Ricky Sturgart & pupil Surajni Ragoedat Panday.
Een analyse naar de fysische microbiologische en sensorische kwaliteit van composteerbare suikerrietwegwerpbakjes en de impact hiervan op het milieu, heeft uitgewezen dat deze wegwerpbakjes inderdaad binnen 90 dagen volledig afbreken. De biologisch afbreekbare bakjes die nu in Suriname worden gebruikt, vormen dus geen probleem voor het milieu, de mens en dieren.

Het onderzoek is verricht door Surajni Ragoedat Panday, die hiermee is afgestudeerd aan de Anton de Kon Universiteit en de Master of Science titel mag dragen. Zij zegt voor dit onderzoek te hebben gekozen, omdat Suriname per 1 november 2019 overgestapt was tot het gebruik van composteerbare wegwerpbakjes en er heel weinig tot geen wetenschappelijk onderzoek was verricht naar de bruikbaarheid en afbreekbaarheid van deze bakjes. Het ministerie van Economische Zaken en Technologische Innovatie had destijds gesteld dat de composteerbare suikerrietwegwerpbakjes binnen 90 dagen volledig afbreken, wat met het wetenschappelijk onderzoek van Ragoedat Panday is bevestigd.

Ragoedat Panday is ook nagegaan of deze bakjes microwave-veilig en diepvriesbestendig zijn. Voorts is ze met behulp van een enquête-onderzoek en interviews nagegaan wat de ervaringen van consumenten en eetgelegenheden zijn met deze verpakkingen. Gebleken is dat de bakjes inderdaad microwave-veilig zijn, echter alleen wanneer het opwarmen geschiedt voor maximaal één minuut. Na één minuut treedt er namelijk kleur- en geurverandering op. De bakjes ruiken na een minuut naar verbrand papier en worden bruin van kleur. “Het is dus niet goed om dan verder erin op te warmen”, adviseert Ragoedat Panday.

Zij stelt verder dat de bakjes tot zeven dagen wel diepvriesbestendig zijn. Of ze langer diepvriesbestendig zijn, is uit haar onderzoek niet gebleken, omdat ze bij dit specifieke onderzoek een periode van niet langer dan zeven dagen heeft gehanteerd. Uit haar enquête-onderzoek is overigens gebleken dat zowel consumenten als uitbaters van eetgelegenheden enkele negatieve ervaringen hebben met deze bakjes. Zo vinden ze de bakjes te zwak en zacht, niet handig, heel moeilijk af te sluiten en open te maken. Bovendien vinden de geënquêteerden dat deze bakjes een inhoud hebben die minder is dan de voorheen gebruikte en inmiddels verboden foam-bakjes. De belangrijkste opmerking was echter dat de respondenten de biologisch afbreekbare bakjes veel duurder vinden dan de foam bakjes.

Bij haar afstudeerproces is Ragoedat Panday begeleid door voedseltechnoloog Ricky Stutgard. “Eigenlijk is het de eerste keer in mijn dertigjarige carrière op de universiteit dat we niet rechtstreeks gekeken hebben naar een levensmiddel, maar naar een product dat het levensmiddel moet beschermen. En nog wel naar wat gebeurt met het product, nadat het levensmiddel is gebruikt.” Stutgard merkt op deze composteerbare bakjes voor het eerst te hebben gezien op Clevia Park, lang voordat de overheid het besluit had genomen om de styrofoam bakjes te verbieden. Toen zijn pupil Ragoedat Panday met het idee kwam dit onderzoek te doen, verwachtte hij niet dat het zou lukken, omdat de materie ook voor hem nieuw was. “Maar je ziet dus dat wilskracht, doorzettingsvermogen en je goed inwerken in het onderwerp vruchten afwerpt”, zegt hij.