Wegtrekken kaders politiek populistisch nader bekeken
18 Mar 2023, 10:46
foto


De ziekenhuisdirecteuren hebben onlangs aan de president meegedeeld dat het wegtrekken van verpleegkundigen de gezondheidszorg in ernstige problemen brengt en dat ze hunkeren naar een oplossing.

Laat het duidelijk zijn dat armoede een persoonlijke keus van elk mens is. De wegtrekkende kaders/verpleegkundigen accepteren armoede niet. Het is een mensenrecht om te zoeken naar een menswaardig leven. Geen enkele regering of wie dan ook kan dat verhinderen/stoppen. Het ondernemen van stappen, door welke regering/instituut dan ook, om kaders te dwingen om de huidige armoede te accepteren, is een ernstige politiek-bestuurlijke criminele daad. De ziekenhuisdirecteuren moeten zich realiseren dat ongemotiveerde en gefrustreerde verpleegkundigen/ziekenverzorgsters levensgevaarlijke individuen zijn binnen de gezondheidszorg, omdat hun prestaties kunnen bijdragen aan het floreren van de uitvaartbedrijvigheid. Laat daarom gaan wie wil gaan en waardeer wie (vooralsnog) blijft.

De oorzaak van het wegtrekken van kaders moet gezocht worden bij de a nationalistische politici, waarbij het eigen (partijpolitiek) belang altijd prevaleert boven het volksbelang. Politici moeten naar zichzelf in de spiegel kijken om duidelijk te kunnen zien wat zij dit volk hebben aangedaan. Er is nooit en nogmaals nooit volksgericht beleid gevoerd, ook nu niet. Politici hebben dit land altijd geregeerd van verkiezing naar verkiezing en nooit van generatie naar generatie. Het politiek beleid is één van “na mij de zondvloed”. Kijk maar naar de huidige vernietiging van ons ecosystemen, milieu en biodiversiteit door o.a. gelegaliseerde houtkap en goudwinning. Politici zijn politici gebleven en nooit gegroeid naar staatslieden in het machtscentrum, omdat ze steeds blijven denken aan het uitvoeren van zaken gericht op verkiezingswinst, ook al moet het ten kosten gaan van de komende generaties. Een politicus denkt aan de volgende verkiezing, maar een staatsman denkt aan de volgende generaties.

Het is nooit bij Surinaamse politici doorgedrongen dat zij in het machtscentrum zijn geroepen om dienstbaarheid te tonen. Het tot nu toe geëtaleerde ‘friends & family beleid’ duidt aan dat machtshebbers uit zijn op het bedienen van loyalisten en bediend te worden. Het overheidsapparaat dat als een ‘nagel aan de doodkist’ remmend werkt op duurzame ontwikkeling van Suriname, is één van de bewijzen van het altijd en tot nu toe verwerpelijk politiek populistisch beleid. Een effectief overheidsapparaat moet faciliterend zijn, maar alleen die van Suriname zit in de uitvoering, wat een bron is voor vriendjespolitiek en corruptie.

Het feit dat de politiek in alles wil bemoeien, heeft gemaakt dat alle belangrijke instituten in dit land zijn gepolitiseerd en kapotgemaakt. Het is zeer beschamend en verwerpelijk hoe de politiek bepaalde topfuncties invult, terwijl de functionarissen de broodnodige deskundigheid en ervaring die deskundigheid en duurzaamheid moeten garanderen, niet bezitten. Politieke loyaliteit prevaleert hierbij boven deskundigheid en integriteit. Ondeskundigen zeggen politieke machthebbers wat zij “willen horen”, terwijl deskundigen altijd zullen zeggen wat politieke machthebbers “moeten en dienen te horen en te weten”.

Helaas hebben we gezien dat kritiek op het beleid, binnen de politiek wordt beschouwd als tegenwerking en politieke aanval. Suriname heeft geen tekort aan integere deskundigen, maar wel een tekort aan deskundigen die passen binnen het huidige Surinaams politiek klimaat en dat zijn deskundigen die zich willen lenen en laten misbruiken/gebruiken door de politiek voor politiek gewin. Dit politiek gegeven heeft gezorgd voor vernietiging van de economie en daarmee de toekomst van ons geliefd land, waardoor kaders nu wegtrekken voor een beter bestaan en toekomst in een ander land.

Dat is dus één van de meest ‘belangrijke’ verdiensten van de Surinaamse politiek tot nu toe. Als het invullen van politieke posten via een open sollicitatie en onafhankelijk instituut zou gaan, zou het overgrote deel van de huidige functionarissen op strategische posten, nooit aan bod komen. Het is nu de hoogste tijd dat er profielen worden ontwikkeld en wettelijk worden vastgelegd voor topposities als president, vicepresident, ministers, departementsdirectieleden, parastataaldirectieleden en DNA-leden. Dat zal de ontwikkeling van dit land ten goede komen, want op de huidige wijze doorgaan, kan strategische duurzame ontwikkeling nooit garanderen.

Toen ik in december 2008 in dienst trad bij mijn huidige werkgever (NV SWM) was mijn nettosalaris US$ 1.700. Nu 14 jaren verder is mijn nettosalaris US$ 450. Dit is de verdienste van de Surinaamse politiek die alle SWM’ers hard heeft getroffen, m.n. sinds de vorige regering om politiek moverende redenen de deskundige directeur Ir. Sven Sjauw Koen Fa begin 2016 heeft vervangen door de politicus Marlon Oosterling. Het is toch zeer 'politiek rancuneus' om een topkader van dit land die afgestudeerd is aan de prestigieuze Universiteit van Delft tot nu toe thuis te zetten, omdat hij zijn deskundigheid laat prevaleren boven politiek populisme? Moeten kaders die dit land dan verlaten kwalijk worden genomen? Tuurlijk niet, want er is geen waardering hier! Alleen het wettelijk uitsluiten van politiek populisme kan een ommekeer brengen richting daadwerkelijke strategische duurzame ontwikkeling van Suriname.

Ruben Ravenberg PhD
rub_rav@yahoo.com
Advertenties