Column: Politieke Borrelpraat no. 700

“Ik heb me de afgelopen week een beetje verveeld: niets sensationeels waar we ons massaal over konden opwinden, bijwinden, onderwinden, zijwinden of afwinden.”
“Werkelijk, geen neergeknalde dieven, geen koeiendiefstal…”
“Nou, wat wel voor wat opwinding zorgde, was mijns inziens het onrechtvaardig vonnis in die rechtszaak tegen Van Trikterman & Co van de Centrale Bank.”
“Ja, is het doel van het Recht om politieke tegenstanders te verrrrnietigen, met worrrrtel en tak uit te rrrroeien?”
“Heeft een soortgelijk rechtsgedrag een groep onderofficieren in februari 1980 niet zover gedreven dat ze het Hoofdbureau van Politie vanuit de rivier beschoten om hun bondsleden die gevonnist zouden worden, vrij te krijgen?”
“Kan zijn, maar voor mij blijft dat dat gedoe van die onderofficieren gewoon muiterij.”
“Dus het uitlokken van muiterij mag? Dat heeft Van Sommelsdijck toen toch met de dood moeten bekopen? Die ontevreden rasphuisboeven wachtten hem gewapend op om hun ontevredenheid te uiten, dan gaat hij zwaard fo ze trekken.”
“Van Trikter gaat tegen dat onrechtvaardig vonnis in hoger beroep.”
“Hopelijk zal dat Hoger Beroep niet nog eens jaren duren voordat het in behandeling wordt genomen.”
“Bijna wil je hopen dat de huidige oppositie over een paar jaar aan de macht komt en een paar huidige knopendraaiers oppakt, jaren in een cel in voorarrest laat brommen, om ze dan tot jarenlange celstraf en verbeurdverklaring te veroordelen.”
“Als ze de wet schandalig hebben overtreden en hebben meegeholpen om ons land verschrikkelijk te plunderen, zeg ik: laat ze flink in de cel brrrrommen.”
“Oké, maar toch sta ik eerder achter de eerste regels op een gedenkplaat bij de ingang van de voormalige strafgevangenis te Nieuw-Amsterdam. Daar stond: ‘Niet het straffen, maar de resocialisatie van normschenders is het hoofddoel van de detentie.’
“Ja, ik ken die plaquette. Je staat versteld als je erop leest wanneer en waarom deze gedenkplaat daar op de gevangenismuur is aangebracht.”
“Kunt u me dat zeggen, meester? En zegt u me niet weer dat ik het zelf moet gaan lezen, en dat ik leeslui ben, want ik ben nu flink de krant aan het lezen.”
“Ik zal je die veertig jaar oude foto mailen.”
“Maar beste jongere zuiplap in ons midden, je leest nu krant, wat las je de afgelopen week zoal?”
“Wel…eh…kijk, luistert u…”
Weu-weu-beu, hij is het al vergeten. Minder zuipen, jonge vriend.”
“Ach, klets maar raak, jullie. Ik las dat SRD 14,50 als minimum-uurloon onacceptabel is voor de vakbeweging…”
“Ach, alweer dat kapitalistisch versus proletarisch gehaal en getrek om beloning van arbeid.”
“Dan een artikel over een afstudeerscriptie waarom mulo-leerlingen minder van lezen houden.”
“Ja, ik las het ook: een leerrijke studie. Niet alleen constateren dat ze minder lezen, maar ook onderzoeken waarom. En vooral: de afgestudeerde draagt bruikbare oplossingsmodellen aan.”
“Even terzijde, laatst zag ik een mevrouw vanuit de Zinzendorf Herberg wegrijden in een wit busje waarop stond geschreven:’Marowijne leest.’ Helaas kon ik haar geen ‘big up’ voor die tekst geven.”
“Graag zie ik dienstwagens met erop: ‘DNA leest ook’, of: ‘PeeVee leest veel’ of ‘Nickerie leest al lang.”
“Misschien hebben ze daarom daar al jaren landelijk de beste lagere-schoolresultaten.”
“En misschien heeft de minister Onderwijs daarom de mulo-C onlangs daar gelauncht.”
“Klopt. Goede strategie van de minister. Op andere plaatsen zou men misschien eerst gaan dwarsliggen en misschien zelfs gaan staken. Zie de terechte kritiek op vele luie leerkrachten in dat jeugdboek ‘Hope’ dat we de vorige week hier bespraken.”
“We dwalen af van ons item.”
“Nee, ik moest toch vertellen wat ik nog meer uit de krant heb gelezen? Welnu, ik las ook een snijdig en snedig kritisch artikel met als kop: ‘Chinese vriendschap boven alles.”
“Vroeger was het ‘Hollandsche vriendschap boven alles’, toen ‘Amerikaanse’, toen ‘Obiangse vriendschap’, toen weet ik veel. Wanneer wordt het: ‘Surinaamse vriendschap boven alles?”
“Wanneer we ophouden om vooral tijdens verkiezingen etnische binding boven alles te plaatsen, meester. Dat haalde ik uit een ander artikel, met als kop: ‘Etnische politiek als rookgordijn.’ Met een schitterende spotprent van onze tekenaar Jurmen.”
“Ja, heb ik ook doorgenomen. Dit artikel zou als oefening voor samenvatting op alle middelbare scholen moeten worden gegeven en daarna worden bediscussieerd.”
“Mooi, genoeg over dat belezen worden van onze jongere vriend, ga zo voort. Terug naar onze rechtspraak, die soms echt op Kromspraak, Wraakspraak en Domspraak lijkt.”
“Ja, meester, denkt u dat ook onze rechtspraak door de politiek is geïnfiltreerd?”
“Als ik naar dit vonnis van Van Trikterman cum suis kijk, zou je dat welhaast willen geloven. Natuurlijk hebben ze een fikse straf verdiend, maar geen vernietiging, dat doe je niet als rechtsprekende instantie.”
“Plus betrokkenen zijn al maatschappelijk gezien flink gestraft.”
“Klopt, maar mijn grootste punt is: deze mensen zijn in feite de boodschappenjongens en helpers, maar de opdrachtgevers, de werkelijke dieven en plunderaars van onze schatkist lopen nog altijd vrij en blij rond.”
“Natuurlijk! Zo gaat het eraan toe in de politiek. De kleinere vissen worden geofferd om de grote boys te beschermen.”
“Daarom kreeg die andere loopjongen, die Hoef-zo-dun-als-draad, een vrije aftocht via Guyana en die is sindsdien onvindbaar, behalve voor zijn advocaten.”
“En dit is niet het eerste grote onrechtvaardige vonnis in ons land.”
“Ik ken eentje waarbij gronden die voor de citrusteelt waren uitgegeven, opeens verkaveld zouden worden. De nieuwe minister trok die gronden dus in en de eigenaar, een zware politieke boy, stapte naar de rechter en die veroordeelde de minister om de intrekking ongedaan te maken met een absurde dwangsom van volgens mij tien miljoen SRD per dag.”
“Dan zou de staat failliet gaan.”
“Precies. De rechterlijke macht heeft toen snel in hoger-kort-geding-beroep, weet ik veel, dit waanzinnig vonnis vernietigd.”
“Kent u nog zo een vonnis?”
“Ja, van een casino-aandeelhouder tegen een bankdirecteur alhier die de valuta-overmakingsregels had geschonden ten nadele van die casino-aandeelhouder. Terwijl de bankdirecteur duidelijk de wet had overtreden, werd die niet veroordeeld door een op en top integere rechter, op wie -zo werd gezegd- zware druk vanuit een bepaalde kring was uitgeoefend.”
“Heren, wie het ook moge zijn: rechtspraak moet zo veel als mogelijk recht zijn en geen belangenjustitie of family-and-friendsjustitie zijn. Dus: ‘Oprecht Recht spreken.”
“Daar proosten we op. Proost.”
“Maar we zouden toch over het bezoek van Bolso…”
“Bij ‘proost’ a vergadering tapu. Yu tranga yesi, yu! Plus Bolso is ouwe nieuwskoek.”
    
Rappa