Door de plotselinge vaart die de coronavirus-pandemie heeft genomen in de wereld, is deze kwestie enigszins op de achtergrond geraakt. In dit artikel zal er kort worden ingegaan op deze materie, ontdaan van alle emoties. Gaat het weer om doomsdays die achteraf fake blijken te zijn zoals recentelijk nog van 15.02.2002 en die van 21.12.2012 die bijna de gehele wereld in hun greep hielden? Hoe groot is de kans op een echte doomsday of een apocalyps oftewel het einde van de wereld? 

Al tientallen jaren lang doen er verhalen de ronde over een mysterieuze planeet op enige afstand, die het zonnestelsel binnen zal dringen en dood en verderf zal zaaien. Volgens sommige onheilsprofeten gaat het om de planeet Nibiru. Al deze verhalen zijn flauwekul. De Nibiru-gelovigen beweren zelfs dat het bestaan van hun mysterieuze planeet Niburu angstvallig geheim wordt gehouden door de NASA en de CIA. 

Aan de vooravond van de voorspelde doomsday van 21 december 2012 had een behoorlijk aantal onheilsprofeten zich verzameld bij een berg in Zuid-Frankrijk. Ze dachten dat bij het gehucht Bugarach in de Pyreneeën een basis is geweest voor buitenaards leven en waar ze 'een soort ufo-garage' hadden gemaakt van de berg. In het kielzog van de 'gelovigen' waren internationale media als de BBC en CNN neergestreken om alles te verslaan. Alles bleek fake te zijn.

Een planeet die op het punt staat het zonnestelsel binnen te dringen, zou echter al lang zijn opgemerkt door de NASA, daarbij gebruikmakend van de zeer geavanceerde technologie zoals de Hubble Space Telescope, waarmee in de afgelopen decennia honderden exoplaneten zijn ontdekt die duizenden lichtjaren verder verwijderd zijn van ons zonnestelsel. De belangstelling van wetenschappers voor het reilen en zeilen binnen ons eigen zonnestelsel is reeds op de achtergrond geraakt. De focus is meer op exoplaneten, dus planeten van miljoenen andere zonnestelsels.

Inderdaad stevent een gigantische asteroïde richting onze planeet met 31.320 km/u zijnde ruim 31 maal de snelheid van een Boeing-vliegtuig. Volgens NASA is de kans heel klein dat zij de aarde raakt, maar zij zal eind april wel langs onze planeet scheren. De planetoïde heet 52768 (1998 OR2) en heeft een diameter van 4,1 kilometer en dat is gevaarlijk groot. Volgens berekeningen nadert zij onze planeet op 29 april a.s.

De kans, volgens NASA-deskundigen, dat dergelijke asteroïde de aarde raakt, is 1 op 50.000 en zo’n risico komt slechts één keer in honderd jaar voor. Mocht de asteroïde van 4,1 kilometer in het slechtste geval inslaan op onze planeet, dan zou dat verschrikkelijke gevolgen kunnen hebben. “Kleine asteroïden met een diameter van enkele meters branden op in de atmosfeer en veroorzaken weinig schade. Asteroïden van twintig meter groot – zoals degene die in maart 2013 insloeg in de Russische stad Tsjeljabinsk – kunnen leiden tot schokgolven die ramen doen breken en mensen kunnen verwonden. Objecten met een diameter van veertig meter – zoals die in 1908 in de Siberische stad Toengoeska – kunnen een volledige stad verwoesten. Asteroïden van meer dan een kilometer groot kunnen wel het einde van de mensheid betekenen”.

Ter vergelijking: de asteroïde die wellicht het einde van de dinosaurussen betekende, was ongeveer tien kilometer groot.

De aarde is dus wel een kwetsbare planeet, doch zeker rijkelijker gezegend dan de overige zeven planeten van ons zonnestelsel.

Er zijn op Aarde meer dan 180 inslagstructuren bekend die zijn ontstaan door meteorieten. Voor zover bekend is de Vredefortkrater in Zuid-Afrika de grootste inslagkrater op Aarde. Volgens wetenschappers moet het object, dat de Vredefortkrater heeft veroorzaakt, ongeveer 10 kilometer groot zijn geweest. 

De tweede grootste inslagkrater op Aarde bevindt zich in Ontario, Canada, en kreeg de naam 'Sudburykrater'. Het basin van deze krater, dat zich op het Canadese Schild bevindt, is maar liefst 62 kilometer lang, 30 kilometer breed en is 15 kilometer diep.