De Johns Hopkins Universiteit (Baltimore, USA) houdt de volgende zaken op wereldschaal zeer actueel bij.

En wereldwijd wordt erkend dat het aantal werkelijke doden veel hoger zal blijken te zijn, omdat niet van alle doden in de afgelopen periode de juiste doodsoorzaak is vastgesteld i.c. of ze tengevolge van de besmetting met SARS-CoV-2 wel of niet zijn overleden. Statistieken geven een indicatie dat sinds het coronavirus rondwaart het aantal doden vrijwel is verdubbeld en dat deze extra doden hoger zijn dan het aantal geregistreerde COVID-19 doden. Van belang is ook te beseffen dat er tot op heden geen vaccin bestaat en feitelijk geen expliciet curatief medicijn tegen de Covid-19 ziekte. Vandaar het aantal van bijna twee honderdduizend doden, dat zeer te betreuren valt.

De overwegend vaststaande wetenschappelijke inzichten wijzen erop dat de isolatie en quarantaine maatregelen in stand moeten worden gehouden. Tot op heden is de herkomst van het SARS-CoV-2 virus niet definitief vastgesteld en de lessen geleerd uit de pogingen een vaccin te ontwikkelen voor de eerste SARS-CoV virus en de MERS virus zijn mislukt. Een voorbode dat het heel lang kan duren voordat een vaccin voor het SARS-CoV-2 virus zal zijn ontwikkeld. De verwachting is dat dat vanaf nu het nog bijkans een jaar kan duren.

Het wereldwijd uit te voeren beleid is primair de Triple T-strategie (Tracking - Testing - Treating) en vanuit de lockdown-strategie over te gaan op het testen van alle burgers op het aanwezig zijn van antilichamen. Daarbij moeten wij erop bedacht zijn dat een aanvankelijk aangetoonde immuniteit niet wilt zeggen dat men permanent immuun zal zijn tegen het SARS-CoV-2 virus. Wetenschappers kunnen per vandaag niet met stelligheid zeggen dat, indien men éénmaal immuniteit tegen het coronavirus blijkt te hebben, het lichaam voor altijd daartegen beschermd zal zijn. Wetenschappers weten het dus nog niet en daardoor wij ook niet. 

Waarom falen Surinaamse politici het recht op leven te erkennen, het te respecteren en te beschermen?

Velen zullen wellicht beamen dat de verkiezingen een belangrijk instrument is voor het gebruiken van het recht op vrijheid van meningsuiting. Zeker, maar daarop staan getuigt van ééndimensionaal kleingeestig denken. Vrijheid van meningsuiting behoort géén voorrang te hebben ten opzichte van het recht op leven. Helaas hebben fundamentele grondrechten geen absolute geldingskracht, met uitzondering van het ongeschreven recht gevrijwaard te zijn van een dictatoriale heerschappij.

Anderen zullen betogen dat de verkiezingen nodig zijn om Suriname te redden. Er wordt niet bij verteld wat er dan nog te redden zal zijn en van wie? En waaruit zal de redding dan bestaan? Slechts de term ‘redden’ moet voldoende zijn voor de wellicht in de ogen van de politici onvoldoende weldenkende kiezers. Een flagrante schoffering van de burgers van Suriname!

Er kan ook niet worden uitgesloten dat het verzwijgen van het feit dat de burgers tijdens het uitbrengen van hun stem dan wel het onbespreekbaar laten van de kans op besmetting en dus ook de kans op overlijden, als motief heeft de persoonlijke belangen van de aanstaande kandidaten voor de komende verkiezingen.

Aan de welbewuste burgers wordt voorgehouden een oordeel te vellen of het de zwijgende politici gaat om het belang van de burgers of dat daadwerkelijk het persoonlijk belang van de politici het leidende motief is bij de komende verkiezingen. En als het laatste de werkelijke reden is, dan dienen de burgers het besef te ontwikkelen dat deze politici geen enkele stem behoren te krijgen.

Kennelijk zal de mening van deze categorie politici in de geest zijn van ‘I don’t care’ en gaan over tot de orde van de dag.