Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 259

“Zo heren, het dekolonisatieproces is in volle gang, het wapenschild van de Geöctroyeerde Sociëteit Suriname boven aan ons presidentieel paleis is verwijderd en daar prijkt nu trots ons hedendaags wapenschild.”
“Maar dat is toch ook rechtstreeks afkomstig uit die koloniale tijd, met dat zeilschip erop waarin onder andere slaven hierheen werden vervoerd?”
“En waarmee volgens dekolonisatie-guru Armand Sunder zo een 125 miljard euro aan stapelproducten hiervandaan is vervoerd.”
“Ik bewonder de gedrevenheid waarmee hij al jaren probeert dat geld als herstelbetaling los te peuteren van die bakra’s.”
“Die storten dat eerder in dat bodemloos vat dat Griekenland heet.”
“Waarom trappen ze die Grieken niet uit de euro, nu ze nee hebben gestemd tegen die bezuinigingen?”
“Denk aan V 7, de psychologie van het vertrouwen dat men in het geheel heeft: gaat er eentje eruit, bijvoorbeeld de zwakste, dan dondert die hele club in elkaar.”
“Maar wat was dat geoctrooieerde ding wiens wapenschild tot 1 juli 2015 daarboven stond?”
“Jakkes mang, ken je je eigen landgeschiedenis niet? De Geöctroyeerde Sociëteit Suriname was de verzamelnaam van de drie eigenaren van Suriname, namelijk de schatrijke edelman Cornelis van Aerssen van Sommelsdijck, de stad Amsterdam en de West-Indische Compagnie (WIC), elk bezat eenderde deel van de aandelen. De Sociëteit benoemde de gouverneur van de kolonie.”
“Maar wat deed dat wapenschild daarboven?”
“Omdat dat gebouw de woning was van de gouverneur-mede eigenaar, die Van Sommelsdijck. In dat weggehaalde wapenschild zag je daarom ook het wapen van de stad Amsterdam.”
“Maar hoelang heeft deze Sociëteit dan bestaan, meester?”
“Sponsor me nog een shot, kennis is niet gratis, oké, een black is goed, ja, die club bestond van 1683 tot 1795. Maar na de tragische dood van Van Sommelsdijck verkocht de familie zijn aandeel in 1770 aan de overige twee partners. En toen de WIC in 1792 failliet ging, bleef Amsterdam als enige eigenaar over. Het nieuwe bewind in Nederland, de koning was weggejaagd en het land heette toen ‘de Bataafse Republiek', nam de kolonie Suriname over.”
“Maar is dekolonisatie het weghalen van alle koloniale symbolen en namen?”
“Nee mang, anders zou je dat hele presidentiële paleis en dat fort Zeelandia ook met de grond gelijk moeten dozeren. En vele mensen zijn zich gaan hechten aan die ouwe namen en gebouwen.”
“Inderdaad, bij Stevens zaterdagse ‘uw mening telt’ zijn velen flink tekeer gegaan tegen dat zogenoemde dekolonisatieproces.”
“Ik zie het als een rekolonisatie: men haalt tegen mijn wil in vertrouwde namen en afbeeldingen weg en zet er tegen mijn wil in andere voor in de plaats. Dus een minderheid dringt mij iets op.”
“Dat zei een van de eerste bellers ook.”
“Die Armand Blunder of hoe hij heet, kreeg er van vele bellers flink van langs.”
“Eentje vroeg zelfs wanneer we dat wrak van de Goslar als ook een koloniaal symbool gaan weghalen.”
“Misschien wil hij als belastingbetaler helpen opdraaien voor de enorme kosten daarvan.’
“En hij zei dat de Bosjebrug en de Coppenamebrug ook door die witte man zijn gebouwd, dus het zijn ook koloniale symbolen.”
“Maar in opdracht van ons met ons geld ten nutte van ons, dat maakt het verschil. Volgens mij worden sommige mensen mondverlegen als ze in de uitzending zijn, of ze willen satirisch doen.”
“Maar dan moeten we dat Nederlands als taal, ook opdoeken.”
“Geen probleem, maar welke andere officiële taal nemen we dan?”
“En wie betaalt de enorme kosten die gepaard gaan bij zo een taaloverstap? Nederland?”
“En wattebout het christendom, het meest duidelijke, overduidelijkste, duidelijkste van het duidelijkste voorbeeld van die koloniale invloed. Dan moeten we dat ook wegdoen willen we echt dekoloniseren, anders is men met pree-pree-skoro bezig onder het mom van dekolonisatie.”
“Maar sommige voorvechters van de dekolonisatie vinden dat de slavernij niet in 1863 maar pas na het Staatstoezicht, in 1873, werd afgeschaft. Ze vinden dat de koloniale overheid hun voorouders nog tien jaar gegijzeld hield in dwangarbeid.”
“Hoor weer zo een neo-koloniale onzin. Dan wil men de geschiedenis met dit soort misvattingen gaan herschrijven?”
“Mi mati, fa yu kan tak zo? Tijdens dat Staatstoezicht waren mijn voorouders nog niet echt vrij.”
“Ben jij dat nu wel? Je moet toch, vaak tegen je wil in, elke morgen om 7 uur aan het werk zijn tot 3 uur, al boor je er flink tussenuit om hier met ons te komen zuipen.”
“Dat was het Staatstoezicht. De vrije slaven moesten nog tien jaar als vrije arbeiders op de plantages tegen betaling werken. Velen denken nog steeds dat emancipatie betekende op je luie *&%*# gaan zitten nietsdoen en je handje voor Lanti ophouden of met allerlei geknoei en oplichting aan je inkomsten te komen.”
“Dat is niet waar, zeg geen rotzooi.”
“Luister dan met verstand en niet met je emoties, want dat versmalt je verstandelijke vermogens. De koloniale overheid voerde dat Staatstoezicht in om de ex-slaven aan het verschijnsel loonarbeid te doen wennen, want zij werden niet meer verzorgd door hun meester en hadden geen vrij woning meer op de plantage.”
“En laten we eerlijk zijn: elke ex-slaaf of immigrant of contractarbeider komt alleen vooruit door keihard te werken; van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Kijk maar naar die gele mannetjes momenteel.”
“En had het Staatstoezicht dan het beoogde effect?”
“Jawel, want het grootste deel van hen hosselde als seizoenarbeider maximaal tien jaren lang van plantage tot plantage, spaarde z’n geld zoveel als mogelijk en na het Staatstoezicht kon het merendeel daardoor naar de stad trekken, een klein huisje kopen of in huurkoop aflossen en zo een start in die keiharde Paramaribose leefgemeenschap beginnen als kleine zelfstandige: als timmerman, meubelmaker, loodgieter, schilder, vuilophaler, tuinman, marktventer, dienstvrouw, strijkster. En ze stuurden hun kinderen naar school en waren zeer streng op hen: de schooltaal thuis praten, huiswerk maken, anders de zweep en zo, want ze wisten dat die kinderen het zonder scholing in de stad niet zouden maken.”
“Maar men heeft ons geleerd dat de slaven na het staatstoezicht massaal de plantages verlieten en naar de stad gingen omdat ze die slavenarbeid beu waren, dus niet meer wilden werken.”
“Da hoe zouden ze in die stad wonen en rondkomen? Ze kregen echt geen uitkering of sociale steun. Ze werden nog erbij keihard gediscrimineerd door de lichtgekleurde mulatten-elite uit de stad. Het was keihard aanpakken, en vaak gingen velen in de weekenden met gezin naar de plantages terug om te planten en te oogsten om zo nog wat bij te verdienen.”
“Dus volgens jou was het Staatstoezicht juist een goed ding?”
“Natuurlijk. Niet voor de werkschuwen, maar wel voor de werkwilligen. Die gebruikten het als start voor een bestaan als lower middleclass in the city. En vele van hun kinderen schopten het mijlenver dankzij de strenge opvoeding en scholing; ze gingen vooral de ambtenarij in, het onderwijs, de politie, douane, brandweer, de schutterij en de naoorlogse groep ging zelfs naar Nederland en schopte het tot onze eerste generatie academici.”
“Meester, maar dit is een hele andere kijk op het Staatstoezicht dan die je door die ‘dekolonisten’, die anti-kolonialen, die wonnabe-revolutionairen hoort prediken.”
“Ik vond het goed wat een beller zei:‘iedereen die hier woont en werkt, is Surinamer, punt uit, basta, doei, tuut-tuut-tuut.”
“Ja, leuk, wel een beetje simpel gezegd, want je mag behalve wonen en werken, toch ook wel hier geboren en getogen zijn.”
“Maar wat die Maduro van Venezuela nu uithaalt, is ook je reinste schurkenstaat-streek. Die man slaat een decreet, waarin hij gewoon een deel van onze territoriale wateren als zijn eigendom claimt.”
“Ja, een kat in ’t nauw maakt rare sprongen: dit is van mij, punt uit, basta, doei.”
“Die voert een strijd op leven en dood; hij heeft de economie van z’n land naar de bliksem geholpen en nu probeert hij met allerlei gescheld op Amerika en stoerdoenerij naar de territoriale eigendommen van Caribische landen een rookgordijn te leggen om zijn intern falen te camoufleren.”
“Maar in z’n hele haast, wil hij ook aan de Franse territoriale bezittingen komen, en die zijn een stuk sterker dan hij.”
“Dan moeten we zo snel als mogelijk met de Fransen, onze buren, gaan onderhandelen over een maritieme ondersteuning.”
“Die Maduro gaat doen totdat delen van zij eigen leger hem gaan afzetten, net zoals eventjes gebeurd was met Chavis.”
“Maar daarmee brengt hij de rust en vrede in dit gebied in gevaar. Het laatste dat ik zou willen meemaken is dat mijn land meegesleept wordt in een oorlog.”
“Mijn hemel, waar moet ik dan vluchten? Holland? Amerika? Ook daar is het niet meer zo pluis. In Amerika schieten blanken op negers en omgekeerd en in Holland drukt een stel stoerdoene oproerpolitiemannen een Arubaan dood en zegt de premier allerlei stoere dingen tegen relschoppers uit een allochtone Haagse wijk.”
“Dus we gaan die pina hier moeten nemen, zoals we de afgelopen 35 jaar hebben gedaan, want zullen we gaan devalueren, hoewel dat door de deskundigen wordt afgeraden?”
“Zie jij een heel stelsel van bezuinigingen en uitgaven-beperkingen twee tot drie jaren lang door onze verspilzuchtige overheid doorgevoerd worden? En ze moeten nog zoveel honderd miljoen aan ondernemers betalen.”
“Dan zou ik zeker devalueren, want dan devalueert m’n schuld ook mee.”
“Inderdaad, daarom dat bezuinigen zie ik voorlopig echt niet zitten, hoewel al die geweldige deskundigen met hun zeer goede voorstellen groot gelijk hebben.”
“Wat er ook gebeurt, we zullen de buikriem strakker moeten aantrekken.”
“Daarom zeg ik: let us drink now.”
“Betre yu e bezuinig.”


Rappa