Eugene van der San praat kolder

De vraag is natuurlijk of je moet reageren op elke dorpsgek die zich deskundig waant. Al zuchtend besef ik dat je er soms en tot mijn spijt, helaas niet onderuit komt. Vooral niet wanneer derden het slachtoffer dreigen te worden van een, door politieke rancune geïnitieerde, moddergevecht.

Een hilarisch stuk vond ik het artikel van Eugene van der San, van zondag 22 februari op Starnieuws verschenen. Een artikel dat waarschijnlijk in alle haast op de zondag nota bene in elkaar werd geflanst om maar geen gezichtsverlies te hoeven lijden. Het resultaat? Juridische kletskoek. Wat in mij opkwam? Een zielig manneke die Van de San, die maar niet tegen zijn verlies kan en het juridisch pak slaag in de case van Sharmila Mansaram contra de Staat maar niet in staat is te verwerken.

Van der San wordt zieliger wanneer hij Joyce Williams er met de haren bij sleept, want hij kan zich met geen mogelijkheid indenken dat iemand na 4 weken zou reageren op de onzinnigheden die hij heeft verkondigd in mijn case tegen de Staat. Van der San dient te begrijpen dat in tegenstelling tot hem ik geen slapeloze nachten heb van zijn puur naar politieke rancune riekende acties tegen mij en dat ik wel veel beters te doen heb dan reageren op kolder. Ik vind het slechts nodig om te reageren als er een nieuwe ontwikkeling heeft plaatsgehad die ter algemene kennis dient te worden gebracht. Nu staat Van der San in mijn kringen bekend als iemand die nog nooit van zijn leven enige rechtszaak heeft gewonnen en als iemand die graag rancuneus en schofferend bezig is. Gezien zijn ingezonden stuk op Starnieuws lijkt dat alleszins ook het geval te zijn.

Aangezien Joyce Williams en ik elkaar slechts zien en spreken op politieke meetings, vind ik het hilarisch dat Van der San zich inbeeldt dat hij het onderwerp van onze gesprekken zou zijn. Joyce en ik krijgen het absoluut niet warm van de gedachte aan van der San... We worden er waarschijnlijk hooguit Siberisch koud van. Misschien is het een minderwaardigheidscomplex die Van der San parten speelt. Misschien is het de smaak van de stof waarin hij heeft moeten bijten in mijn case die hem parten speelt of misschien is hij gewoon paranoïde. Feit is dat Van der San zich in mijn case enorm in de nesten heeft gewerkt en duidelijk niet weet hoe zijn gezicht te redden. Dat hij nog wenst aan te geven wat hij 'bedoelt' heeft te zeggen in zijn schrijven van 2 januari, gericht aan het ministerie van Justitie en Politie, zegt ook al genoeg over zijn 'kennis van het ambtenarenrecht'.

Wat mij nog het meest verbaast, is dat hij het vonnis nog altijd niet schijnt te hebben begrepen. In het vonnis heeft de rechter namelijk geen oordeel geveld obv een vormfout doch is inhoudelijk ingegaan op de door de staat (lees: Eugene van der San) aangehaalde ontslaggrond 'onmogelijkheid van samenwerken aan de ambtenaar te wijten'. De rechter heeft geoordeeld dat alhoewel deugdelijk gemotiveerd, het is niet komen vast te staan dat er sprake zou zijn van onmogelijkheid van samenwerken aan de ambtenaar te wijten en de rechter heeft voorts ook geoordeeld dat er geen sprake is geweest van beledigende uitspraken zijdens mij aan het adres van de president. Ook heeft de rechter geoordeeld dat ik met succes een beroep heb gedaan op mijn recht op de vrijheid van meningsuiting.

Het ontslag is nietig verklaard. Dat betekent dat de staat verplicht is uitvoering te geven aan het vonnis inhoudende mij op te roepen voor de dienst, mijn achterstallige gelden uit te betalen (het principe van no work no pay kan niet worden toegepast vanwege het feit dat de onmogelijkheid van samenwerken niet is komen vast te staan) en mijn maandelijkse salaris uit te keren. Krachtens het vonnis ben ik de jure nog altijd onderdirecteur. Dat schijnt Van der San maar niet te kunnen bevatten. Van der San moet bij gebrek aan argumenten voor zijn rancuneuze acties, maar geen juridische rim ram verkopen aan het volk. Als kabinetsdirecteur staat hij in dienst van het volk en dient hij ongefundeerde insinuaties, regelrechte leugens en ziekelijke aantijgingen aan het adres van derden achterwege te laten. Hij dient zich al helemaal niet in te beelden dat zijn naar mijn mening incompetente adviezen, wie dan ook op mega ideeën zouden kunnen brengen.

President, met mensen als Van der San om u heen, heeft u geen opponenten nodig. Een reactie die ik via Facebook deelachtig werd, geeft het in een nutshell weer: "beste president, na het lezen van de zoveelste brief van deze incompetente kwast, hoop ik dat u net als mij tot de conclusie bent gekomen dat hij niet thuishoort op uw kabinet. Hij zou hooguit Bestuurs- en Administratieve Aangelegenheden van de centrale markt of van een peuterschool kunnen doen. Uit deze brief blijkt namelijk weer eens hoe kinderachtig hij is. Als zijn dochter niet slaagt zeurt hij, als hij in een discussie zijn gelijk niet krijgt, blijft hij zeuren. In elk geval hoop ik dat u hem na de verkiezingswinst in mei 2015 eruit trapt en serieuze mensen in dienst neemt om op uw kabinet te werken" (met dank aan Roy Sital).
Het enige wat mij nog rest toe te voegen? Foei Eugènie van der San, FOEI !

Mr. Drs. Sharmila Kalidien-Mansaram