Veertiende Srefidensi Marathon achter de rug

Voetbal zal altijd meer publiek trekken dan een marathon in Suriname. Dat is nu al 14 jaar zo maar de laatste jaren is het wel overduidelijk dat het marathongebeuren niet leeft binnen de gemeenschap.

Bij de teach-in werd aangehaald dat er 26 deelnemers zich hadden ingeschreven maar of die ook inderdaad aan de start verschenen, is moeilijk te zeggen. Er is niet echt een verplichte aanmelding op die dag van de wedstrijd nadat je je chip en borstnummer bij de teach-in al in ontvangst hebt genomen.

Iets dat zeker voor verbetering vatbaar is, is een bekendmaking die ruimschoots van te voren plaatsvindt dat er inderdaad een Srefidensi Marathon zal zijn. Websites van diverse organisaties die in de regio marathons organiseren doen dat vaak al een jaar van te voren. De Facebook pagina geeft verder ook weinig details en op de website kun je pas enkele maanden van te voren wat zien staan. Wat wel vooruit is gegaan dit keer is dat er sneller gereageerd werd op vragen per email. Ook de online registratie verliep zo te zien beter.

Als er zoals beweerd werd meerdere deelnemers waren dan 2016 dan prijkt op de uitslaglijst wel een aantal van 9 mensen dat of nooit meer gestart is of niet gefinisht is. Dat laat de teller van vrouwen die de eindstreep behaald hebben op maar 5 staan terwijl dat vorig jaar 6 was.

Ook net als in 2016 werd de in USA woonachtige Euleen Tanner die van Guyanese afkomst is, de nummer één bij de dames. Echte concurrentie heeft ze niet gehad. Ze gaf aan dat ze het traject toch lastig vindt met vele bochten. Ondanks dat deed ze het wel 3 minuten sneller dan 2016. De eerste Surinaamse dame werd Irene Tijndal van S.V. Gazelle die nummer twee werd met een tijd van 04:07:34. Vergeleken met vorig jaar is dat een goede vooruitgang van 11 minuten!

Een pluspunt was dat de organisatie dit keer toegestaan had dat deze marathon in 5½ uur gedaan mocht worden. Aangezien er maar 5 dames deelnamen en niemand uitviel ontving een ieder ook een trofee en envelop met inhoud. Een andere positieve zaak was dat er dit keer ruim voldoende energiedrank was en men heeft ook gehoor gegeven aan het ook beschikbaar zijn van een vegetarische hap na de race. Om een beter beeld te krijgen wie daar behoefte aan heeft zou het op het inschrijfformulier aangegeven kunnen worden.

Bij de heren vielen de eerste en ook tweede prijs in handen van Frans-Guyanezen. Normaal gesproken zijn dat meestal de Guyanezen. Jammer genoeg viel Lionel D’Andrade uit vanwege een blessure. In 2015 moest hij het ook opgeven en zodoende kon onze Srananman Guillermo Udenhout toen wel met de eerste prijs er vandoor gaan. Udenhout, die ‘Rasta’ wordt genoemd maar nu geen dreadlocks heeft, is ondanks dat hij niet in optimale vorm was, derde geworden. Dat zal zeker voor hem een waardevolle ervaring zijn geweest.

Hoe je het draait of keert, de halve marathon trekt meer deelnemers. 35 vrouwen en 69 mannen behaalden de eindstreep en 15 mensen deden dat niet. Dat is wel een duidelijke toename met 2016 toen er maar 17 dames de finish passeerden. Bij de lange afstandlopers stonden er dit keer toch minder namen vermeld van mensen die het hele traject van 21,097 km aflegden dan vorig jaar.

Voor deelname aan de estafette halve marathon is er geen gebrek aan animo met wel 23 teams, verdeeld in diverse categorieën, maar zo te zien wel voor de Ekiden. Waar dat aan ligt zou nagetrokken moeten worden door de organisatie evenzo wat men eraan denkt te doen om het deelnemersaantal voor de marathon, want daar gaat het vindt men eigenlijk om, te vergroten. Uiteindelijk prijkten er maar 16 namen op de uitslaglijst van deelnemers die de hele race volbracht hadden. Menigeen vraagt zich af of je het dan nog een Srefidensi Marathon moet noemen. De tijd dat er boven de 60 deelnemers waren is lang geleden.

Ook is het raadzaam om een goed promotieplan te hebben en goede betrokkenheid van de media. Een snelle blik op een verslag van deze marathon in een ochtendblad laat toch steeds weer zien dat verslaggevers eerder de focus leggen op de heren en er in verhouding weinig neergepend wordt over de dames. Hebben zij dan ook niet moeten trainen en diezelfde 42,195 km moeten afleggen?
Volgend jaar moet het de vijftiende Srefidensi Marathon worden en wij zijn dan ook benieuwd wat voor speciaal tintje men eraan zal geven. Op naar 2018!


Tanya Frijmersum