Kracht van Rechtvaardigheid(?)
26 Jul 2019, 22:45
foto


Assembleelid Asiskumar Gajadien (VHP) vindt het vreemd dat het Openbaar Ministerie voorwaardelijke straffen heeft geëist in de zaak van twee EBS-directieleden in het omvangrijk fraudeschandaal dat de staat Suriname (= de Surinaamse gemeenschap) US$ 10miljoen heeft gekost. Daarnaast zijn er boetes opgelegd die thuishoren in een cabaret en de lachers op hun hand hebben ( Starnieuws van 19 juli). Ik ben het vaak niet eens met de polemieken van de heer Gajadien, maar in deze case sta ik hem bij.

Opvallend is de doodse stilte in DNA (als controlerend orgaan van de regering). DNA is meer lam dan leeuw en geldt blijkbaar de partijdiscipline leiden in plaats van haar positie als vertegenwoordiger en pleitbezorger van haar kiezers.

In Starnieuws van 26 juli lees ik vervolgens: “Autobestuurder Krishnanand S. (35) zonder rijbewijs aangehouden en hangende het onderzoek in verzekering gesteld (vanwege een veroorzaakte aanrijding met een ander voertuig waarbij een vrouw en haar kinderen letsels opliepen, en na behandeling in het ziekenhuis, zijn doorverwezen naar hun huisarts).

Het zijn twee gevallen waarbij onze rechtstaat optreedt. Deze twee gevallen (en meerdere trouwens) roepen bij mij (en bij velen in onze samenleving) veel vragen op. Hebben wij in Suriname een vorm van klassenjustitie? Het doet mij denken aan Psalm 82.

God gaf het oude Israël regels en een ordening van zijn maatschappij. Desondanks slaagde dit volk er op verschillende momenten van hun geschiedenis niet in om aan dit plan te voldoen. Zij gingen te makkelijk lijken op de corrupte en onderdrukkende naties om hen heen en leefden volgens een patroon van onrecht en onderdrukking. Leiders en rechters zorgden alleen voor zichzelf en hun gunst kon met steekpenningen worden gekocht. Gewone mensen, en vooral de armen stonden bloot aan uitbuiting, omdat er geen rechtbanken waren om hen te beschermen.

Psalm 82 is daarop een antwoord. Het beschrijft hoe de Almachtige Schepper als de allerhoogste Rechter over de leiders en zelfs de rechters van het volk oordeelt. Deze psalm benadrukt dat zij die zo’n rol vervullen in de samenleving zijn aangewezen om als rechters onder HEM te dienen. Door hun positie zijn zij vertegenwoordigers en ondergeschikten van de Almachtige. In deze psalm wordt de gerechtigheid van de Almachtige beschreven als een model voor hoe de aardse gerechtigheid dient te functioneren. Het voorziet ook in de maatstaf waarmee deze rechtvaardigheid of onrechtvaardigheid, en zij die daarvoor verantwoordelijk zijn, worden beoordeeld. Deze psalm eindigt met een specifieke oproep aan de Almachtige om in te grijpen en het onrecht te stoppen dat zo wijdverspreid is in de natie. Deze psalm geeft zoals zoveel andere een stem aan de onderdrukten en aan hen die geen stem hebben. Dat zijn zij van wie de stem het zwijgen is opgelegd door de onrechtvaardige systemen waarin zij leven en werken. Psalm 82 doet een beroep op de Almachtige en Opperste Rechter en Soevereine Heerser van het universum en van alle naties. Er is geen hoger gerecht of gezag waar je met een dergelijk beroep terecht kunt. Er is hier vaak sprake van dat aardse rechtbanken -en systemen de schreeuw van de armen en onderdrukten niet horen en handhaven.

Onlangs stuitte ik op een kaartje van 25 jaar van Amnesty International toen ik nog actief was binnen de Anti Apartheidsbeweging in Nederland (sectie Rotterdam) en tegen het onderdrukkende regiem van de toenmalige dictator Augusto Pinochet van Chili  in de zeventiger jaren van de vorige eeuw (die toentertijd door de zogenaamde "democratische landen”  als Nederland en de VS/ Groot Brittannië werd ondersteund(..).

Daarop staat het volgende:
"Toen de nazi’s de communisten arresteerden, heb ik gezwegen; ik was immers geen communist.
Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten, heb ik gezwegen:  ik was immers geen sociaaldemocraat.
Toen ze de vakbondsleden kwamen halen, heb ik niet geprotesteerd; ik was immers geen vakbondslid.
Toen ze de Joden opsloten, heb ik niet geprotesteerd; ik was immers geen Jood.
Toen ze mij kwamen halen was er niemand meer, die nog protesteren kon…. “

In de Juristenkrant  van 13 februari 2013 ( p.10) schrijft Bart Nelissen, anticiperend op professor Aaron James, het volgende:
Assholes zijn oververtegenwoordigd bij publieke machtsfiguren. Waarom zou dit binnen de magistratuur anders zijn? Assholes herken je aan hun arrogantie en hun absolute immuniteit voor kritiek. Een gezagsdepartement als justitie moet op dat soort types screenen, liefst vóór hun benoeming, luidt zijn aanbeveling. Geldt dit ook voor Suriname?  Zijn leden binnen de rechterlijke macht en de staande magistratuur, slachtoffers  van politieke - en etnische loyaliteit?

Kortom: Een rechtsstaat werkt alleen behoorlijk, als haar magistraten (en in het bijzonder de top ervan) ‘deugdzaam’ zijn. Omdat menselijk falen- en ondeugdzaamheid- geen goddelijke uitzondering zijn bij magistraten, leidt dat tot permanente crisissituaties en een structureel falen van justitie.

Colvin Overdiep
Advertenties

Friday 26 April
Thursday 25 April
Wednesday 24 April
Tuesday 23 April