De drugsschuur van Suriname lijkt vele malen voller te zijn dan de beloofde groenteschuur. Telkens wordt het land in verband gebracht met grote cocaïnevangsten die worden gedaan in verschillende delen van de wereld. Het is zelfs zo erg dat bij elke nieuwe vangst er blasé wordt gereageerd, al weer? waar? hoeveel? Als het niet Portugal, België of Nederland is, dan zijn het de Azoren, Frankrijk, Spanje. Vorige week is bekend geworden dat in een container met boomstammen uit Suriname in Rotterdam 1.500 kilogram coke is ontdekt. De lading was op weg naar Bangladesh! Eén van de armste landen ter wereld..., maar er zijn mensen die zich kunnen permitteren drugs uit Zuid-Amerika meer dan 15.000 kilometer over de oceanen te laten varen. 

Al jaren komen ladingen drugs het land binnen. Af en toe wordt er een vliegtuig onderschept. Hoe het verhaal afloopt, is vaak niet bekend. Zo is er ook geen verdere informatie over de Braziliaanse Cessna die eind april geland was bij de baan van de motorclub in Para. De dode piloot lag op enige afstand verwijderd van de kist die vermoedelijk in brand is gestoken. Het onderzoek heeft tot nu toe niet veel opgeleverd, althans er is heel weinig officieel bekendgemaakt. Waarnemend korpschef Roberto Prade heeft al eens opgemerkt dat het moeilijk is om de grote boy's te vangen. 

Dat de cocaïne niet in Suriname wordt geproduceerd, is duidelijk. Er is voldoende bewijs dat het spul uit verschillende landen in Zuid-Amerika wordt binnengebracht, zij het per boot, vliegtuig of zelfs duikboot. Het gebeurt allemaal achter de gebruikelijke sluiers. De open grenzen van Suriname mogen geen belemmering zijn om veel meer inspanningen te doen om het verderfelijke spul dat wordt binnengebracht te onderscheppen. Na de droppings, moeten de honderden kilo's drugs worden vervoerd en opgeslagen. Er is een heel netwerk, een hele organisatie om de drugshandel te laten vlotten. Evenzo zijn er genoeg mogelijkheden met sterke legale organisaties, waaronder inlichtingendiensten, om de aanvoer van drugs aan te pakken. 

Als de drugs éénmaal in het land zijn, moeten deze weer op weg naar hun uiteindelijke bestemming. Dat is dus een tweede mogelijkheid om het spul te onderscheppen. In veel gevallen gaat de cocaïne via de havens het land uit, naast de ladingen die ook op zee plaatsvinden. De scanner op de haven is al geruime tijd kapot. Hierdoor kunnen de containers niet worden gescand. Bij steekproef wordt er controle uitgeoefend. Er had allang een nieuwe scanner op de haven horen te zijn! Af en toe wordt er een lading hier onderschept, maar het is slechts een druppel op de gloeiende plaat. Veel drugs gaan het land uit om later te vernemen dat deze zijn onderschept door andere landen, waarbij internationale organisaties ook een rol hebben gespeeld. Vaak worden ladingen ook gevolgd door deze organisaties. 

Nu moeten de risico's van Suriname worden blootgesteld bij het National Risk Assessment. Drugs vormen een groot risico voor het land, bij witwassen en terrorismefinanciering. De geldstromen die met drugs te maken hebben, zijn in diverse sectoren van de economie terug te vinden. De wet- en regelgeving moeten behoorlijk worden aangepakt. Witwassen van zwart geld is een groot probleem waarmee het land te maken heeft. Zwart geld maakt een economie compleet kapot. Menselijk leed veroorzaakt door drugs is niet te beschrijven. Tegen de florerende drugshandel moet er worden opgetreden, met of zonder de Financial Action Task Force. 

De drugshandel kan geen hoogtij vieren als de verschillende diensten worden versterkt, en rotte appels die in alle korpsen zitten, eruit gehaald worden. Er moet worden afgerekend met corrupte ambtenaren bij de douane, politie, inlichtingendiensten en verschillende onderdelen van de overheid. Het mag nimmer zo zijn dat hen de hand boven het hoofd wordt gehouden. Op het hoogste niveau heeft de regering, bij monde van president Desi Bouterse, gesteld dat het National Risk Assessment een succes moet worden. Er moet alles aan gedaan worden om blacklisting te voorkomen. Het is belangrijk dat eenieder ervan doordrongen is dat blacklisting niet alleen het land collectief treft, maar ook elk individu met een Surinaams paspoort. Dus wie a zegt, moet ook b zeggen, opdat er daden worden gesteld. De beoordeling van het land kan alleen maar positief zijn als het niet alleen bij woorden blijft.

Nita Ramcharan