Bisschop Choennie zei dat het duidelijk moet zijn dat we ons niet kunnen neerleggen in berusting. "Berusting is buigen voor onmacht en dat is een vorm van ongeloof." Hij zet kracht bij zijn stelling met "God heeft zich immers door de eeuwen heen laten kennen als een God van verdrukten, van armen en kleinen. Het is een God die Jezus heeft opgewekt uit de dood. We moeten blijven geloven dat Gods gerechtigheid te midden van ons is."

In heel de Bijbel komt steeds weer het rotsvaste vertrouwen dat we op God kunnen rekenen om ons te verlossen. Maar betekent dit dat God zelf op aarde komt om de problemen voor ons op te lossen, vraagt de kerkleider zich af. Hij vindt dat dat goedkoop en zweverig zou zijn. "Ik denk dat als we over godsvertrouwen praten, we ook niet bedoelen dat God alle verantwoordelijkheid van ons afneemt en zelf maar het werk komt doen. Neen. We zullen zelf moeten analyseren. Wij zullen zelf aan de slag moeten, zelf plannen moeten maken, evalueren en bijsturen."

Choennie merkt op dat we allemaal weten dat de ongezonde situatie die we nu kennen niet in een handomdraai of bij toverslag zal veranderen. Dat we geloven in de verrijzenis, wil niet zeggen dat er morgen schepen onze havens zullen binnenvaren met allerlei medicamenten en luxegoederen, wijst hij de gelovigen op de realiteit. "Herstel is meestal een lange en langzame weg. Het is gemakkelijker iets af te breken dan op te bouwen. Het is gemakkelijker een leven te doden dan een kind tot volwassenheid op te voeden. In dat lange wachten kan ons godsvertrouwen gaan wankelen."

Ook in zijn zwaarste uur leek bij Jezus het vertrouwen in God te wankelen. Hij sprak: 'Mijn God, mijn God, waarom verlaat Gij mij?' Dat klinkt volgens de bisschop als onmacht en verlatenheid zoals ieder mens dat ervaart aan het begin van of midden in het lijden. Met zijn boodschap wil hij duidelijk maken dat godsverlatenheid samengaat met godsvertrouwen. "Wanneer we door de donkere tunnel van onmacht en dood zijn gegaan, komen we uit bij vertrouwen en leven. Het vraagt evenwel dat we ons door God laten gebruiken."

Monseigneur merkt op dat eenieder de nieuwe dag zien, maar dat we willen nog niet in beweging komen wanneer het nog donker is. "Wanneer wij nog geen oplossing en nog geen licht zien." Hij vult aan met: "De wereld veranderen van zoals het is, naar wat het moet zijn vraagt godsvertrouwen. Godsvertrouwen maakt dat je de onmacht doorbreekt door stappen in de goede richting te zetten. Je zult merken dat Gods wegen niet jouw wegen zijn, dat wat onmogelijk leek mogelijk is."