Er was eens een tijd dat de mens geloofde dat de aarde plat was en dat je van de rand kon afvallen als je je te ver richting de horizon begaf. Nu weten wij beter. Althans de meesten van ons. Voordat wij die theorie van een platte aarde vervingen met de nieuwe over een ronde bolvormige aarde was er heel veel weerstand. Het verlaten van de platte aarde theorie leidde tot de 'ontdekking' van de nieuwe wereld en uiteindelijk tot globalisatie, zoals wij die nu kennen. Er was eens een tijd dat de mens geloofde dat de kunst om te vliegen te maken had met hekserij. Ook deze ontwikkeling heeft vanaf het begin weerstand gekend, gevolgd door scepsis. Tegenwoordig is de luchtvaart niet weg te denken uit de transportsector.  

Voordat de auto-industrie bestond, was iedereen opzoek naar een snel paard. Het is niet eens een halve eeuw terug, dat de meest voor de hand liggende vorm van communicatie voornamelijk per brief geschiedde. Om met iemand in het buitenland te communiceren, duurde het maanden voordat je antwoord kreeg. De meest recente significante verandering die ik me kan herinneren, is die van de smartphones. Terwijl de wereldleider voor mobiele telefoons Nokia, haar vlaggenschip de N-series ontwikkelde, gebeurde er zoveel waarop zij niet anticipeerde, waardoor zij de strijd verloor en de eens zo grote en sterke marktleider plaats moest maken voor anderen, die wel op tijd de noodzaak tot vernieuwing inzagen en aangrepen.

Als de wereld elke dag verandert, hoe komt het dat de politiek in Suriname vanaf de onafhankelijkheid en reeds daarvoor al, geen of heel weinig fundamentele veranderingen heeft gekend? Gaan wij over nog eens 40 jaren nog steeds praten over dezelfde issues? Kunnen wij de noodzaak van vernieuwing niet inzien? Of zijn wij zo bang voor het onbekende?

Vanaf ik mij kan heugen is er sprake van patronage in de politiek. Sprake van partijen die het geven van gronden aan burgers zien als een verdienste van de partij in plaats van een recht. Alsook het accommoderen van partijloyalisten in het ambtenarenapparaat, soms zelfs zonder de nodige kwalificaties. Het verstrekken van bereidsverklaringen geschiedt tegenwoordig zelfs op podia van politieke partijen. Alsof het niet de taak is van de overheid om haar burgers in gelijke mate te behandelen en niet te discrimineren op basis van politieke kleur. 

Het is jammer dat mensen die zichzelf leiders noemen niet kunnen inzien hoe denigrerend het is dat mensen, die grond aanvragen waarop zij volgens de grondwet RECHT op hebben, zich moeten vernederen om een verklaring op een partijpodium af te moeten halen in plaats van bij een overheidsloket. Walgelijk hoe wordt omgesprongen met middelen die van ons allen zijn en hoe openlijk word gepredikt: als je grond wil, moet je je bij ons aansluiten. Hetzelfde geldt voor vergunningen, werk etc.

Dat er behoefte is aan vernieuwing in de politiek blijkt simpelweg uit het stijgende aantal zwevende kiezers en mensen die helemaal niet meer geloven in de politiek, de zogenoemde non-voters. 

Voor een nieuwe partij is het een enorme uitdaging om deze doelgroepen te overtuigen, omdat het meestal zeer kritische burgers betreft die heel erg sceptisch zijn. Simpelweg, omdat zij de mooiste beloftes reeds vele malen hebben gehoord.  Echter behoren deze groepen samen met de first-voters tot onze primaire doelgroepen. Wij verwachten immers niet dat de traditionele, etnische en opportunistische stemmers anders zullen kiezen dan ze gewend zijn. Maar ze zijn van harte welkom om het ditmaal anders te doen, want ook zij zullen voordeel hebben van het betere beleid dat wij kunnen realiseren.

Wat de politiek nodig heeft om te kunnen veranderen en vernieuwen is durf. Leiders die moed hebben om maatregelen die noodzakelijk zijn door te voeren. Die moed hebben om te breken met traditie, die fundamentele problemen in stand houdt. Moed hebben om onbekende gebieden te verkennen om zodoende het Surinaamse volk te leiden naar betere bestemmingen. We zijn het er allemaal over eens, dat er visie nodig is voor ontwikkeling. En voor visie is het nodig te zien wat er nog niet is, maar wat wel mogelijk is.

Verandering en vernieuwing zijn altijd nodig. Zonder deze twee zou vliegen niet mogelijk zijn geweest. Dan zouden wij niet vanuit ons huis met de hele wereld in verbinding kunnen zijn. Verandering in de politiek is absoluut nodig. Niet alleen in de vorm van nieuwe partijen, maar ook in de vorm van vernieuwing binnen de bestaande partijen. Het doet me daarom goed om bij deze verkiezingen kandidatenlijsten te zien, met gezichten die in 2015 nog onbekend waren en in sommige gevallen waren die kandidaten toen nog niet eens stemgerechtigd.

Waarmee wij zouden kunnen beginnen, is om ons gedrag te veranderen wanneer het aankomt op het aanspreken van mensen binnen de eigen organisatie indien zij in de fout gaan. Laten we dat wat fout is afwijzen en dat wat goed is volledig omarmen. Deze verandering vergt geen financiële input, maar zal ons uiteindelijk tonnen aan voordelen opleveren.