Den no betre moro wi

Onlangs heb ik een discussie gevolgd van een paar dames over het gedrag van Surinaamse mannen ten opzichte van de Surinaamse vrouw. Tijdens de discussie werden de mannen zwaar onder vuur genomen. Wij zijn: “onbetrouwbaar, weten niet te leven met een vrouw, mishandelen vrouwen, zijn niet behulpzaam in de huishouding, hebben geen of weinig bemoeienis met de opvoeding van onze kinderen en we geven geen of weinig geld.”.

Het is geenszins de bedoeling alle vrouwen over één kam te scheren, maar dit fenomeen maken we vaker mee. Nu, van waar die stelling? Om een antwoord te formuleren zal deze stelling aan een nadere beschouwing onderworpen worden. Hoewel niet alle aspecten hier besproken kunnen worden stel ik hierbij een belangrijk onderdeel van de Surinaamse nalatenschap ter discussie.

In 1975 is Suriname na bijna driehonderd jaar kolonie te zijn geweest onafhankelijk geworden van Nederland. Maar de invloeden van het toenmalige moederland zijn met een pennenstreek niet uit te wissen. Eens hadden de van Afrika afkomstige tot slaaf gemaakte vrouwen wel eerbied en respect voor de mannen van haar eigen volk. De mannen op hun beurt waren in aanzien en koesterden hun vrouwen en kinderen. Dat veranderde met de slavernij. De mannelijke slaaf werd voor de ogen van zijn vrouw en kinderen vernederd, gefolterd en op gruwelijke wijze om het leven gebracht. Mannelijke slaven waren niet in staat hun vrouwen te beschermen tegen de wellust van de slavenmeester, of ze moesten het met hun leven bekopen.

De vrouw die deze traumatische gebeurtenissen aanschouwde had geen andere keuze dan om niet langer op de man van haar eigen volk te vertrouwen, maar om op te zien naar de slavenmeester. Ook leerde zij haar zonen om onderworpen te zijn en om eerbied en respect te hebben voor de blanke slavenmeester, teneinde hun leven te redden. Dit werd van geslacht op geslacht overgedragen. Deze taferelen zijn duidelijk omschreven in onder andere de Willy Lynch Letter, een slavenmeester uit het Caribisch Gebied die aan de Noord-Amerikaanse slavenmeester instructies gaf hoe iemand op psychologische wijze tot slaaf moest worden gemaakt. Ook werden 'slavengezinnen' uit elkaar gerukt door man, vrouw en kinderen apart te verkopen. Zo verloren de tot slaaf gemaakte hun normen en waarden en respect voor elkaar.

De normen en waarden van Europa worden door velen thans gezien als de idealen voor de Surinaamse samenleving. Maar zijn heden ten dage de gedragingen van de buitenlandse mannen, met name de Europeanen altijd zaligmakend? Aan de hand van voorbeelden zal ik probeer een antwoord hierop te vinden.
- Buiten zijn huwelijk verwekte Prins Bernhard van Nederland nog twee dochters, bij twee verschillende vrouwen. Bij een Duitse pilote verwekte hij Alicia de Bielefeld en bij zijn Franse maîtresse Hélène Grinda verwekte hij Alexia Grinda. In 2011 werd bekend dat Bernhard waarschijnlijk een derde buitenechtelijke dochter had, echter is het bewijs nooit geleverd.

- In 1998 is de wereld opgeschrikt door de Monica Lewinsky-affaire, die bijna geleid heeft tot aftreden van Bill Clinton, 42ste President van Amerika. Hij had een liefdesrelatie met Monica Lewinsky een 22-jarige stagiaire in het Witte Huis.

- In 1996 heeft in België een dramatische gebeurtenis plaats gevonden. Marc Detroux heeft jarenlang zes meisjes tussen 8 en 19 jaar oud ontvoerd, opgesloten en verkracht. Vier van hen overleefden het drama niet.

- Dagelijks worden wij geconfronteerd met berichten van gruwelijkheden uit het buitenland waarbij mannen hun echtgenote of kinderen mishandelen of vermoorden.
Het zijn geen Surinaamse mannen die zulke handelingen plegen, maar buitenlanders.

Als man wordt over het algemeen van jou verwacht dat jij jouw vrouw moet verzorgen. En dat is één van de redenen waarom heel wat jonge mannen op goudvelden zijn om hun brood te verdienen. Met dat geld worden heel wat dames tot aan de hoogste onderwijsinstelling ondersteund om hun studie af te ronden. Om achteraf te horen dat men niet met zo een jongeman kan trouwen omdat hij niet voldoende ontwikkeld is, kan leiden tot frustratie bij zo een jongeman.

Gezien de huidige economische situatie is het heel moeilijk om het hoofd boven water te houden. Het is daarom oneerlijk om Surinaamse mannen op financieel gebied te vergelijken met buitenlanders, die hun harde valuta hier omwisselen tegen een hoge koers. Laten ze hier komen wonen en werken voor een Surinaams salaris dan zullen we zien of ze instaat zal zijn hetzelfde schijnbaar welvaartsniveau te bereiken c.q. consolideren. Neen! De Surinaamse mannen verdienen een betere bejegening van Surinaamse vrouwen. We werken hard om ons gezin te onderhouden. Natuurlijk zijn er ook mannen die er de kantjes van aflopen. Maar die zijn overal.

Mannen! Laat je niet uit de veld slaan. Sta op! Ontdek wie u werkelijk bent. Uw geschiedenis begon niet bij de slavernij of als arme contractarbeider. Sta open voor uw eigen ontwikkeling. Laten wij ook onderwijs genieten op het hoogste niveau. Want als deze trend zich voortzet, zijn wij over enkele jaren onvindbaar in de hogere regionen van dit land.
Aan de Surinaamse vrouwen zeg ik: “Wan dey prisiri no e puru pina. Echt, geloof me! Den no betre moro wi.”

Robby Amain