"Het komt mij steeds meer en meer voor dat meerdere invloedrijken ontstemd zijn, omdat zij hun kans als gevolg van de huidige ontwikkelingen, voorbij zien gaan. Ik blijf erbij, er zijn kapers op de kust, die hun nyang wilden maken of nog steeds willen maken. Juist als Surinamers, als burgers houden wij uitverkoop van onze natuurlijke hulpbronnen. Nagenoeg eenieder die over een mijnbouwrecht beschikt doet aan onderverhuur door de exploitatie tegen vergoeding in handen van vreemdelingen te leggen. Dezelfde ontwikkelingen zien we in de hout- en visserijsector", stelt de politicus.

Toen in 2013 de machtigingsovereenkomsten met Newmont en Rosebel Gold Mines in behandeling waren, was de stoelendans duidelijk zichtbaar en compleet. Opeens werd een vergunning uit de grond gestampt voor een invloedrijke partijpolitieke functionaris, zogenaamd om gebieden waarin edelmetalen voorkomen via de lucht in kaart te brengen. Door tam tam van de samenleving is de vergunning in kwestie ingetrokken. "Verder weten we ook dat de bedrijven en personen die mijnbouwrechten hebben in de zogenoemde Area of Interest, in de roos hebben geschoten. Het zou goed zijn na te gaan wie allemaal ten tijde van deze machtigingswetten mijnbouwrechten in de zogenoemde Area of Interest hadden, welke deals met deze multinationals zijn aangegaan, hoeveel men hieraan heeft verdiend en niet te vergeten over welk deel van de mijnbouwrechten men nog zeggenschap heeft", merkt Asabina op.

Mede tegen de achtergrond van het feit dat de Staat Suriname met een meerderheidsbelang in een commercieel bedrijf niet een gezonde en voorbeeldige track record heeft, vind de BEP-voorman de discussie over overname van de aandelen van Iamgold in Rosebel door de Staat, in dit stadium niet wijs en dus waste of time. "Er zijn voorbeelden te over. Telesur, SPSB, Grassalco en SLM als commerciële staatsbedrijven lijden stelselmatig verlies, zulks vanwege mismanagement en politieke beïnvloeding en inmenging, zodanig dat belastinggelden die thuishoren in staatskas en geïnd worden, niet worden afgedragen omdat deze staatsmiddelen als cashflow moeten dienen voor deze noodlijdende bedrijven".

"Het valt op dat we als samenleving te vindingrijk zijn en dus allerlei constructies creëren om deze inkomstenbronnen kaal te plukken. De Staat en haar inkomstenbronnen worden als melkkoe gezien, terwijl de kaalvreters als lords door het leven gaan. Een opstelling en houding die wordt doorgetrokken naar bedrijven waarin de Staat belangen heeft. Dus hoe groter het belang van de Staat, hoe groter wij onze kansen en belangen zien of de ruimtes inschatten, om te graaien."

Zelfs parastalen die als monopolist op de markt opereren zoals, EBS, Luchthavenbeheer en de Landbouwbank, zijn niet in staat uit eigen verdiensten het hoofd boven water te houden. Bedrijven als Wageningen, Pimba industrie, Bruynzeel e.a. zijn door dezelfde redenen naar de filistijnen gegaan, voert Asabina aan.

"Ik heb vooralsnog geen geloof in bedoelde droom van een staatsmeerderheidsbelang in de goudindustrie, totdat we ons huiswerk genoegzaam hebben gemaakt en er dus sprake is van een ingrijpende mind-shift en cultuurverandering. We moeten afkomen en afstappen van een 'houd de dief mentaliteit'. In het geval van Rosebel praten we over edelmetaal dat zelf als grondstof mondiaal waardevol is en any time ten gelde gemaakt kan worden. Het edelmetaal goud is zowel nationaal en internationaal gewild. Het dient niet alleen als dekkingsmiddel, als beleggingsmiddel, maar heeft sinds jaar en dag in de sociaal maatschappelijke sfeer zijn plaats verdient."

Dezelfde Staat die moet overnemen, is zelf niet in staat om een veilige operatie te garanderen en noch minder de kleinschalige goudsector waaronder Grassalco ook valt, te reguleren. In de mijnen van Rosebel is het in grote getale een komen en gaan van porknokkers, met grote gevaren voor hun leven. Een ontwikkeling die een groot zorgpunt is voor het bedrijf, stelt Asabina.

"Ik blijf erbij, we moeten niet emotioneel kijken naar de case en ontwikkelingen. We moeten zorgvuldig met het onderwerp omgaan. De succesverhalen met en over Staatsolie klakkeloos en dus onvoorwaardelijk vergelijken met de goudwinning zal irrationeel, onverantwoord en puberaal zijn en blijven", concludeert het Assembleelid.