Vanaf 11 oktober is India de gastheer van het wereldkampioenschap voetbal voor dames jonger dan 17 jaar. De verschillende continenten zijn vertegenwoordigd door 16 landen. Voor de Concacaf zijn dat Mexico, VSA en Canada, terwijl gastland India automatisch ook participeert. Intussen zijn er een aantal wedstrijden afgewerkt en lijken de landen aan mekaar gewaagd, met uitzondering van het gastland, dat onder de voet werd gelopen door de Verenigde Staten van Amerika. Het is duidelijk te merken dat vrouwenvoetbal in het gastland, niet op een hoog niveau wordt beoefend. Wat echter ook duidelijk opviel is de ondersteuning die de thuisploeg kreeg van het eigen publiek. Bij een 0-8 achterstand werden de dames bij een eigen aanval nog even enthousiast aangevuurd, alsof ze op het punt stonden de winnende treffer te maken. Dit enthousiasme van het publiek moet zeker als zeer ontroerend zijn ervaren door de voetbalsters, want ze lieten het hoofd niet hangen en streden moedig tot het laatste fluitsignaal.

Hoewel de dames grandioos verloren, moet de ondersteuning van het publiek ze het gevoel gegeven hebben dat ze heldinnen zijn. Deze publieke ondersteuning moet niet worden onderschat. Ook al zouden de Indiase ambassadrices niet uit de groep komen, zullen ze ongetwijfeld veel leren van deze meetmomenten en gemotiveerd zijn om het een volgende keer beter te doen. Het is te hopen dat de ondersteuning ook na de kampioenschappen niet zal uitblijven, waardoor het vrouwenvoetbal in India zich geleidelijk aan zal ontwikkelen tot een hoger niveau. Het is zeer te prijzen dat de Indiase voetbalbond zich sterk gemaakt heeft voor de organisatie van deze wereldkampioenschappen, want deze zullen organisatorisch en voetbaltechnisch een hele boost geven aan het lokale voetbal.

Als land kunnen we op dit stuk veel leren van India. Het niveau van damesvoetbal in dat land is nog lang niet wat het wezen moet, maar er is een bestuur dat damesvoetbal een warm hart toedraagt en de sporters een podium biedt om te leren van de allerbesten in de wereld. Door het toernooi naar India te halen en het publiek te enthousiasmeren om de dames te ondersteunen, zal het spinn-off effect enorm zijn. Veel meisjes maken van nabij mee hoe het is om op zo een groot toernooi te acteren en zullen na dit toernooi zeker wel te porren zijn om zich aan te sluiten bij een voetbalteam. Het publiek ondersteunde het team in moeilijke tijden, ook al waren de vooruitzichten niet rooskleurig. Als de Indiase voetbalbond na dit toernooi doorpakt met damesvoetbal, zal deze sport explosief gaan groeien in dit land met een bevolking van meer dan een miljard.

Natuurlijk kan Suriname gezien het ontbreken van de nodige infrastructuur, geen wereldkampioenschap organiseren, maar het bondsbestuur kan wel het nodige doen om damesvoetbal te ontwikkelen. Om te beginnen moeten vrouwen opgeleid worden tot trainers, zodat ouders eerder bereid zijn om hun kinderen te laten voetballen. Ook kan er via een samenwerking met het ministerie van Onderwijs op school gevoetbald worden, waardoor het een landelijk karakter kan hebben en het makkelijker is om toernooitjes te organiseren. Schoolactiviteiten trekken over het algemeen ook veel toeschouwers, dus heb je bij deze aanpak meteen ook morele ondersteuning. Kortom, de SVB kan veel leren van de aanpak van haar Indiase tegenhanger.

Mireille Hoepel