Het nationale mannenvoetbalelftal van Suriname heeft sinds kort een tussentijdse bondscoach in de persoon van Aron Winter. De aanstelling van deze grote van origine Surinaamse zoon, legt behoorlijk wat gewicht in de weegschaal. Winter is namelijk niet de eerste, de beste. Hij heeft als speler zijn sporen verdiend in het internationale voetbal en ook als coach is hij geen onbekende. Aan kennis en kunde omtrent het spelletje, ontbreekt het hem dus niet. Winter is het derde zwaargewicht dat door de SVB is gestrikt om voor de nationale mannenselectie te staan. De aanstelling van een interim-bondscoach is voor ons voetbal niet de ideale situatie, maar gezien de positie van Natio in de Concacaf Nations League, is het begrijpelijk dat Winter niet voor het karretje gespannen wil worden. Met zo een slecht uitgangspunt is er geen sprake van een eerlijke kans. Hoewel Winter vóór zijn aanstelling, zonder club zat, heeft hij heel wat hoog te houden, dus neem ik aan dat hij onder de gegeven omstandigheden, alles zal geven dat in zijn vermogen ligt om er het beste van te maken. Het is wel jammer dat Aron niet zelf de voorselectie heeft gedaan, want het is altijd beter als de bondscoach zelf de spelers kiest met wie hij het karwei denkt te kunnen klaren.

Het is te hopen dat het bestuur, twee professionele bondscoaches verder, geleerd heeft uit zijn fouten en bereid is om zaken anders aan te pakken. Winter moet de volle ondersteuning krijgen, waardoor hij zijn werk met plezier kan doen. Hoewel hij een professional is, moeten er geen onrealistische verwachtingen worden geschapen. Het uitgangspunt moet helder zijn voor een ieder. Natio is zo goed als gedegradeerd uit de A-League en zal moeten proberen om via de omslachtige route, alsnog een plek op de Gold Cup te bemachtigen. Winter stapt dus in een rijdende trein en heeft de regie niet in handen. Hij zal straks voor een groep staan die door een ander is samengesteld, voorts is het niet duidelijk als hij de beschikking zal hebben over al de profspelers en tenslotte is de tijd te kort om zijn stempel te drukken op de speelwijze.

 
Het idee van een tussentijdse coach staat mij -gezien de cruciale fase waarin Natio nu zit-, niet echt aan en hoop ik stilletjes dat hij langer aanblijft. De te spelen oefenwedstrijden zijn ter voorbereiding op de laatste Nations League wedstrijd, maar als Winter na de oefenwedstrijden ermee stopt, heeft het allemaal niet zoveel zin. De keuzeheer heeft meer tijd nodig om zelf de spelers te leren kennen, zodat hij weet wie hij op een bepaald moment moet inzetten om het spel te beïnvloeden. Natuurlijk moet een bondscoach kunnen terugvallen op zijn assistenten, maar hij moet ook zijn eigen ervaring hebben met de spelers. Een ander minpunt is dat Aron niet zijn eigen staf heeft, maar het moet doen met de staf van zijn voorganger. In het professionele circuit nemen bondscoaches tenminste een eigen assistent mee.

Zelfs voor een nieuwe bondscoach is het een hele uitdaging om spelers uit twee culturen te smeden tot een goed elftal, voor een tussentijdse bondscoach al helemaal. De beschikbare tijd voor de selectie om op elkaar ingespeeld te raken is erg kort, maar gezien de gegeven omstandigheden is het niet anders. Echter is Natio niet gediend met een interim-coach die alleen aanzit voor de oefenwedstrijden die in Europa worden afgewerkt. De bondscoach ziet zich voor de moeilijke opgave gesteld om spelers te beïnvloeden die hij niet heeft zien spelen, daarnaast is de tijd te kort om zijn stempel te drukken op de speelwijze. Tenslotte vraag ik me af wat de meerwaarde is van een tussentijdse bondscoach in deze specifieke situatie waar Natio in zit. Het bondsbestuur doet er goed aan om alle zeilen bij te zetten om Winter over te halen langer te blijven, anders zorgt het voor een grotere onzekerheid bij Natio.

Mireille Hoepel