Column: Politieke Borrelpraat # 425

“Zoow, HvZ oftewel: ‘Heren van Zuip’, wat gaan we vandaag bespreken?”
“Het aanhouden van het aanbieden van de geloofsbrieven van onze niet-residerende ambassadeur in Israël, die niet zomaar iemand is, maar Een Iemand?”
“Nee, we moeten hangende het onderzoek deze zaak met de grootste voorzichtigheid behandelen, geen ophef, geen dyugudyugu.”
“Oké, doen we, plus het is van nul en generlei opbouwend belang. Volgende case.”
“De in beslag genomen cokka semi-duikboot die bij de marinebasis te Coppenamepunt aan de ketting lag, is bij het verder uit de riviertrekken, na het knappen van een kabel zo ‘tjoebloem’ de rivier ingegleden. Maar hij wordt binnenkort weer op het droge getrokken. Dus geen enkel complottheorie dat het opzet was om cruciaal bewijsmateriaal te verdoezelen.”
“Maar die wondernemer op wiens terrein én duikboot opdook én cokkaplane ‘toevallig’ neerdook, heeft toen toch met grote smond verklaard dat hij binnen twee weken na z’n plotselinge medisch onderzoek, terug zou zijn?”
“Daarom gleed die duikboot de rivier in; die wilde z’n eigenaar gaan halen.”
“Zeker ook iemand die na een paar weken ziekenhuis zijn homesweethome begon te missen.” “Oké, case closed. Volgende punt.”
“Lady mevrouw Baas is ontstemd geraakt over die opmerking naar aanleiding van haar gevuldeschooltassen-uitdeelcampagne: ‘Leer de arme liever vissen dan hem of haar iedere dag een vis te geven.”
“Mooi gezegd, maar voordat je de arme hebt leren vissen in kwikvrij water en voorzien hebt van een hengel, zijn we een paar schooljaren verder. De nood moet nú gelenigd worden.”
“Ben ik met je eens. Maar dan sta ik in dezen achter Sjarda T’anga: help die kinderen, hun ouders kunnen het echt niet betalen, maar waarom moet er dan zo een show van gemaakt worden?”
“Mag dat dan niet? Ik bedoel, de donateurs van de spullen willen toch zien dat hun schenkingen goed terecht komen?”
“Dat zien die kinderen en hun ouders toch? Waarom moeten die kinderen via de media zo zichtbaar gemaakt worden? Een berichtje is toch voldoende, ook voor de donateurs?”
“Ons bedrijf geeft al jaren gratis producten aan sociaal zwakkeren en kindertehuizen, maar zie je mijn directeur dat steeds met radio en tv erbij doen? De bedankbriefjes en hartverwarmende gedichtjes die hij krijgt doen hem veel meer goed, dan publiciteit via radio en tv.”
“Ja, maar publiciteit trekt meer aanvragers dan hij misschien aankan en hij heeft geen stemmen nodig om weer directeur van het bedrijf te worden.”
“Je krijgt die stemmen nog meer als je een richtig en eerlijk beleid voert en niet steeds de ene groep beschermt, omdat die een grote groep makkelijk te beïnvloeden kiezers vormt en de andere groep steeds meer financiële pakslaag krijgt, omdat die door keihard werken en studeren en niet door maar handje op te houden, vooruit is gekomen.”
“Tja, dat is onze manier van democratie beleven. En dat zal voorlopig zo blijven. Volgende punt, heren.”
“Ha, wattebout die hele bruya in De Machteloze Assemblee. Van ergens is de opdracht gegeven om de nieuwe salarisstrookjes van ook onze Machteloze Assembleeleden niet uit te draaien en onze oranje Yogi Bear springt hoog en laag, schreeuwt moord en brand, spuugt gal en blaas dat de president door dit te doen als een dictator heeft gehandeld.”
“Maar Pres zegt dat hij dat niet kan doen; de Assemblee is een onafhankelijk orgaan. Die valt niet onder de president, zoals de regering.”
“Maar haar leden staan wel op de payroll van de overheid, dus daar zit dat gat in de muur.”
“En wie kan het uitdraaien van salarisstrookjes door CEBUMA doen stoppen?”
“De minister van Financiën in opdracht van de VeePee.”
“Maar Hoeffie ontkent dit in alle talen, tongvallen en toonhoogten. A no mi. En terecht: hij was uitlandig.”
“En ook de VeePee was uitlandig, dan is de opdracht van de waarnemend VeePee, Moestadrape gegeven aan de waarnemend MinFin, dat is onze Roline.”
“Dan is daar ergens, tussen al dat gewaarneemgedoe door een miscommunicatie ontstaan en zie het gevolg.”
“En de vergoeding van volksvertegenwoordigers moet weer net als vroeger in de koloniale tijd, toen kregen ze echt een onkostenvergoeding en geen salaris met alles d’r op en d’r aan.”
“Wat is het verschil?”
“Nou, volgens mij word je bij een onkostenvergoeding per vergadering betaald als je aanwezig was en je kan dan vervoerskosten, wat drank en voeding als je langer dan zoveel uur vergadert declareren, tegenwoordig wat beltegoed eventueel. Dat moeten zij in samenspraak met ons, de kiezers die hun daar hebben gezet, regelen.”
“En als ze commissievergaderingen houden?”
“Ik denk dat het billijk is als ze daarvoor ook per vergadering of per vergaderuur betaald worden. Maar dan moeten er wel notulen als bewijs van die vergadering worden opgemaakt, anders geen uitbetaling.”
“En dienstreizen, bijvoorbeeld een parlementaire uitwisseling of zo?”
“Dan zullen de tickets ook, zoals nu, uit staatskas betaald worden. Maar de daggelden worden na terugkomst alleen uitbetaald voor de dagen dat er vergaderd was en na indiening van een verslag wat er besproken is en wat ons aandeel daarbij is geweest.”
“Klopt, anders ben je daar voor spek en bonen gaan zitten ja-knikken en nee-schudden en tanden wijzen en onze deviezen maar gaan opmaken.”
“Dus die daggelden moeten de leden eerst zelf voorschieten?”
“Jawel, anders werk je het in de hand dat er inkopen mee gedaan worden of dat men naar het casino of een massagetent gaat.”
“En geen onderdak in een vijfsterrenhotel, maar in een drie of hooguit een goedkoop viersterrenhotel.”
“Maar meestal hoor je als verslag: we hebben Suriname daar in Oesjabbistan of in Njammiplattakoniё op de kaart gezet. Ze wisten niet eens waar Suriname lag.”
“Weet je dat ik daarom gepleit heb dat er op of in ons paspoort een duidelijke kaart afgedrukt staat waar Suriname ligt met onze hoofdstad bij naam genoemd?”
“Maar als je die westgrens met dat zogenaamde betwist gebied aan onze kant kleurt, kom je er in Guyana en misschien zelfs in de Engelse Caricomlanden niet in.”
“Dan teken je die grens zodanig dat het lijkt alsof het er wel en niet bijstaat, je deelt het gebied doormidden, bij de Oronoquerivier.”
“He, daar zeg je wat. Weet je weet dat een oud-medewerker van het Bureau Waterkrachtwerken, het BWKW, mij meer dan dertig jaar geleden heeft verteld dat deze Oronoquerivier gemiddeld over een heel jaar bekeken, meer water afvloeit dan de voortzetting van de boven-Corantijn?”
“Dus dan zou de Oronoquerivier de voortzetting van de Corantijn zijn en zou daar de grens lopen, ongeveer in het midden van wat men het ‘betwist gebied’ noemde. Zie daar de oplossing van ons zogenoemd grensconflict. Ga naar je kaart kijken, dan ga je dat zien.”
“Kan je dit eenvoudig aantonen?”
“Jawel, die BWKW-medewerker die me dit alles vertelde, zei dat de voortzetting van de boven-Corantijn vanaf de Oronoquerivier in de droge tijd halverwege gewoon droogvalt, terwijl de Oronoquerivier tot z’n oorsprong het hele jaar door water blijft geven.”
“Klopt, daarom verdwenen deze meetresultaten.’
”Maar die ruzie met Burnham begon toch toen de Guyanezen onze medewerkers van het BWKW wegjoegen van de boven-Corantijn. Dat was hun New River.”
“Waarom vertellen ze ons dit niet?”
“Omdat er anders bakens verzet gaan moeten worden, vooral op papier, en daar heeft men geen tijd voor. Laat alles liever zo: zij claimen dat, wij claimen zus, schuif het maar voor ons uit, een volgende generatie zal het maar oplossen. Wij hebben hier geen tijd voor; un musu plunder, nak slag, unu na: Meki Mouse.”
“Zoals we nu zien met al die verhogingen vanuit de overheid, die al tientallen jaren geleden beetje bij beetje moesten zijn aangepast.”
“Klopt. Maar misschien heeft het lot dit autoritaire Cuba-gezinde machtscentrum verkozen om dit te doen.”
“Dus de master-populisten zullen nu de noodzakelijke impopulaire maatregelen moeten treffen.”
“Klopt helemaal, de huidige oppositie hoopt dat de kiezers dan massaal ontevreden zullen worden en dan ‘en bloc’ op hun uitgedunde Frontclub gaan stemmen, die dan lekkertjes weer aan de macht kan komen om weer lekkertjes eigen belangen te gaan regelen en ons dan lekkertjes steeds zal zeggen: heb lekkertjes geduld, we zijn die rommel van die vorigen lekkertjes bezig op te ruimen.”
“Mooi vooruitzicht. Maar goed, laten we tenminste dankbaar zijn dat we in dit deel van de wereld wonen. Kijk wat voor ellende orkanen, aardbevingen enzo in andere landen teweeg brengen.”
“Dan moeten we dit gezegend land beter behandelen in plaats van het leegplunderen, kaalkappen en met chemicaliën en plastic troep vervuilen.”
“Dat wordt tegenwoordig ecocide genoemd, ik las het in een interessant artikel van Carlo Jad.”
“Daarom: mijn big up voor die landelijk schoonmaakactie van Nickerie tot en met Marowijne in verband met World Clean-up Day. Dat is toch veel beter dan dat uitzichtloos politiek gekrakeel in Die Machteloze Assemblee?”
“Helemaal met je eens. Daarom zingen we mee met Ruben del P.: ‘Da lobi fu wi kondre, meer bekend als ‘Mi kondre tru’, ja waarlijk, ons echte eigen en eigen echte volkslied.”
“Yeah, geen geklaag, maar verdraag. Een rondje daarop. Nee Sjaak, non alcohol voor jou, want jij rijdt ons naar huis vandaag. No plei fergiti.”
“Proost.”

Rappa