Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 169

“Zo, heren, hebben jullie naar de troonrede afgelopen maandag geluisterd?”
“Ja mang, goed mang, keweldik mang, gouden toekomst, stem weer op mij en m’n cluppie.”
“Ik luister sinds die vorige niet meer naar dat saai gepraat.”
“Ik kijk naar de resultaten, en niemand hoeft voor mij urenlang aan te halen wat hij of zij allemaal voor geweldigs heeft gedaan en zal gaan doen.”
“Toch is het goed dat de belastingbetalers aan het begin van elk dienstjaar weten hoe het met onze schatkist gesteld is en wat de vooruitzichten zijn.”
“Voor mij is het beste geluid dat de president met de toppers uit de bankwereld gaat communiceren.”
”Ja, eerst jaag je de ene weg van Financiën; die deed d’r werk gewoon goed, al was ze soms één stuk arrogantie. Dan zet je daar een omhooggevallen ja-knikkerig ambtenaartje voor in de plaats en pas als het een chaos wordt, geef je d’r ervan langs en ga je uiteindelijk met banktoppers praten.”
“Tenminste doet hij dat, want die miskleun in het Witte Huis heeft er met z’n spending-beleid een ware puinhoop van gemaakt, en toch wil zijne arrogantie niet met de Republikeinen praten.”
“Dat financiële artikel van die Proeve-man van DeeEsBee in deeWeeTee vind ik goed afgewogen; die weet tenminste waar hij het over heeft.”
“En die speelt geen politiek met het monetaire beleid.”
“Maar praten met bancaire toppers, wijselijk met je hoofd knikken, en uiteindelijk toch niets doen omdat het pijnlijke en impopulaire maatregelen zijn die getroffen zullen moeten worden, tja, dan zijn we terug bij AF.”
“Dan krijgt die Ronald-Shanticlub de beste troeven in handen om over twee jaren terug te komen.”
“Tien Shaanties en één Ronald zonder stuur.’
“Of een ander samenraapsel van politieke prostituees en splintergedrochten komt erbij om ons verder te verzieken met hun onbeleid.”
“Onbeleid, wanbeleid, wanneer krijgen we nou eens Beleid in dit land?”
“Wanneer zelfzuchtige politici het niet meer voor het zeggen hebben.”
“En wanneer de kiezers met hun verstand en niet met hun emoties stemmen,”
“Dus nooit.”
“Maar ik vond het weglopen van de oppositie bij de toespraak van de president maar een kleinzielige onbeschoftheid van de hoogste orde.”
“Echt niet, ik vond het juist een goed signaal naar de president toe dat een deel van het parlement er niet van gediend is om als een stel ja-knikkers naar zijn monoloog te luisteren.”
“Wat een stel dommies; door weg te lopen geef je hem juist de kans weer eens een van z’n monologen te houden.”
“Da wat! Tenminste zegt hij op een luisterbare manier toch wel aardige dingen, zonder in de rede gevallen te worden door allerlei schreeuwlelijkerds.”
“Maar tijdens de jaarrede van de president mogen assembleeleden niet interrumperen.”
“Toch zou ik met mijn body language laten zien dat ik niet eens ben met z’n manier van doen. Of ik zou als oppositie een groot stuk tape op m’n mond plakken of m’n stoel omdraaien en hem mijn rug laten zien.”
“Dat is onbeleefd.”
“En is dat weglopen dan beleefd? Tenminste zijn onze parlementariërs blijven zitten tijdens die troonredes van Owpa Ronald.”
“Omdat mijn Ronald het parlement niet schuwde om verantwoording af te leggen.”
“Alsof dat zo zaligmakend is. Waar zit hij nu met z’n zwaar afgeslankte fractie? En mijn president gaat niet naar DNA om zich te laten kleineren en beledigen door allerlei ondermaatse dorppredikers.”
“Is hij daarvoor bang? Tante ferme Jenny is er toch om eventuele ordeverstoorders de mond te snoeren of desnoods de zaal uit te zetten?”
“Met Lonnieman als uitsmijter, want die is voorlopig aan de Megakant.”
“Lonnie mi gudu...”
“Ja tante..”
“Grijp die Yoga bij z’n lurven zoals je toen met onze Doekhiaa deed, en ook Sharmila moet eruit, maar grijp die beti niet verkeerd..., Shailindra yu kan graboe pe yu wani.”
“Ja, mooi hè, zo zou jij in je alcoholische dromen de orde in DNA willen handhaven, nò?”
“En die Carl Doe bleef zitten luisteren naar de Monoloog. Zie je, hij is EnDeePee.”
“Carl was zeker goed als hij als een staartje achter jouw Front-weglopers was gegaan? Tenminste laat hij in z’n eentje zien hoe een parlementariër zich per geval dient op te stellen, en niet als een primitief kuddedier met oogkleppen op, die óf zwart óf wit moet zijn.”
“Ja, maar Ronald en de Kwakersclub kunnen achteraf, na hun ‘knapoe ondro den amandelboom’, mooi uitleggen dat het sociaal zekerheidsstelsel iets van Front is, door Front was voorbereid, door Front was opgezet, door Front was aangekaart...”
“Maar door Mega is uitgevoerd, omdat Front te lamlendig was om het zelf uit te voeren. Hai, hai, kies ding mooi. En dat hat’ding.”
“Ja, daar ben ik wel mee eens. Kijk ook naar die duizenden mensen te Domburg; al hoeveel jaren smachten ze, bedelen ze, smeken ze om veilig drinkwater. Al die Front-praatjesmakers hebben zo lang geregeerd, maar nooit aan veilig drinkwater voor deze mensen gedacht.”
“Ja, ja, ik ken de rest van dat verhaaltje: ‘Nu, dankzij de redder des vaderlands, de populist der populisten, is daar drinkwater gekomen, bewierook de halve goden.”
“Maar ze deden gewoon hun werk, daarvoor worden ze met ons belastingsgeld betaald.”
“Heren, het gaat er in feite niet om wie het heeft gedaan of wie het heeft uitgedacht, of wie er de geestelijke vader van is, het gaat erom dat het voor den lande is gedaan.”
“Ja, ben ik met je eens, het is gedaan, door mijn Desi Delano....”
“Ach, mang, bespaar me de rest, wil je. Doe je werk, orden en bevrijd dit land niet zozeer van bakra basi, maar vooral van dat geboefte om je heen en die dommies die je smeken om een vijfkommavijfenveertig af te ronden naar een zes, en luister liever naar kritische deskundigen, en ik stem een tweede termijn voor je.”
“Ja, zeg ik ook, want als ik naar die andere presidentskandidaten kijk, dan zeg ik: liever die Presi Gouterse van je dan een of andere Ronald Lonnie Salamdrikapersad weet-ik-veel.”
“Chandrikapersad is een goed alternatief.”
“Ho maar, die zoekt steeds traditionele aanhang in Den Haag, Nederland. Hoe vaak heb je die hier met z’n aanhang, vooral het jongere kader, bezig gezien?”
“En daar maar hoog van de toren blazen dat deze regering wegmoet, maar wie is de eerste die met Desi Stouterse gaat samenwerken?”
“Haati mera saati. Boss, here I am, ham ailah.”
“Nee, nee, dat geloof ik echt niet; het Front blijft als een hecht geheel bij elkaar. Bhaiwa Chan zal geen verraad plegen.”
“Hallooow, oh jongere zuiplap in ons midden, dan ken je de Surinaamse politiek slecht,. Dat ding wat jij verraad noemt, is altijd het hoofdprincipe van onze politici geweest.”
“Klopt! Daar waar de knikkers zijn, daar ben ik. Al moet ik daarvoor mijn vrouw, mijn gezin, mijn moeder en natuurlijk mijn schoonmoeder offeren.”
“Het algemeen belang heeft altijd in naam voorop gestaan, maar in wezen ging het steeds om het belang van eliteclubjes binnen die partijen.”
“En dit principe werkt door, zie die slepende toestand bij het Diakonessenhuis.”
“Nou, nu komt er toch een doorbraak? Die hele directie is toch opgestapt? Dat wilde men toch?”
‘Nee, men wilde die gehate manager die het bedrijf uit de rooie cijfers haalde door die vreet-na-pot daar te lijf te gaan, weg hebben.”
“Nu is de hele directie met ontslag. Wie tekent de bankcheque voor het betalen van de salarissen eind oktober?”
“Dan wordt de chaos nog groter.”
“Dat schreef dWT ook al.”
“En wie gaat dan alle kos-kosi van datzelfde personeel krijgen? Niet die gehate strenge directeur, want die is met z’n hele directie met ontslag.”
“Dan zal de woede zich richten op de vakbondsleiding en de actievoerende filantropische specialisten.”
“Er schuilt echt meer achter dit onslag van de directie, zogenaamd om die prikacties van de bond.”
“Een ieder kijkt maar naar z’n eigen belang.”
“Mijn belang is dat mijn glas steeds gevuld moet zijn. Het kan me verder niets schelen of Ronald Desi Somopersad president wordt of Lonnie Honnie directeur van Diakonessen. Ober, een double black. Nee, geen ijs in dat glas, anders zie ik de werkelijke hoeveelheid sopie niet. Tot hier speelt men politiek.”

Rappa