Deze beknotting van de communicatiemogelijkheden van de Rekenkamer is niet nieuw. In de jaren 90, koos de toenmalig Rekenkamer-voorzitter, Hans Prade, ook ervoor de rapporten te delen met het publiek. De keus was een noodzakelijke omdat de toenmalige regeerders de rapporten compleet negeerden. Er was geen enkele vorm van transparantie van het bestuur.

Zijn publicatie van het verslag werd door de NDP-ondersteuners in 1997 in DNA gekarakteriseerd als ‘destabiliserend’. Dat Rekenkamerverslag toonde onder andere de schandalige verrijking van regeringsfunctionarissen in die regeerperiode aan. Het antwoord van de NDP/DNP-coalitie was een motie aan te nemen waarin het vertrouwen in de toenmalige voorzitter van de Rekenkamer, Hans Prade, werd opgezegd.

Wanneer er wordt gesteld dat de Rekenkamer geen gebruik mag maken van de media, dan is het belangrijk dat wij precies weten wat met de media wordt bedoeld. Media zijn veel breder dan de perceptie van DNA-lid Joyce Vreedzaam. Communicatie met de gemeenschap is essentieel en onder media vallen ook het gebruik van social media, het publiceren van het rapport op de website, de mogelijkheid van de burger om via de website vragen over het inhoudelijke van het rapport te stellen aan de Kamer.

In deze tijd waarin er wereldwijd en ook in Suriname juist steeds meer transparantie wordt geëist, is het onacceptabel dat de Rekenkamer wordt beknot in zijn communicatievrijheid. Het is meer dan wenselijk dat er naar buiten toe wordt gecommuniceerd daar wij nog steeds geen Wet op Openbaarheid van bestuur hebben.

Bovendien is dit een ernstige inbreuk op de afspraken waar ook Suriname zich aan heeft verbonden van INTOSAI in 1998, waarbij, vooral in het kader van de corruptiebestrijding,  conform de Lima Declaration of Guidelines on Auditing Precepts vereist is: “the communication of information to public authorities and the general public through the publication of objective reports.”

Let op! Er is expliciet aangegeven naar de gemeenschap, de burger. De toevoeging gedaan door Vreedzaam, Jenny Simons en Oesman Wangsabesari heeft niets te maken met de bescherming van de onafhankelijkheid van het instituut, want die vereist juist dat alle informatie verkregen door het instituut vrijelijk beschikbaar is voor de gemeenschap en dat het instituut toegankelijk is voor eenieder van ons. De toevoeging heeft volgens DA’91 alles te maken met het beschermen van regeerders hun handelingen en hen alle ruimte te bieden om non-transparantie te handhaven en ongestraft en ongestoord voort te gaan met corruptief en onwettig handelen.