Massaal medeleven betoond bij uitvaart kinderen Monjok

De kelder op de begraafplaats van Welgedacht A heeft veel weg van een kinderkamer. Binnen is de ruimte blauw geschilderd, op drie wanden zijn verschillende figuren uitgebeeld, en op één drie kinderen die schijnen op te kijken naar iemand. Hierin zijn de doodkistjes van Larissa (7), Orcienjo (6), en Chivano (3) naast elkaar gelegd. Maandag zijn nog drie van de 12 slachtoffers van het bootongeluk op de Coppenamerivier, naar hun laatste rustplaats gedragen. De publieke ondersteuning bij de teraardebestelling is overweldigend.

Zaterdag zijn te Groningen, Saramacca, 8 slachtoffers gezamenlijk begraven. De zwangere Tursila Taloon (22) wordt nog vermist. De kinderen Monjok zijn op verzoek van de familie in Wanica begraven. Al de slachtoffers zijn met Staatseer naar hun laatste rustplaats gedragen. Net als in Saramacca hebben ook in Wanica de sambura’s en maraka’s geklonken en heeft een pater de rouwdienst geleid. Het verdriet is intens, niet alleen voor de ouders van de drie kinderen. De begeleiders van het Psychiatrisch Centrum Suriname vangen, soms letterlijk, ook andere familieleden op.

Vicepresident Ashwin Adhin en andere hoogwaardigheidsbekleders zijn ook aanwezig bij de uitvaartdienst die thuis bij de Moljoks is gehouden. Pater Esteban Kross is, ook namens de families, de regering dankbaar voor de manier hoe er is ingesprongen, voor de rust en de steun. De overheid betaalt de begrafeniskosten en de geestelijke bijstand van de nabestaanden. Onder begeleiding van de motorbrigade van de Militaire Politie en tromgeroffel van samburas, is er gelopen naar de begraafplaats, ruim een kilometer verder.

Onderweg is de stoet flink aangegroeid. Op verschillende plekken hebben bosjes mensen zich aangesloten. Haast de hele buurt leeft mee met het smartelijke verlies. Bij de school die twee van de slachtoffers hadden bezocht, hebben enkele leerkrachten en klasgenootjes gewacht om met bloemen te strooien naar de twee lijkenwagens die langsrijden. Bij de begraafplaats staan er al een heleboel mensen te wachten. De ouders en een broer staan er gelaten bij wanneer pater Kross nog wat rites bij de kelder verricht en bidt voor zegen en kracht.

Rose, rode, witte en groene ballonnen worden opgelaten. De moeder kan niet langer staan, een rolstoel is er snel bijgehaald. Bij de kelder staan er veel kinderen. Een tante spreekt ze toe, probeert hen te troosten. “A dies hebi, a hebi,” zucht een man. “Dies no ben musu psa, no, a dies hebi man, mi e firi en gi den sma” snikt hij. Een aantal mannen neemt het op zich om te helpen met het dichtmetselen van de kelder. Dat is zwaar werk om de massieve deksels goed geplaatst te krijgen. Maar het lukt. “Larissa, Orcienjo, en Chivano zijn bij God,” troost een moeder haar zoon.

René Gompers