Onlangs is
er een bericht verschenen dat de Fed (Centrale Bank van de Verenigde Staten)
Suriname te hulp is geschoten met een onbekend bedrag aan US dollars door een Bank Note Trade Agreement. Dit was nodig om de
financiële problemen - veroorzaakt door het grote tekort aan US-dollarbiljetten- te verhelpen. Het is heel nobel van de Centrale Bank van
Suriname om een oplossing hiervoor te zoeken, maar tegelijkertijd wordt het nu
nog duidelijker dat Suriname een enorm probleem heeft op financieel-economisch
gebied.
Normaal
gesproken kan een land een beroep doen op de internationale kapitaal- of
financiële markt om aan zijn benodigde valuta te komen. Als die mogelijkheid
niet meer bestaat, is het duidelijk dat het land niet aan zijn financiële
verplichtingen kan voldoen. Investeerders zullen dan geen zaken meer willen
doen met zo een land. Wie toch zaken met Suriname wil doen, zal een hoge
rentevergoeding vragen. Dat Suriname laatst ook nog door Fitch is afgewaardeerd naar B negatief helpt
hier zeker niet mee.
Bank Note Trade
Agreement
Bij een Bank Note Trade Agreement wordt een
verhandelbaar handelsdocument (met onderpand) opgesteld, waarin een schuldenaar
(in dit geval de CBvS) onvoorwaardelijk belooft te betalen aan een bepaalde
persoon of instantie. Het betreft hier dus geen recht aan toonder. Alleen de
personen of instanties die op het handelsdocument vermeld staan als
begunstigden, kunnen betaling eisen. Deze overeenkomst is eigenlijk een
verkapte lening.
Belang vreemde valuta voor Suriname
Suriname
heeft een importeconomie en het produceert te weinig goederen om voldoende
deviezen binnen te halen. De weinige deviezen die binnenkomen zijn onder andere
afkomstig van goud, aardolie en de visserijsector. Als een importeconomie niet
genoeg US-dollars heeft waardoor de CBvS niet meer aan de binnenlandse vraag
kan voldoen, kan de CBvS onder andere:
- Een
importstop op bepaalde goederen afkondigen;
- Geld lenen
op de internationale financiële markten;
- De productie
van import vervangende- en export producten in het land verhogen.
Als geen van
deze maatregelen soelaas biedt, moet er naar alternatieven gezocht worden en
dan is de kasreserve (úw valuta spaartegoeden) bij de lokale banken in Suriname
een gemakkelijk doelwit om als reddingsboei te gebruiken. Voor
Suriname is het positief dat er weer US-dollars geïmporteerd kunnen worden. Het
is natuurlijk een goede zaak als de CBvS zich daarvoor inzet. Volgens governor
Van Trikt is deze overeenkomst een primeur voor Suriname. Als dit waar is
rijzen bij STREI! de volgende vragen:
- Waarom doet
men zo geheimzinnig over het ontvangen US-dollar bedrag?
- Welke namen
van personen of instanties staan op deze Bank
Note Trade Agreement?
- Welk
onderpand is hiervoor gebruikt?
Wat is
eigenlijk de ware reden waarom de CBvS zo op jacht is naar US-dollar cash? Door
de schaarste aan US-dollars steeg de koers van de US$ de afgelopen weken enorm. De
enige manier voor de Centrale Bank om de koers weer omlaag te krijgen, is om
dollars in de binnenlandse markt te brengen. Aangezien de CBvS zelf geen valuta
beschikbaar had, kon het niet anders dan bij de Fed aan te kloppen.
STREI!
constateert dat Suriname zelf niet meer in staat is om op eigen kracht aan de
benodigde US-dollars te komen. Deze overeenkomst is een maatregel die alleen
door landen in nood wordt gebruikt (zoals Griekenland of Argentinië). De drie
gestelde vragen zullen beantwoord moeten worden, anders is dit weer een geval
van slecht en niet transparant bestuur. Het aankloppen bij de Fed voor
US-dollar cash is dus geen teken van kracht, maar een teken van zwakte.
Peter M.
Wolff
#STREI!