Eva Essed-Fruin en de eerste Surinaamse vlag

Mijn vorige artikel over de Surinaamse vlag d.d. 6 september eindige ik met de bekende Buddistische uitspraak: ‘Speak only when you feel that your words are better than your silence’. Ik moet weer een beroep doen op deze uitspraak, aangezien mevrouw Essed-Fruin met haar artikel van 7 september op Starnieuws ernstig zondigt tegen deze gouden regel.

Wanneer mevrouw Essed-Fruin schrijft: ’Jammer dat Hans Breeveld alleen dat leest en citeert wat in zijn kraam te pas komt‘ dan stel ik mij in gemoede de vraag of zij wel weet waar het weer om begonnen was. Ik hoop niet dat haar onterechte opmerking het gevolg is van leesluiheid. Waar was het weer om begonnen?

Noni Lichtveld sterft en het ontwerp dat ze ooit had gemaakt voor de Surinaamse vlag wordt de hemel in geprezen. Vervolgens wordt gezegd dat de huidige vlag uit de vlag van Noni Lichtveld is voortgekomen. Zelf wist ik dat de ondersteuning van het ontwerp van Noni Lichtveld steeds meer afnam, of anders gezegd, dat de afkeer tegen die vlag steeds toenam. Ik dacht dat ik medeschuldig zou zijn aan geschiedvervalsing als ik niet een tegengeluid liet horen, die beter past bij de geest van die tijd.

Wat mevrouw Essed-Fruin schrijft wist ik. Dat heb ik gelezen. De vraag is echter: ’Wat is de relevantie daarvan voor de centrale vraagstelling bij deze discussie, zo u wilt polemiek. De Duitsers hebben ons toch geleerd: ‘In der Beschränkung zeigt sich (erst) der Meister‘. In (het betrachten van) de kortheid toont zich meesterschap.

Dit artikel van mevrouw Essed-Fruin liet mij denken aan sommige oud-docenten in Suriname die studenten alleen maar frustreerden door tijdens mondelingen examen vooral op zoek te gaan naar wat de student niet weet in plaats van het vele dat de student wel van het vak wist te honoreren. Dit soort docenten hebben vele talentvolle studenten verloren doen gaan voor de Surinaamse maatschappij.

Net als die vorige meneer die dacht te moeten reageren op mijn artikel van 4 september heeft mevrouw Essed-Fruin NIETS ontkracht van wat ik oorspronkelijk schreef over de waardering voor de door Noni lichtveld ontworpen vlag.
Mevrouw Essed-Fruin eindigt haar artikel met een pertinente, kwaadaardige, onware opmerking: ‘De kritiek van Hans Breeveld is te vergelijken met de kritiek op een architect die in opdracht een appartementengebouw ontwerpt en achteraf te horen krijgt dat zijn gebouw niet deugt, omdat hij beter een eengezinswoning had kunnen ontwerpen’.

Ik vind deze opmerking verwerpelijk, omdat ik het in mijn artikelen slechts heb gehad over het oordeel dat geveld werd op die vlag. De lafheid van mevrouw Essed-Fruin is net als de vorige criticaster dat zij beiden geen woord reppen over het feit dat de eerste publieke afwijzing van de vlag kwam van de vader van Noni Lichtveld, de bekende Lou Lichtveld (Albert Helman).

Het artikel van mevrouw Essed-Fruin zou toegevoegde waarde hebben indien zij ons bijvoorbeeld zou vertellen hoeveel mensen in 1975 in de pen klommen of de straat opgingen om te protesteren tegen het feit dat het ‘prachtig’ ontwerp van Noni Lichtveld naar het archief – oneerbiedig gezegd naar de prullenbak - werd verwezen. In ieder geval zie ik het artikel van mevrouw Essed-Fruin als een poging om kokosnoten naar Coronie te dragen. Daar wordt je moe van.

Toen in Duitsland de bekende Duitse schrijver/dichter Heinrich Heine erop gewezen werd dat hij met het toenemen van de jaren zijn scherpte verloor zei hij: ‘Und scheint die Sonne noch so schön am Tages Ende muss sie untergehen’. Vrij vertaald luidt dat: ‘De mooi schijnende zon zal aan het eind van de dag – hoe dan ook - ondergaan’.

Hans Breeveld
politicoloog
hansbreeveld@gmail.com

Hiermee sluiten wij deze discussie af