Jammer genoeg is dat niet het geval. We hebben sinds de onafhankelijkheid wat afslagen gemist en zijn op een verkeerd spoor beland. God trekt mee met zijn volk en is er ook al dwaalt het volk. Een voorbeeld daarvan vinden wij in Exodus 32,1-35: het verhaal van het gouden kalf. Het Joodse volk maakte toen een dieptepunt mee. De Israëlieten waren ongeduldig geworden en hadden het vertrouwen verloren in Mozes en in God. Maar al was het volk diep gezonken, toch bleef God geduldig. 

Als Surinaams volk zijn we eveneens dwaalsporen opgegaan. De democratie is meerdere malen onderbroken door dictatuur en zelfs een binnenlandse oorlog. De mensenrechten zijn meer dan eens geschonden en er zijn bij elkaar honderden doden gevallen. Goed bestuur is te vaak vervangen door slecht bestuur. Welvaart is afgewisseld met armoede. Velen hebben geen werk. Eens bloeiende productiesectoren zijn verdwenen en er zijn te weinig nieuwe sectoren ontwikkeld. De staat verdient niet meer genoeg en probeert via leningen het hoofd boven water te houden. Burgers hebben een onveilig gevoel in vele buurten. De kwaliteit en continuïteit van het onderwijs en de gezondheidszorg baren zorgen. De staat wordt bedreigd door crimineel geld en criminele netwerken, en corruptie viert hoogtij. Instituten zijn verzwakt en kunnen vaak niet meer die bescherming bieden die nodig is.

Door al deze zaken die hierboven genoemd zijn, hebben veel burgers het vertrouwen in de toekomst verloren en maken zij zich juist veel zorgen over hun toekomst en over die van hun kinderen en zelfs kleinkinderen. Wij horen en voelen dat als geestelijke leiders en men vraagt ons wat er gedaan moet worden. Het antwoord is duidelijk: er moet meer vertrouwen komen bij de burgers, met name meer vertrouwen in de toekomst. Dat is echter geen makkelijke opgave, want zoals we vaak zien verliezen mensen hun vertrouwen heel snel (bijvoorbeeld wanneer iemand je heeft opgelicht), maar herstel van vertrouwen kost veel tijd (zal je de oplichter weer snel iets toevertrouwen ook al heeft die spijt betoond?).

Kennelijk zien de burgers niet dat de regering echt gecontroleerd wordt door De Nationale Assemblee, en dat ondermijnt het vertrouwen. De Nationale Assemblee controleert de regering onvoldoende en gedraagt zich te vaak als puur verlengstuk van de regering. Indien de politici in de Nationale Assemblee het vertrouwen van de bevolking willen laten groeien in dit instituut, zullen zij hun werk serieuzer moeten nemen, meer moeten luisteren en meer echte controle moeten uitoefenen. Hetzelfde geldt voor de regering. Zij behoort elk jaar goede verantwoording af te leggen aan De Nationale Assemblee en de bevolking. Men kan niet steeds met nieuwe beloften komen, maar moet duidelijk aangeven wat reeds gedaan is en hoeveel dat precies gekost heeft. 

Het CCK doet een dringend beroep op iedereen in het komende verkiezingsjaar dat onze natie zich waardig toont. Dat de politici elkaar met respect zullen behandelen. Dat de overheid inderdaad het kwade gaat bestraffen – door onder meer de corruptie aan te pakken – en het goede gaat belonen om het vertrouwen van de burgers te winnen. Er moet nog veel gebeuren en laat er niet nog 44 jaar voor nodig zijn, want met goed en eerlijk bestuur kunnen wij dit land in een veel sneller tempo verheffen en een goede toekomst voor eenieder scheppen. Wat we moeten doen is het recht zoeken en niets anders dan het recht, dan zullen we ervaren dat God met ons meetrekt, dat Hij er is!