VMS somt punten bezorgdheid gezondheidszorg op

De Vereniging van Medici in Suriname (VMS) is bezorgd over de gezondheidszorg. Op een ledenvergadering is de situatie maandag besproken. De organisatie ziet het als haar plicht om de bezorgdheid te delen met de samenleving. Er is een groot tekort aan medicamenten. Het binnenhalen van buitenlandse artsen is eveneens een zorgpunt. De VMS somt de vele punten op in een persbericht.

In de afgelopen periode zijn er diverse ontwikkelingen geconstateerd in de gezondheidszorg die de werkzaamheden voor onze zorgverleners bemoeilijken en waardoor ook de kwaliteit van de zorg, en wellicht ook de vrije artsenkeuze van de patiënt, in het gedrang lijken te komen, stelt de VMS.

Geconstateerd is o.m.:
 Er is een groot tekort aan medicamenten, (medische) verbruiksartikelen en hulpmiddelen in de ziekenhuizen, waardoor er minder operaties –en bepaalde operaties al helemaal niet- mogelijk zijn; bepaalde operaties moeten worden uitgesteld, patiënten moeten nu ook in bepaalde gevallen zelf materiaal kopen, zoals gips, en moeten apart betalen voor medicamenten.

 Door nodeloze aanvragen voor ontheffingen van het SZF wordt het leven van chronisch zieke patiënten tot een ware hel gemaakt.

 Er worden sinds enige tijd absurde regels en eisen gesteld door het SZF die contraproductief en ontmoedigend (moeten) werken, waarmee het SZF kennelijk (flinke?) besparingen bewerkstelligt.

 De SZF-medewerkers krijgen een particuliere garantiebrief van het SZF indien zij
naar de dokter moeten. Kennelijk is de SZF-verzekering niet goed genoeg voor hen.

 Er vinden ondoordachte bestedingen van grote sommen geld plaats, zoals de aanschaf van het Zorghotel en een heel duur software pakket t.b.v. het SZF, terwijl dit geld beter gebruikt kon worden om de ernstige problemen in de bestaande ziekenhuizen op te lossen (zoals het gebrek aan medicamenten, operatiemateriaal, etc.).

 Sinds kort is het Ministerie van Volksgezondheid met het SZF samen bezig om de toelating van specialisten tot het SZF te frustreren en zijn er plannen om de sector vol te laten stromen met Cubaanse en Venezolaanse artsen en specialisten, waarbij het besef ontbreekt dat goede communicatie heel belangrijk is voor een kwalitatief goede gezondheidszorg en dat de meeste Surinamers geen Spaans spreken.

 Door het binnen brengen van tal van zorgwerkers uit de Spaanstalige regio zullen onze eigen kostbare werkplekken ingenomen worden door Spaans sprekende zorgwerkers met een taalbarrière en komen de banen van onze Surinaamse zorgwerkers in het gedrang.

 Recentelijk is door het Ministerie van Volksgezondheid in samenwerking met de PAHO een strategisch plan gelanceerd zonder de werkers in het veld, zoals de Vereniging van Medici en andere zorgprofessionals te consulteren. De vraag rijst waarom het Ministerie de kenners van het zorgveld niet heeft geconsulteerd?

 Alhoewel Suriname genoeg ziekenhuisbeddencapaciteit heeft in de bestaande ziekenhuizen, is het Zorghotel aangekocht, waardoor het overschot aan ziekenhuisbedden en daarmee de kosten in de zorg alleen maar vergroot worden. Immers dit ziekenhuis zal ook gedraaid en onderhouden moeten worden, zonder dat daar voldoende inkomsten tegenover staan. Alleen al met een betere spreiding van de opnames vanuit de EHBO van het AZP over de bestaande ziekenhuizen zou er al bewerkstelligd kunnen worden dat het Academisch Ziekenhuis niet steeds overbezet is.

 Met de plannen van het SZF (t.w. het inzetten van Spaanstalige artsen voor SZF patiënten) komt de vrije artsenkeuze in gedrang, waardoor het volk straks wellicht gedwongen zal zijn om zich bij een Spaans sprekende dokter te melden. Nieuw afgestudeerde Surinaamse medisch specialisten worden momenteel zelfs niet toegelaten als SZF-dienstverlener zoals een vaatinternist (behandeling van adervernauwing/aderverkalking) en een immunoloog die betrokken is bij de behandeling van reuma patiënten).

 Door het binnenhalen van een grote schare aan Cubaanse (en Venezolaanse) zorgverleners door het Ministerie van Volksgezondheid is er niet alleen op termijn geen plaats voor onze eigen Surinaamse zorgwerkers, maar bovendien voldoen die categorie zorgverleners ook niet aan de maatstaven die tot nu steeds zijn gehanteerd en erkend om in Suriname de vereiste kwalitatief goede zorg te bieden als huisarts of medisch specialist.

De VMS wenst ten slotte te benadrukken dat zij zich – geheel in overeenstemming met haar statuten en zoals ook van haar verwacht mag worden door zowel de overheid als de samenleving- zal blijven inzetten om de tot dusver opgebouwde kwalitatief goede zorg te behouden en uit te breiden door onder andere de opleiding van Surinaamse doktoren tot medisch specialist in gerenommeerde Nederlandse (en Belgische) klinieken, zoals dat in de afgelopen bijkans 50 jaar heeft plaatsgevonden en waarmee zij de gezondheidszorg op een goed niveau heeft helpen in stand houden.