Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 255

“So, maandag is het zo ver, de officiële uitslag van Paramaribo wordt bekendgemaakt.”
“En jullie hebben er ondanks al die hertellingen geen enkele zetel bij gehad.”
“En ik blijf jullie zeggen dat dát niet de bedoeling was, maar gewoon een week tijd winnen, vanwege gewijzigde verkiezingsinzichten.”
“En een stevige uitrust annex retraite op Baka Broko te Broko Pondo.”
“Verfrist, verjongd, verrust keren wij terug, stadwaaarrrrts... marrs!!”
“En de hele politieke goegemeente staat vol en in verwachting te wachten op het bevrijdende telefoontje:‘Baas e kari yu.”
“Nu ga je kome, allemaal die zo op hem scholden.”
“Da wat! Dat is politieke podiumpraat, dat moet toch kunnen! So mieterde hij toch ook tegen Amofo, Baadel en Koorndijk?”
“Ik zeg: het blijft een onding om ressortraadsverkiezingen samen te doen met DNA-verkiezingen. Dat wordt door zelfs buitenlandse waarnemers afgeraden.”
“Een ander onding is dat hoogst oneerlijke verdelen van de zetels als niemand op een lijst de kiesdeler heeft gehaald, maar de lijst in totaal wel die deler heeft gehaald.”
“Ai, wij zijn meesters in het creëren van allerlei Frankenstein-achtige systemen, en als blijkt dat die dingen verkeerd werken, weten we ze niet weg te ruimen.”
“Dus in feite hebben we de situatie gezien waarbij nummer 1 en 2 binnenkomen, elk met minder stemmen dan nummer 4 en dankzij de stemmen die zijn uitgebracht op nummer 4.”
“Met andere woorden: de plaats op de lijst, de lijsttrekker of daaraanvolgend, bepaalt of je binnenkomt, niet het aantal stemmen?”
“Wel een beetje simpel gezegd, maar daar komt het in principe op neer, ja.”
“Maar dat is dan hoogst oneerlijk, onmaatschappelijk, ondemocratisch, on...”
“Ja, ja, is goed mang. Nu pas ontdekken we dit? Terwijl het al zeker de zevende verkiezing is waar het zo toegaat?”
“Is niet waar! Steeds wijzen weldenkende mensen op de oneerlijkheid van ons kiessysteem.”
“Voordat ze dit veranderen...”
“Zie je waarom iedereen hosselt om lijsttrekker te worden of vecht om net achter de listtrekker te gaan staan, die zogenaamde verkiesbare plaatsen, om zo op andermans stemmen binnen te schuiven om vijf jaren lang 15.000 srd per maand plus nog...”
“Ja mang, we weten dat! Je zegt dit uit een soort van dorpsjaloezie.”
“Wil je dorpsjaloezie met m’n glas en al proeven? Beginnen jullie eerst je president te kiezen en al die hinderlijke vlaggen weg te halen.”
“Weer dorpsjaloezie. In die hele verkiezing heb ik maar drie van jullie vlaggen gezien: één in een boom in Wanica, een voor een vermolmd huis in de stad en eentje, een sterk verkleurde, langs de OostWest in Coronie.”
“Ha, en jullie hebben het hele land met je vlaggen gekleurd en zie het resultaat: een magere 26 zetels, wahahaha.”
“Heren, heren, rustig nu. Laat de kleur van politieke vlaggen niet jullie gezond verstand verkleuren.”
“Kijk, ik heb hier een gedicht van Alphons Levens die dit oneerlijke kiessysteem van ons zo schitterend belicht. Meester, lees dit voor; je hebt niet voor niets meer dan 35 jaar geprobeerd de taal van Zijne Majesteit aan de Noordzee aan onze kinderen in dit stukje Amazone-regenwoud aan de Atlantische kust te leren.”
“Goed, hier gaat’ie dan, vergroot dat beeld op je mobieltje een beetje:

De verkiezingsuitslag
De een heeft meer dan
éénendertighonderd stemmen op haar naam,
maar is toch niet gekozen,
de ander heeft niet meer dan
vierhonderdentachtig stemmen op zijn naam
en is wel gekozen.

Wat zeggen nu al onze wetenschappers
die wij zo horen en zien in de media?
Kunnen zij nu voor ons uitrekenen
hoe onze parlementen eruit zouden zien
volgens een eerlijk kiesstelsel, … volgens
het volledig landelijk evenredigheidskiesstelsel?

Alphons Levens,
4 juni 2015.

“Ja mang, prachtig voorgedragen, een extra shot voor meester.”
“En mi lob’a pisi: ‘Wat zeggen nu al onze wetenschappers..’ Ja, al die sabi-so’s die zo mooi en breed praten via de media, in kenniskringen, in intellectuele panels, ze draaien om de hete brei heen en komen niet met uitvoerbare oplossingen, maar meer met zweverige projecties verpakt in een wetenschappelijke woordenvloed.”
“Veel kennis, weinig bruikbare wijsheid.”
“Ben jij een haar beter met je alcoholische babbel-projecties?”
“Maar ik ben het niet met de dichter eens dat we een volledig landelijk evenredigheidsstelsel moeten hebben; dat zal bepaalde dunbevolkte regio’s doen verdwijnen in de massa.”
“Daarom was dat systeem van vóór de coup eerlijker: een belangrijk deel van de zetels kwam binnen via het landelijke evenredigheidsstelsel; je kleurde dan het symbool van de partij van jouw keuze in een kolom aan de rechterkant, en een deel kwam binnen via de verschillende kiesdistricten, dan kleurde je de kandidaat naar jouw keuze.”
“Maar dan wordt dat stembiljet nog langer.”
“Luister no, om te voorkomen dat allerlei todo-prasoropartijtjes meer voor de kiek meedoen en alleen de kosten van de verkiezing vergroten, en dat stembiljet voor niets langer maken, moet de regel komen dat elke partij die zich inschrijft eerst srd 10.000 moet hebben gestort in staatskas.”
“No mang, dat is teveel.”
“Ze zeggen toch allemaal duizenden leden te hebben? Als je 2000 geregistreerde leden hebt die gemiddeld per maand vijf srd contributie betalen, heb je dit geld in één maand binnen.”
“Hm, inderdaad, maak er dan 20.000 srd van. Laat ze hun leden registreren en contributie laten betalen.”
“Dan hoeven partijen geen wazige sponsoren of zelfs de overheid te vragen om hun verkiezingspropaganda te financieren. Ze hebben dan een eigen partijkas opgebouwd.”
“Hm, een goed idee. En als je je als combinatie inschrijft, betaalt elk lid van die combinatie dat inschrijfbedrag, want de combinatie is een pre-electorale verzameling van politieke partijen zonder rechtspersoonlijkheid.”
“Maar bij wet is die pre-electorale combinatie gelijkgesteld aan een rechtspersoon.”
“Alleen maar om bepaalde politieke belangen te dienen, heeft men de wet een kronkel gegeven. Hoe kan je drie mensen zonder rijbewijs die samen een auto komen inschrijven gelijkstellen met iemand met een rijbewijs? Weer een voorbeeld hoe krom het recht kan zijn.”
“Daarom worden corrupte officieren van justitie met hand en tand en juridische spitsvondigheden beschermd.”
“Het wordt hoog tijd dat Vrouwe Justitia haar blinddoek afdoet.”
“Maar al dit gebabbel legt toch geen zoden aan de dijk; alles gaat precies zo blijven, kijk wat ik je brom. Teveel schimmige machten achter de schermen hebben er belang bij dat het zo blijft.”
“Maar mijn vraag is nu: wie wordt president? Baas weer?”
“Als het hem te lastig wordt gemaakt een coalitie van 34 op basis van zijn voorwaarden in DNA te formeren, en de Paarse partij de meerderheid aan zetels in de VVV blijkt te hebben, dan wordt hij daar gekozen, al is het met een kleine meerderheid.”
“Hij of iemand naar zijn keuze, zoals hij toentertijd Rabeni Parmesari naar voren had geschoven als presidentskandidaat.”
“O ja, en toen speelde op de valreep nog een kwestie van Nederlanderschap van de kandidaat, ja, ja, dat was ik bijna vergeten.”
“Nou, zoiets kan hij weer doen. Dus hij doet een stap terug, hij is intussen ook al geen dertig jaar meer jong, en hij schuift iemand naar voren die ook buiten de partij gedragen wordt, net zoals onze ‘Wi-na-wan’-Ashwien als VeePee.”
“Wie zou daar in aanmerking voor komen? Wie binnen de partij heeft dat gewicht?”
“Wattebout tante Jenny?”
“Nee toch.... of juist wel?”
“Onze eerste vrouwelijke president? Even wennen aan die gedachte.”
“Als hij dat doet, is het een bekeken zaak. Vele niet-NDP vrouwelijke ressort- en dstrictraadsleden in de Verenigde Volksvergadering zullen op haar stemmen.”
“Maar zal ze het aankunnen?”
“Nou, als ze ’s lands babbeltent als vrouw vijf jaren lang redelijk goed heeft gerund, heeft ze de beste papieren voor het presidentschap.”
“Dat zeg jij en gelukkig beslis jij niet, want dat zou betekenen dat alle partijen behalve partij Paars, in de oppositie gaan.”
“Ik vind dat schitterend. Laat al die arrogante etnische politici vele toontjes lager zingen en laat Paars z’n eigen toestanden gaan opruimen en wijzen of het werkelijk in z’n eentje met een zakelijk kabinet beter kan regeren.”
“Plus met een ijzersterke oppositie, ja mang, dat wil ik meemaken, vijf jaar lang.”
“We benne benieuwd. Laat het OKB de verkiezingen bindend doen verklaren en dan is het ‘countdown’ naar de verkiezing van de president, zonder enig uitstel.”
“Proost dan daarop.”

Rappa