Politieke Borrelpraat (PBR) deel 105

“Heren, wat vinden jullie van deze foto in de krant? Kijk hier, ik heb hem uitgeknipt.”
”Welke foto? Die van Baas met witte privé-boeing op rode loper terug uit Obiang-kondre?”
“Of truck met Dali-njang-sneesies klimt langs de Oost-weg een boom in?”
“Nee mang, die...”
“Ja, die motorduivel die full gas geeft, auto neemt en de geest geeft?”
“Spot niet met andermans ongeluk.”
“Je zoekt het toch zelf als je de openbare weg als racebaan neemt?
“A boeng tak skoowtoe beslag wan aantal race-boys n’a Dorp.”
“De geschiedenis leert: dit heeft een tijdelijk effect.”
“Wij zijn in dit land Olympisch kampioen in tijdelijke, ad hoc laplapoe-oplossingen en laatste plaats in structurele oplossingen.”
“Waar is die racebaan die ze zouden maken? Of vechten ze nog steeds om de grondrechten?”
“Neks wordt inderdaad structureel opgelost, waarom?”
“Kost teveel tijd, moeite, geld en kennis.”
“Kan je mooi zeggen; intussen verzuip jij je geld hier bij liters.”
“Ik investeer in alcohol, daardoor verdient de Staat accijnzen en daarmee kunnen we de goudmaatschappijen gratis van stroom voorzien.”
“Wat een bezopen redenering.”
“En voor ons, we the slave, wordt de subsidie op stroom gaandeweg afgeschaft.”
“Daar moest twintig jaar geleden mee begonnen zijn, elke maand ½ % van die subsidie eraf, per jaar tien maanden, dat is 5% per jaar, dan waren we in 2012 klaar.”
“Maar ons eigen mijnbouwbedrijf gaat in productie.”
“Ja? Waw, ik sta paf. Wat gaan ze mijnen? Houtskool?”
“Nee, bouwmaterialen,.”
“Sang? Waar gaan ze cement, zinkplaten, bouwstaal en glazen shutters mijnen?”
“Doe eens even normaal, wil je? Ze gaan scherpzand, grint, broko skropoe enzo mijnen.”
“Ik wilde jullie een foto uit de krant laten zien, weten jullie nog?”
“Ja, zeker die ene waar Baas de sleutels van drie Obiah-steden krijgt.”
“Maak het maar belachelijk. Die owpa van jou had alleen de sleutel van de geboorde emmerkast.”
“We gaan in Boko-boko of die andere stad met die schoenenwinkelnaam...”
“Bata, en de hoofdstad heet Malabo, geen Boko-boko...”
“Ja, we gaan daar een ambassade openen, heb je ooit!”
“Goed idee; dan hebben we naast Johannesburg nog een ambassade op het Afrikaanse continent.”
“Jij maakt steeds paarse uitglijders.”
“Wat bedoel je, mijn vriend?”
“Je begint steeds meer dingen van deze regering goed te keuren.”
“Wat goed is, is goed; paars, groen of oranje, maakt voor mij niets uit. Evenzo wat fout is.”
“En waarom is een ambassade en een vliegverbinding daarheen zo goed?”
“Die Obiah-man en z’n superrijke top bulken van het geld en z’n eilanden voor de kust bestrijken een enorm territoriaal zeegebied met rijke olielagen.”
“Maar het land heeft geen middenklasse, maar wel een superarme sociale massa.”
“Net zoiets als Haïti. Alle media tonen die grote arme massa, maar niemand wijst hoe die superrijke top daar woont, met hun prive-jets even naar Miami gaat om inkopen en andere dingens te doen.”
“Denk je dat dat anders is bij onze nieuwe vriend die sleutels verdeelt?”
“Nou, wat die zoon van die Obiahman uithaalt, is geen malligheid. Die verkwist op verschrikkelijke schaal de rijkdommen van zijn land. Nu begint de Franse overheid maatregelen tegen hem te nemen.”
“Ja, nu pas, nu NGO’s een aanklacht tegen zoontje indienen, maar al die tijd lieten de Fransen het toe dat zoontje allerlei luxe in Parijs aanschafte.”
“Tja, men verdiende goed aan hem. Jullie zien het, pecunia non olet oftewel geld stinkt niet.”
“En dan vind je het goed dat we met zulke figuren aanpappen?”
“Vandaar dat palief zo een prachtig wit vliegspeeltje heeft. Lekker snel en privé vliegen van Zanderij naar Malabo en terug.”
“Eh, vergis je niet, dat is nog altijd zo een vierduizend kilometer, zo een 4 ½ uur vliegen met dat witte kistje van Obiahman.”
“La we ook zo eentje fo Baas kopen, nò?”
“Zuip liever door dan met deze bezopen dingen te komen.”
“En toch vind ik het een goed idee. We huren dan desnoods eentje, noemen het de Pz-Naz DEZI-DEL ANNO. En als Basis thuis is, dan vliegen we anderen op luxe-tariefbasis.”
“De route Zanderij-Malabo is een enorme besparing voor de routes van het Verre Oosten naar het Caraibisch gebied en Miami en terug.”
“Potver %$#*, ik probeer jullie al een half uur een foto uit de krant te wijzen, kijk hier, die achtergrond lijkt op Port-au-Prince na de aardbeving, de voorgrond is Paramaribo-Suriname: een politiepickupbak met een viertal koperdieven, opgepakt door de bikersunit.”
“Koperdieven, wat een onbeleefd woord; dit zijn metaalrapers.”
“Een nieuw en opkomend beroep: op de vuilnisbelt staan ze bij elke trucklading huisvuil elkaar bijkans te vertrappen om het bruikbare uit de vuilnis te halen.”
“Wat zijn we als land toch laag gevallen; rapers aan de fleet.”
“Ik vind van niet. Zolang ze geen koperen waterleidingbuizen van me komen wegtrekken, vind ik het goed.”
“Maar kijk die rommel die daar midden in de stad, al hoeveel weken na de brand nog steeds staat te staan.”
“Dat heet de historische binnenstad van ons verfraaien.”
“Aan de ene kant maakt men er zo een heibel van als er een plank wordt veranderd aan zo een historisch gebouw; aan de andere kant laat men die rommel na een brand van drie van zulke panden er maar weken gewoon bijliggen.”
“Inderdaad, niemand die een poot uitsteekt om die rotzooi op te ruimen.”
“Zeker schuift de ene eigenaar het naar de andere overheidsdienst en die schuift het weer door of terug.”
“Of is er weer geen geld op de begroting hiervoor?”
“Wat? Moet de belastingbetaler hiervoor opdraaien? Die panden waren toch niet van Lanti?”
“Worden gebouwen alleen tegen brand verzekerd en niet tegen het opruimen van die rommel na een brand?”
“Je weet toch hoe het bij de verzekeringen gaat: er als de kippen bijzijn om je te verzekeren en je elke maand premie te laten betalen, en als de laatsten erbij zijn om de verzekering uit te keren of om kleine lettertjes te zoeken om geen premie uit te keren.”
“Dat is erg onvriendelijk gezegd over onze verzekeringen.”
“Okay, okay, de goeden niet te na gesproken.”
“Volgens mij was een van die panden niet verzekerd.”
“Wanneer komt er een wet die verplicht dat elk pand in de binnenstad tegen brand verzekerd is?”
“Zulke wetten nemen ze nooit in behandeling, teveel belangen van grootgeldverdieners worden aangetast.”
“Maar wel vol bravoure wetten zoals het verspreiden van kinderporno aannemen. Kijk, oh volk, wat voor belangrijke wetten we tussen onze reizen door goedkeuren.”
“Ja, maar kinderporno moet toch verboden worden?”
“Sowiso. Maar heeft dat prioriteit?”
“En een wet waarin staat dat op kosten van de eigenaar de verwaarloosde en verlaten panden van boedels worden opgeruimd. Als de kosten van opruiming en onderhoud van het terrein niet binnen een jaar worden betaald, dan wordt het perceel geveild en de schuld met rente ervan afgetrokken. De rest blijft op naam van de boedel op de Centrale Bank geparkeerd, totdat de nabestaanden dat met medeneming van een gelegaliseerde stamboom komen lichten.”
“En een wet dat een boedel verdeeld kan worden als er minstens vijf wettige nabestaanden daarmee eens zijn, en neks als alle 100% nabestaanden daar mee eens is.”
“Ja, zulke wetten moeten we eerder hebben, want hele districten liggen er maar verpauperd bij, niet vanwege kinderporno, maar vanwege die onverdeelde boedels.”
“Laat die slandsbabbelarij eerst ook die anti-corruptiewet goedkeuren.”
“Ik wilde die petitie van die Karl de Doe-man gaan tekenen, maar dat kantoor aan de Welleslaan was steeds dicht en nergens stond van hoe laat tot hoe laat het daar open is om de petitie pro anti-corruptiewet te tekenen.”
“Om op die foto terug te komen, ik zou die metaalrapers oproepen en zeggen:’Jongens, hier hebben jullie handschoenen plus wan breekijzer da oen ruim a rommel op. Sa oen feni, na’f oenoe.”
“Boi, ie b’o sji activiteit. Zet twee bikers voor de controle dat het geen gevecht op de brandstapel wordt en geef die rapers de opdracht foe pot ding brong planga nanga baksteen netjes op een hoop; misschien kan monumentenzorg daarmee een ander monumentaal pand fiksen.”
“Zoals het Van Romondgebouw aan de Waterkant of Stong Oso bij Kwakoe.”
“Ik zeg: wegdozeren die ouwe troep, kost ons teveel aan onderhoud en dat oud hout is brandgevaarijk no m...r.”
“Nee, nee, we moeten dat oude houtengebouwenkarakter van onze binnenstad niet kwijt raken, anders worden we van de werelderfgoedlijst gegooid.”
“Okay, dan wie gaat dokken voor dat peperdure jaarlijkse onderhoud?”
“En dat wrakkige vol slingerplanten begroeide pand van de overheid aan de Waterkant, dat gebouw aan de overkant van de ingang van de SMS-steiger, dan?”
“ Laat monumentenzorg daarvoor bij de werelderfgoedlijst geld gaan hosselen, in plaats dat ze een soort Sasur voor historische gebouwen spelen: jij mag je gebouw niet wegdozeren en verkopen, je moet het op eigen kosten in de oorspronkelijke staat terugbrengen.”
“Maar De Nationale aan de Arronstraat, voorheen Gravenstraat, mocht dat wel; dan moeten de anderen dat ook doen: aan de buitenkant die oudbouw, daarachter staalbouw en beton.”
“En natuurlijk is er weer geen geld op de begroting hiervoor.”
“Maar om mask-forcedelegaties duur te faciliteren is er wel meteen volop geld.”
“Dus heb je dat ook opgemerkt? Die overheidsmensen doen heel traag en onwillig als ze geld moeten vrijmaken voor het algemeen belang, maar ze zijn zo snel en willig als datzelfde geld vrijgemaakt moet worden voor dienstreizen en eersteklassehotels.”
“Jullie kunnen het niet hebben dat hardwerkende regeringsfunctionarissen goed beloond worden. Kijk hoe ze zich inzetten om de leerboeken in ons onderwijs te vernieuwen.”
“Ja, om buitenlandse uitgevers een njang te laten maken, ja, op commissiebasis, zeker, ja.”
“Da wat! Die uitgevers van ons zijn te duur en hebben het materiaal niet voor handen, leveren slecht drukwerk en zijn altijd te laat.”
“Je scheert weer alle koeien over één kam, of hoe dat spreekwoord ook is.”
“Mooi hè? Die bakra’s hadden er plotseling geen bezwaar tegen dat Baas en de Amnestie hier de baas waren. Din mang doro sondro moreel probleem.”
“Daarom zijn het ‘ondernemers’; als het gaat om geld maken, gaan ze zelfs bij de duivel te biecht.”
“Dan heeft die hele komedie rond die Hollandse Europarlementariërs die probeerden die ACP-EG conferentie hier te lande te boycotten, weinig zin gehad.”
“Maar intussen dreigt een connectie ook mooi gefaciliteerd te worden als superverdiener bij het noodlijdende Potidemisch Ziekenhuis.”
“Maar een hardwerkende korpschef blijft maar waarnemend met een poko-pokosalaris.”
“Is nie waar, kan je niet met elkaar vergelijken.”
“Da wat kan je wel met elkaar vergelijken?”
“De slaven met de slaven en de meesters met de meesters. Zo is dat altijd geweest in deze kolonie en het zal zo blijven.”
“Wat fatalistisch.”
“Wil jij een manjaboom in een cocunuttree veranderen? Ga je gang.”
“Eens heeft iemand ergens oostelijk van hier water in wijn veranderd en dat heeft mede een wereldgodsdienst tot gevolg gehad.”
“En iemand anders heeft wat later min of meer in diezelfde omgeving wijn en alle overige alcohol verboden en ook dat heeft volgens mij een wereldgodsdient veroorzaakt.”
“Oh, daarom ‘houden’ die twee zo van elkaar.”
“Goed, verander jij mijn waterige shot whisky in een bigi shot blue label puur zonder vol met ijs.”
“Okay, hier gaan we dan: Pocus Hocus Pitalus Plats, ik wou dat het water weer sopi was.”
“Ik ga maar naar huis, ik zie mensen al sopi toveren. Ober, bul Belkes baxi en gimme ron rof the droad.”
“Wat bedoelt u, meneer?”
“Hij bedoelt: bel Bulkes taxi en give me one for the road.”
“Komt eraan.”

Rappa