie wordt toegevoegd aan de Surinaamse politiek en dat men zal werken aan de (weder) opbouw en aan haalbare en reële  programma's in het belang van de totale gemeenschap.

President  D.D. Bouterse deed in zijn jaarrede 2020 de uitspraak, dat de uitslag van de verkiezingen van 25 mei 2020 geaccepteerd en gerespecteerd moeten worden. Het is de grootste wens van de Surinaamse bevolking, dat nadat de definitieve verkiezingsuitslag is vastgesteld, de president en de NDP de daad bij het woord zullen voegen.

Ik ben de mening toegedaan, dat op een bevolking van ongeveer 591.919 (2017) inwoners er te veel politieke partijen zijn. De meeste spelen haast geen bijzondere rol en zijn een te verwaarlozen factor. Wijlen leider van de NPS, Johan Adolf Pengel deed eens de navolgende uitspraak: “qualitate negligeable”; hetgeen betekent: “een te verwaarlozen hoeveelheid”.

In 2015 waren enkele partijen als paddenstoelen uit de grond gerezen en ze zijn als sneeuwballen verdwenen. Dit fenomeen heeft eveneens plaatsgevonden in 2020 en zie de resultaten. Van de 17 partijen, die hebben deelgenomen aan de verkiezingen, hebben slechts 6 daarvan zetels behaald, t.w. De VHP, NDP, ABOP, NPS, BEP en de PL. Zelfs de partijen die zetels hadden behaald in 2015 zijn niet aan hun trekken gekomen, zoals de PALU en DOE.

Een aantal partijen hebben lering getrokken uit het verleden en uit ervaring zijn ze opgegaan in andere partijen/combinaties of hebben de partij opgedoekt (opgeheven). Zelfs de PL o.l.v. Paul Somohardjo is er bekaaid van afgekomen en is als enige politieke leider in de serie van de winnaars van 2020 buiten de boot gevallen. Hierdoor is hij zijn sleutelpositie en chantage kwijt en hij is thans afhankelijk van anderen, vooral van de ABOP. Tevens is er afscheid genomen van een aantal politici, dat niet berekend was voor zijn taken.

Ten slotte zij gesteld, dat het uiteindelijk om de toekomst van het land gaat en het ligt tevens in de lijn der verwachtingen, dat de toekomstige regeerders het volk niet zullen teleurstellen en de uitgestippelde doelen en programma's  kunnen bereiken. De corruptie, de criminaliteit, de op hol geslagen koers, de torenhoge prijzen van allerhande zaken, dienen hard aangepakt te worden, dan zal ons geliefd land een vredelievend en veilig land zijn.

Roy Harpal