NDP: Beleid drastisch omgooien indachtig Srefidensi

Met het gebruikelijke lossen van kanonschoten, beter bekend als saluutschoten, wordt de herdenking van onze onafhankelijkheid ingeluid. De viering van onze nationale dag, Srefidensi! Dit jaar is het 46 jaar geleden dat de Republiek Suriname werd geboren. Tot vóór de uitbraak van de Covid-19 pandemie, was het gebruik dat deze dag in stad en districten op scholen en pleinen met gebed, toespraken, overdenkingen, festiviteiten, sport en spel werd gevierd. Kortom, een zeer markante dag in onze geschiedenis.

Allicht vergeet men te vermelden dat het de alom bekende vorige regering, de regering Bouterse is, die heeft geïntroduceerd dat de jaarlijkse viering van Srefidensi gedecentraliseerd werd naar de verschillende districten in plaats van een centrale viering in Paramaribo. Het gebruikelijke defilé en de erkenning en het decoreren van speciale burgers en de bijbehorende recepties die ongetwijfeld de hoogtepunten van de dag kenmerken, werden warm onthaald door de Surinamers in de districten.

Een duik in de afgelopen vier decennia met betrekking tot de Srefidensi boodschappen van de gewezen presidenten, de huidige, partijvoorzitters en politici in De Nationale Assemblee geven overwegend de eenheidsgedachte of de saamhorigheid aan: Hoe wij hier ook samen kwamen, en werken aan de verdere opbouw en ontwikkeling van dit geliefd land. Bij de viering klinken de welbekende kreten en hoopgevende boodschappen door de microfoons, op radio en televisie op social media: “Wi na Wan, Suriname behoort tot de 17 rijkste landen in de wereld, Wij leven vredig naast en met elkaar enzovoorts.”

En dat zal ook dit jaar het geval zijn, totdat wij ons afvragen: Zijn wij echt onafhankelijk van het koloniale juk? Zijn wij echt fri? Is Suriname echt vooruit gegaan? Is de stap om onafhankelijk te worden de juiste geweest? Sommigen wagen het zelfs te zeggen dat het toenmalig een verkeerde was en we terug moeten naar het 'moederland' dat ons 300 jaren lang, heeft onderdrukt en heeft beknot van basisvrijheden?

Beste kondremans, Surinamers, het antwoord op deze vragen is resoluut: NEEN. Suriname moet trots zijn, aangezien we het pad van kolonialisme hebben verlaten en wij behoren tot de soevereine staten in de wereld. Een ware uitdaging, volgens velen omdat (de symptomen van) rekolonisatie op de loer liggen en merkbaar zijn, daags na de herdenking.

Wat wij met elkaar hadden afgezworen bij de onafhankelijkheid, om onder alle omstandigheden, elkaar met eerbied en respect te zullen bejegenen, dreigt jammer genoeg verloren te gaan. Wij merken dat leugens, laster, corruptie, blunder na blunder, nepotisme, meer nog friends and family de overhand nemen.

Wij brengen dit onder uw aandacht, niet om het gelijk aan onze zijde te krijgen, maar om u wakker te schudden. Tot op heden beantwoordt het gevoerde beleid niet aan de talloze beloftes. Spanningen binnen de gemeenschap over dwang en pressie op onder andere economisch en medisch gebied vinden plaats onder toeziend oog en passief gedrag van de regering, die geen oor heeft voor de pijn van het volk.

Tot slot brengt de NDP u in herinnering dat wij voorvechter blijven van het ingezette dekolonisatie proces, terwijl wij elke relatie voor staan op basis van wederzijds respect tussen soevereine staten. Wij roepen derhalve de regering op, indachtig de boodschap van Srefidensi, haar beleid drastisch om te buigen, in het voordeel van land en volk. Wij feliciteren alle Surinamers met deze dag en laten wij samen het tij keren en waken over dit land met al haar multiculturele, multireligieuze, multi-etnische, multi-linguale potentie en glorie.

Opo kondre man un opo, wans opè tata komopo
Wi mu seti kondre bun.