Ingezonden: 'Principiis'

In het Latijn schrijf je het zo maar de betekenis waar ook ter wereld blijft hetzelfde.

Principes: “Overtuiging die aan al iemands handelen ten grondslag ligt.”
De basis van ons aller handelen wordt gevormd door de overtuiging die je aanstuurt 'iets' te doen, zeggen of acties te ondernemen. Met andere woorden, als je ten volle van iets overtuigd bent, dan handel je ernaar. Maar is dat in het dagelijks leven wel zo? Doen wij dat waarvan wij zeggen dat het gebeurt uit onze eigen overtuiging? Handelen we nog wel volgens onze eigen principes of volgens principes ons opgedrongen en aangeleerd door de meerderheid? Praat je over principes dan is er één deel van de samenleving waar je geen betere tegenstellingen en voorbeelden over wel of geen principes kunt vinden; de politiek!

Politici zijn meesters in het schermen met de het begrip ‘principes’. Onze politieke ‘bromtji dyari’ met haar vele soorten van politieke bloemen lees, partijen, is een prachtig voorbeeld als je op zoek gaat naar de diepere betekenis van principes. Wij, het volk, geloven het wel allemaal en de algemene tendens waarmee het electoraat kijkt en luistert naar politici is dat dit met een overheersende vorm van wantrouwen gebeurd. Dat is dan het principe van het volk; “Politici en hun partijen”? “Allemaal het zelfde, ik vertrouw geen een van ze want ze beloven je van alles maar zodra de verkiezingen voorbij zijn dan zie of hoor je ze niet meer”.

Wat jammer dat deze mening ook nog in de meerderheid van de gevallen op waarheid berust. Hoe komt dat toch dat de meerderheid van onze politici alle principes laten varen wanneer ze eenmaal gearriveerd zijn in het ‘machtscentrum’? Het is alsof ze eenmaal gearriveerd, hun nog enigszins aanwezige principes in een zeef gieten en alles als sneeuw voor de zon verdwijnt; weg alle beloften, weg alle mooie campagne woorden, weg de popi jopi verhalen, weg alles maar vooral, weg principes! en welkom het ‘eigen belang’. Politici houden er van om hoog op te geven over principes en als sommige van hen daar weer hoog van de toren over blazen, dan doet dat mij denken aan wat de Vlaamse dichter Fritz Francken (pseudoniem van Frederik Edward Clijmans) ooit zei: “Wanneer iemand schermt met zijn principes, denk ik altijd aan een kreupele die met zijn krukken zwaait.”

De verkiezingen naderen en wij zullen van de bermen en podia weer de vurige pleidooien over principes moeten aanhoren. Tsunami’s aan beloften zullen ons overspoelen, alles kan en zelf het eerder beloofde 'Dubai' zal waarschijnlijk weer van stal worden gehaald voorwaar, de kreupele zal weer heftig met zijn krukken zwaaien en trachten gewoonte getrouw het electoraat voor de zoveelste keer een rad voor de ogen te draaien. Ook vragen worden niet duidelijk beantwoord, er wordt gewoon om de hete brij heen gedraaid als het bv gaat om een eventuele samenwerking met de NDP.

Maar gelukkig zijn ze er nog; wel op de vingers van één hand te tellen, maar er zijn nog politici die principieel dat blijven doen wat het beste is voor ons land, hun partij leiden volgens principes die daadkracht, gerechtigheid en rechtvaardigheid uitstralen. Ja, je vindt ze nog; DA 91 is er zo één van bijvoorbeeld. Wij, het volk, moeten beter leren luisteren en niet de fout maken alles af te doen met: “ach, ze zijn allemaal hetzelfde”. Wij hebben de plicht tegenover ons land en de generaties die na ons volgen er voor te zorgen dat hoogwaardige principes terug keren te beginnen bij ons zelf, maar vooral in de politiek.

Opo kondreman un opo!

Robert Seute