Blog: Tussen leven en dood en leven; de Stille Week

Het zal ongetwijfeld onderdeel zijn van ouder worden, het zo frequent definitief afscheid moeten nemen van anderen die ons voorgaan. Mensen die in ons leven een plekje hadden en ergens voor stonden, of je nu heel veel van ze hield of helemaal niet. En of het levenseinde nu wel te verwachten was of juist helemaal niet; wennen doet het nooit! In onze Surinaamse cultuur hoort bij het leven veel lachen, eten en vaak ook samen delen, zo gaan wij ook met de dood om. Lachen, huilen, reflecteren op wat was, en zou kunnen zijn als … De dood is zoveel beschreven, bezongen en over gedicht; ongrijpbaar en onomkeerbaar, en het confronteert ons keer op keer met de betrekkelijkheid van het leven. Want dood hoort toch bij het leven, of anders, sterven begint bij elk nieuw leven?

In de Stille Week staan christenen wereldwijd stil bij het leven, sterven en opstaan van Jezus. Het is de laatste week van de veertigdagentijd die met het einde van het carnaval wordt ingeluid. Veertig dagen herinnert aan veertig dagen vasten, maar ook aan veertig jaar woestijn. Een tocht van slavernij naar vrijheid. Een reis met veel bochten en dwalen en afgoderij en gouden kalf en morren en bovenal zuivering en loutering in de woestijn. In de Bijbel verhalen van de Stille Week gaat het om enthousiasme, hoop, onvoorwaardelijke liefde en trouw tot in de dood. Maar ook over verraad, lafheid, lijden en angst. Ook anno 2014 actuele en universele aspecten van ons mens zijn. De verhalen uit het christelijke geloof laten vooral ook zien dat het mogelijk is om in wat het einde lijkt, altijd een nieuw begin te zien. Stilstaan bij het lijden van Jezus is ook stilstaan bij het lijden als onderdeel van het leven. Ditzelfde lijden kan een verlangen in elk van ons oproepen naar rust, harmonie en een nieuw begin.

Het lijden zoals wij dat gedenken in de Stille Week is niet uitzichtloos. Vanuit ons christen zijn weten wij, dat Hij die voor ons aan het kruis stierf, het leven gaf zodat ook wij kunnen leven in Hem. Het leven in die overtuiging dat de dood niet het einde is wat ons als christenen keer op keer wordt meegegeven. Voor wie niet gelooft is dat echt abracadabra, en zelf de meest gelovige mens wordt op zichzelf terug geworpen wanneer de betrekkelijkheid van het leven zich aan ons opdringt. Wat echt waardevol voor je is, gaat echter nimmer dood. Het blijft als je daarvoor kiest altijd deel zijn van wie je bent ook als die lege plek er is. Wat mooi en belangrijk is kun je koesteren en voor altijd bij je dragen en uitdragen in je omgaan met anderen die fysiek nog bij ons zijn. Daar kan en mag je voor kiezen elke dag opnieuw weer!
Een bezinningsvolle voortzetting van de Stille Week!

Helyante Mac-Donald

www.CrossedLinesadvisory.sr/blog CrossedLines Advisory Services Suriname is de naam waaronder Helyante L. Mac-Donald actief is als managementconsultant en trainer. Dienstverlening op het snijvlak van Organisatie inrichting, Businessplanning en Marketing is waar de passie ligt van deze veelzijdige bedrijfseconoom. Schrijven is een sterk verwaarloosde hobby die zij, nu haar dochter uit huis is, met veel plezier weer heeft opgepakt.