Vandaag een beetje andersoortig artikel, omdat het van grote invloed is op de jonge generatie. Het gaat om de toename van mentale ziektes vooral bij jongere personen, waarbij de oorzaak ligt in wat men de technologie epidemie noemt.

Binnen de gezondheidszorg is er nog veel te weinig aandacht voor de mentale gezondheidszorg. Mentale gezondheid, zegt de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO), “is het vermogen om te denken, te leren, en om de eigen emoties en de reacties van anderen te begrijpen”. Volgens de WHO komt mentale verstoring bij 1 op de 8 personen voor (ca.12% van de bevolking), het meest in de vorm van angst en depressie.

Het leven van de gemiddelde persoon op aarde bestaat tegenwoordig voor 44% van de tijd dat ze wakker zijn, uit het kijken naar een elektronisch scherm van een apparaat zoals een mobiele telefoon, computer of televisie. In uren uitgedrukt is dat 6 uur en 37 minuten per dag. De Zuid Afrikanen zijn het meest actief op hun schermen met gemiddeld 9 uur en 27 minuten, gevolgd door de Brazilianen. De Japanners zijn het minst actief met ongeveer 4 uur.

In Brazilië, Mexico, India en de Filipijnen gebruikt men de apparaten vooral om naar favoriete films en televisieprogramma’s te kijken. De Indiërs zijn het meest actief op sociale platforms zoals Facebook, WhatsApp, TikTok, Instagram, nl. 44% van de tijd dat ze op een scherm bezig zijn. Hetzelfde gedrag ziet men ook in Indonesië, Mexico, Brazilië, Saudi Arabië, Turkije, Vietnam, Chili, Columbia, Filipijnen en Zuid Afrika (allemaal boven de 38%). In andere landen zijn de percentages wat lager. Surinamers lijken ook zeer actief te zijn op social media.

In de Verenigde Staten zijn kinderen van 8 tot 10 jaar gemiddeld 6 uur achter een scherm bezig. Voor de categorie 11 tot 14 jaar is dit zelfs 9 uur. Dan gaat het om screen time buiten de school om. Dit geeft aan dat veel kinderen te lang op een scherm kijken en dat leidt tot verslaving, gedrags- en mentale gezondheidsproblemen. In een studie gaf 80% van de leerkrachten aan dat te veel screen time het gedrag van de kinderen negatief beïnvloedde. Ook is te veel screen time slecht voor de ontwikkeling van het brein bij kinderen. Kinderen die meer dan 2 uur per dag achter een scherm zaten scoorden slechter op taal- en denktesten. Bij degenen die meer dan 7 uur per dag op een scherm bezig waren zag men zelfs dat de cortex (het deel van het brein dat verantwoordelijk is voor redeneren en kritisch denken) dunner werd. (Voor deze en andere data).

Veel jongeren, maar ook ouderen, die te lang achter een scherm zitten zijn in feite verslaafd aan het internet, sociale media of aan het spelen van spelletjes. Ons brein geeft dopamine af wanneer we met iets nieuws en spannends worden geconfronteerd. Dat kan ook gebeuren met dingen die we op het internet zien of met een game die gespeeld wordt. Dopamine geeft een gevoel van plezier en hoe langer we een game spelen of we op TikTok leuke filmpjes zien hoe langer dat gevoel blijft. Als men ophoudt stopt de dopamine en dat wil men niet. Er zijn jongeren gestorven aan uitputting bij het gamen, omdat ze niet konden ophouden, omdat ze per se een game wilden winnen.

Een ander aspect is dat veel normale activiteiten een begin en een eind hebben. Een boek dat je leest, eindigt ergens of een film waar je naar kijkt heeft een einde, een voetbalwedstrijd heeft ook een einde. Met social media kan je echter blijven scrollen, op internet kan je blijven surfen, en veel videogames hebben enorm veel levels. Er komt geen natuurlijk eind aan zolang je niet zelf stopt en dat is het probleem geworden voor veel mensen, ze kunnen niet stoppen.

Screen time wordt problematisch wanneer het tijd gaat innemen die nodig is voor het normaal functioneren van de mens. Hilarie Cash, een counselor voor tech verslaving, geeft aan dat ze in de jaren negentig personen behandelde die aan porno of video games verslaafd waren. Die personen hadden verder wel voldoende levensvaardigheden zoals persoonlijke hygiëne, kunnen koken, kunnen converseren, relaties aangaan, normaal werken, etc. Tegenwoordig behandelt ze veel cliënten met internetverslaving die deze vaardigheden niet meer hebben geleerd, omdat ze te lang achter een scherm zitten. Als kind is hun een instrument (mobiel, ipad, computer) gegeven om zich achter te verschuilen en niets in huis te doen, en later in het leven gebruiken ze het om moeilijke situaties te vermijden. Zulke personen hebben problemen om buiten hun virtuele wereld te functioneren.

Continu naar een scherm kijken betekent ook dat de persoon constant is afgeleid, want het scherm verspringt steeds naar wat anders. Stimulatie via het scherm activeert ook een vecht-of-vlucht reactie m.n. bij het spelen van bepaalde games, waarbij adrenaline vrijkomt. Dat zorgt voor angst of enthousiasme. Maar als het te lang duurt kan de adrenaline opraken en wordt cortisol door het lichaam geproduceerd. Dat is een stresshormoon, die gelinkt is aan angst en depressie.

Te veel scherm tijd is ook gelinkt aan ADHD. Zulke personen kunnen zich vaak niet meer concentreren op zaken buiten de virtuele wereld en hebben bijvoorbeeld moeite om hun huiswerk te maken. Kinderen die te veel met internet bezig zijn kunnen soms sociaal geïsoleerd raken en een soort autistisch gedrag gaan vertonen. (bron: The Epoch Times, 31 jan. - 6 febr. 2024).

Er zijn oplossingen om internetverslaving tegen te gaan, onder meer door de tijd van kinderen op het internet beperken. Ouders moeten het gevaar wel onderkennen, maar helaas zijn tegenwoordig veel ouders zelf verslaafd. Ook geven ouders hun kinderen juist meer screen time, omdat het als een babysitter werkt. Wanneer de kinderen gedragsproblemen vertonen lossen sommige ouders dit op door hen zoet te houden met meer screen time. Voor ouders die er iets aan willen doen verwijzen we naar de website van dr. Clifford Sussman.

Marten Schalkwijk