Dr. Kiran Mahabier, geflankeerd door zijn vader Dr. Chander Mahabier (l) en Drs. Steven Strang.
(Aangeboden)

De geneeskundige Kiran Mahabier is dinsdag gepromoveerd tot Doctor in de medische wetenschappen aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam. Hij is gepromoveerd op het proefschrift Epidemiolgy, Classification and outcome of Humerus Fractures, waarin de behandelingsmethode van de breuk van het bovenarmbeen centraal staat. Het is tot nu toe niet duidelijk hoe de breuken van de bovenarm het beste behandeld kunnen worden: opereren of niet opereren.

Eenieder kan een botbreuk oplopen. In Nederland bijvoorbeeld loopt elke 6 minuten iemand een botbreuk op. Een groot gedeelte ontstaat bij jongeren ten gevolge van een verkeers-, bedrijfs- of sportongeval. Een ander gedeelte ontstaat bij ouderen met botontkalking (osteoporose), waardoor de kwetsbare botten al bij een klein ongelukje makkelijk kunnen breken. Voor de orthopedische chirurg of de traumatoloog reist na het bekijken van de röntgenfoto meteen de vraag: hoe ernstig is de breuk, kan deze behandeld worden met gips of moet er geopereerd worden. De grenslijn tussen opereren en niet-opereren is in de wereld van traumachirurgie nog steeds een groot discussiepunt. In het proefschrift heeft Mahabier, arts in opleiding tot orthopedisch chirurg, onderzoek verricht naar de aard van de bovenarmbotbreuken en de toegepaste behandelmethoden. Het resultaat moet de medische wereld makkelijker maken om de juiste behandelmethode te kiezen.

Opereren of niet?
De operatieve behandeling wordt in zijn proefschrift vergeleken met de conservatieve (niet operatieve behandeling). Welke behandeling is beter of zijn ze beide evengoed? Wanneer zou je moeten opereren en wanneer zou je het alleen in gips kunnen behandelen? Wat zijn de complicaties in de zin van wondinfecties, de zenuwletsels en de functies van de hand, elleboog en schouder bij een van deze behandelvormen. Bij welke behandeling is de bot van de bovenarm eerder genezen. Een groot aantal patiënten is nodig om bij deze vergelijking waardevolle (significante) uitspraak te kunnen doen.

Omvang onderzoek
Mahabier wist met veel inzet van zijn team van professoren, specialisten, arts assistenten en andere wetenschappers de samenwerking met 32 ziekenhuizen in Nederland te bewerkstelligen voor dit onderzoek. Vooraf werd vastgesteld dat er minimaal 400 patiënten met een breuk van de bovenarm nodig waren voor dit vergelijkend onderzoek. Zo’n groot vergelijkend onderzoek was er internationaal nog nooit verricht. Elk patiënt zou een jaar lang gecontroleerd worden.

De patiënten die op de eerste hulp binnenkwamen bij een van de 32 ziekenhuizen met een gebroken bovenarm werden meteen geregistreerd en de behandeling die ze ondergingen (operatief of conservatief) in een database gedocumenteerd.
Na de behandeling werden de patiënten regelmatig gecontroleerd volgens internationale richtlijnen. Hierbij werd de complicaties (wondinfecties, zenuwletsels), de functies van de hand, elleboog en schouder en de duur van de genezing bij de verschillende behandelingen nauwkeurig vastgelegd.

Start in oktober 2012
Hoewel het voorlopig lijkt alsof de operatieve behandeling even goed is als de niet operatieve behandeling, kunnen pas na het bewerken van alle data mogelijk eind 2019 harde conclusies getrokken worden. Mahabier heeft samen met radiologen deze botbreuken op een nauwkeurige wijze ingedeeld na het bestuderen van honderden röntgenfoto's. Hopelijk kan aan de hand van deze indeling ook een betere keuze gemaakt worden voor het wel of niet opereren van de bot breuken van de bovenarm.

De professoren hebben bij het verlenen van het doctoraat Mahabier gecomplimenteerd voor de omvang en grondigheid van het onderzoek. Tijdens de intensieve discussie tussen de professoren en Mahabier kwam naar voren, dat gezien de moderne ontwikkeling van het operatiemateriaal (plaat en schroeven of de mergpen), het gebruik van de mergpen via de retrograde methode (ingebracht via de elleboog), steeds meer de voorkeur zal krijgen. Velen kijken daarom uit naar de uiteindelijke verwerking van de data en de conclusies die eind 2019 beschikbaar zullen zijn.

In de voetsporen van vader
Met het behalen van het doctoraat treedt Kiran Mahabier in de voetsporen van zijn vader, de in Suriname wel bekende chirurg, Dr. Chander Mahabier. Ondanks zijn pensionering bezoekt Chander Mahabier nog steeds regelmatig Suriname om zijn diensten te verlenen op medisch gebied. Toen Kiran Mahabier nog vijf was, promoveerde zijn vader in Maastricht aan de Rijksuniversiteit Limburg tot doctor. Zijn uitvinding, bekend als methode-Mahabier bij dikke darmoperatie, word thans wereldwijd toegepast.

Kiran Mahabier werd bij zijn proefschrift begeleid door Drs. Steven Strang en zijn eigen vader, Dr. Chander Mahabier. Voor vader Mahabier was het een grote eer om als paranimf te kunnen treden voor zijn zoon Kiran en hoopt dat hiermee andere jonge professionals uit de Surinaamse gemeenschap zowel in Nederland als in Suriname de prikkels krijgen om de uitdaging te aanvaarden voor meer wetenschappelijke onderzoeken op internationaal niveau in meerdere disciplines.

Akhiel Mahabier

U kunt het proefschrift hier downloaden.