(Ingezonden)

Deep Sea Atlantic (DSA) is diep verontwaardigd over de misleidende en onverantwoordelijke uitspraken van de heer Dayanand Dwarka, vakbondsvoorzitter bij Cevihas, in een bericht in Starnieuws. Hij stelt dat er geen klachten over tarieven en dienstverlening bestaan. Hij verzwijgt de mensonwaardige behandelingen, de moeizame afhandelingen, de krappe haven- en walfaciliteiten, de operationele inefficiënties etc. bij Cevihas.

Dit is immoreel, goedkoop en misleidend. Hij blijkt anationaal en onverantwoordelijk. Hij besmeurt ongegrond het internationaal imago van land en bedrijf. Hij riskeert onze competitieve status en brengt werkgelegenheid, belastingafdrachten en de groei van de sector in gevaar. Dwarka bedient zich niet van jaarverslagen en accountantsverklaringen. Hij zet de toekomst van Cevihas en zijn werknemers op het spel. Welke deugdelijke vakbondsman gaat voorbij aan solidariteit (mensen), de rechten van de werkenden (vissers), het streven naar tijdbestendige bestaanszekerheid (Cevihas werknemers), de geldende economische wetmatigheden en de nationale doelen (Suriname)? Dwarka dus.

DSA is al bijna 20 jaar oud; een 100% Surinaams, visverwerkend en -exporterend bedrijf; geregistreerd bij de Food and Drugs Administration, de Food Safety System Certification en de EU; 60% export naar Amerika; 150 werknemers, tientallen leveranciers. Zijn bijdrage aan de nationale doelen onder andere de staatskas, onze verdiencapaciteit, valutaverdiensten, diversificatie van landseconomie, werkgelegenheid en spin offs, mogen duidelijk zijn. DSA bezit 80 visvergunningen. Het betaalt per jaar usd 2500 per vergunning. Vissers maken gebruik van deze vergunningen, betalen verder alle kosten en moeten hun visvangst aan DSA aanbieden. DSA verplicht zich slechts aan het opkopen van de vissen die voldoen aan de internationale voorgeschreven kwaliteitscriteria.

Al jaren is het bekend, ook bij DSA, dat de vissers klagen over de behandeling, de afhandeling en de kosten van Cevihas. Over de mensonwaardige behandeling zijn er op verschillende plaatsen klachten gedeponeerd.
Jaarlijks zou een boot gemiddeld twaalf trips kunnen maken. Door de lange duur van de afhandeling kunnen er maximaal zes trips gemaakt worden. Cevihas is dus dief van zijn eigen portemonnee. Het is daarom misleidend om te praten over 40% minder boten. Het zijn de afhandelingen die inkomens opleveren. Hoe minder afhandelingen, hoe minder inkomen.

Vanwege de lange duur neemt de viskwaliteit af, waardoor er minder verkoopbaar is ten behoeve van de export. Daarboven zijn de kosten van aanmeren, ijs (voorzover voorhanden), supermarkt en diesel, duurder dan elders. Dit stoot de vissers af en een aantal kiest dan voor het buitenland, waardoor zowel Cevihas als Suriname inkomens misloopt. Het moet duidelijk zijn dat DSA hiervan ook nadelen ondervindt. Het ziet graag een verbetering van zowel de behandeling van de vissers als de afhandeling van hun vangsten.

Het is nimmer zo geweest dat DSA geprobeerd heeft de fysieke controle bij Cevihas te omzeilen. Dat zou trouwens niet kunnen. Het is op aangeven van Cevihas bij “volle” steigers aldaar en na de douaneverplichtingen dat de boten bij DSA mochten aanmeren.

DSA heeft als bedrijf uiteraard als streven kostenbeheersing, kwaliteitsverbetering, betrouwbaarheid en optimale service. Door de situatie en werkwijze van Cevihas (en nu de Covid-pandemie) komen deze zaken onder druk te staan. Zeker in de piekperioden.
Het getuigt van commercialiteit en solidariteit als er toestemming wordt gegeven om ook elders te mogen betrekken waar de afhandeling sneller is, de kosten lager zijn en de behandeling beter is.

Deep Sea Atlantic
John Mohan, directie