Venezuela: Cacaoproducenten vrezen nieuwe plaag

De Venezolaanse cacaohandelaar, Freddy Galindo, heeft gedurende negentien jaar strijd gevoerd tegen straatberovingen, ontvoeringen van familieleden en afnemende kwaliteit van de legendarische bonen van de natie. De oogst van dit jaar bracht een nieuwe zorg met zich mee: bemoeienis van de socialistische regering.

Galindo zei dat vrachtwagens gevuld met bonen die zijn pakhuis in centraal Venezuela verlieten, door soldaten bij controleposten werden tegengehouden en dagenlang werden vastgehouden. Chauffeurs werden gedwongen om enkele ladingen in overheidsmagazijnen te lossen. Galindo beweert dat ongeveer 87 ton van zijn cacao, ter waarde van ongeveer US$ 130.000, ontbrak toen de vrachtwagens eindelijk werden vrijgegeven.

Andere handelaren hier in de deelstaat Miranda, de nummer 2 producerende regio van Venezuela, hebben de afgelopen maanden soortgelijke vertragingen en confiscaties gemeld. Regeringsfunctionarissen zeggen dat de controleposten bedoeld zijn om cacaodieven te beboeten en dat de Staat enkele bonen in beslag heeft genomen om de achterstallige belastingrekeningen van de eigenaren te vereffenen.

Maar de confrontaties zijn ontmoedigd voor telers en handelaren die vrezen dat hun industrie het doelwit is van een overheidsovername. Ambtenaren "leggen druk op particuliere bedrijven om hun goederen gratis te leveren", zei Galindo, eigenaar van Comercializadora Freyra in het gehucht San Jose de Barlovento, terwijl arbeiders rondom hem droge, roodbruine cacaobonen in jutezakken verpakten. Hij zei dat hij geen verklaring had gekregen voor de inbeslagname van zijn cacao.

Nationalisering heeft de olie- en productiesectoren in Venezuela en de landbouwindustrie, inclusief koffie en suiker, lamgelegd. De private sector controleert nog steeds het merendeel van de cacaohandel. Maar met keldering van de productie temidden van een economische crisis, heeft de regering de nadruk meer gelegd op alternatieve exportindustrieën zoals cacao en goud.

De deelstaat Miranda heeft dit jaar een door de overheid gerund bedrijf opgezet waar boeren hun bonen voor export kunnen verkopen. Volgens Miranda-gouverneur Hector Rodriguez heeft het tot nu toe 500 ton cacao geëxporteerd, ongeveer 5 procent van de jaarlijkse uitvoer van het land.

Hoewel overheidsfunctionarissen de lokale cacaotelers niet hebben gedwongen zijn organisatie te gebruiken, vrezen velen dat de toetreding van de overheid tot hun sector een voorproefje is van wat komen gaat. "Het zal zijn als suikerriet. Ze hebben alles onteigend, en tegenwoordig is er geen suiker," zei Freddy Padron (50), die cacao plant op een 11 hectare groot perceel in de buurt van San Jose. "Dit alles is nu in gevaar."

Venezuela produceert al cacao sinds het Spaanse koloniale tijdperk. Het is een kleine speler, die tussen 8.000 en 10.000 ton per jaar exporteert, een fractie van grote producenten zoals Ivoorkust en Ghana. Toch worden de bonen van Venezuela door chocolademakers uit Japan tot Zwitserland gewaardeerd als enkele van de beste ter wereld. Lokale ambachtslieden bestrijden de economische crisis in Venezuela door gastronomische chocoladerepen te maken die in het buitenland voor US$ 10 kunnen worden verkocht.

Ondanks die geweldige reputatie hebben sommige chocolademakers de afgelopen jaren hun aankopen van Venezolaanse cacao afgebouwd. Vertragingen in exportvergunningen hebben verzendingen tot stilstand gebracht, waardoor kopers gedwongen zijn om elders te gaan. De kwaliteit is ook achteruitgegaan. De strenge valutacontrole van Venezuela heeft veel boeren ervan weerhouden geïmporteerde chemicaliën te kopen die ze nodig hebben om ziekten te bestrijden. Uit vrees voor dieven hebben veel telers de smaakverhogende praktijk om geoogste bonen te drogen en te gisten verlaten.
"Die verwerking is net zo goed een kunst als het maken van het eindproduct. Het is een heel trieste situatie," zei Gary Guittard, president en chief executive van Guittard Chocolate Company in Burlingame, Californië. Hij zei dat hij de aankopen van Venezolaanse cacao heeft verminderd door het gebrek aan bonen van topkwaliteit.

De kwaliteitsratio komt tot uiting in de prijzen. Een decennium geleden, was Venezolaanse cacao 36 procent meer waard dan bonen van topproducent Ivoorkust. In de eerste acht maanden van dit jaar was slechts 6 procent van de bonen van die hoge kwaliteit. Ongewenste Venezolaanse cacao stapelt zich op in magazijnen, zei een Europese handelaar die om anoniem wenste te blijven.

De gouverneur van Miranda, Rodriguez, is een bondgenoot van president Nicolas Maduro. Hij zegt dat hij een plan heeft bedacht om de sector nieuw leven in te blazen. Onder zijn initiatieven is de oprichting van de door de staat gerunde Miranda Cocoa Corporation om exportopbrengsten te genereren.

In een interview met Reuters op zijn kantoor in de hoofdstad Caracas, zei Rodriguez dat het plan gericht was op het verbeteren van de veiligheid voor telers en dat het hen zou helpen de kwaliteit te verhogen. Hij zei dat de inkomsten uit de verkoop van cacao de financiering zijn voor technische training voor producenten en voor patrouillewagens om de politie te helpen dieven af te schrikken.

Hij erkende dat het vasthouden van cacao lastig was voor handelaren, maar zei dat het nodig was om te voorkomen dat bendes gestolen cacao zouden verhandelen. De Staat nam alleen bonen van handelaren die belastingschuld hadden, zei hij, eraan toevoegend dat de eerste misverstanden zijn uitgewerkt.

Nu de zware oogstmaanden februari en maart snel naderen, zegen de spelers in de sector dat de regering haar aanpak niet heeft verduidelijkt. Handelaar Galindo speelt veilig. “Op dit moment wachten we,” zei hij. “We willen niet verkopen, omdat we niet weten wat er gaat komen.”