Critici, waaronder Greenpeace, wijzen op eerdere Russische en Sovjet-nucleaire ongevallen en waarschuwen dat met de missie van Akademik Lomonosov het risico op nucleaire vervuiling van het Noordpoolgebied toeneemt. Greenpeace benadrukt dat het Noordpoolgebied een afgelegen, dunbevolkte regio, onderhevig aan extreme weersomstandigheden is en geen grote opruimfaciliteiten heeft.

De launch komt slechts twee weken nadat een nucleair aangedreven raketmotor in een Russisch marine testcentrum in het Noordpoolgebied is ontploft, waarbij vijf nucleaire ingenieurs zijn gedood en veel radioactieve straling is vrijgekomen. De zeer radioactieve verbruikte splijtstof van de drijvende krachtcentrale wordt aan boord opgeslagen. Meerdere elektriciteitscentrales van een soortgelijk ontwerp zullen volgen om afgelegen gebieden van stroom te voorzien.

De Akademik Lomonosov is ook bestemd om elektriciteit te leveren aan offshore booreilanden in het Noordpoolgebied van Rusland. Een ander idee is om het aan te sluiten op een ontziltingsinstallatie, om zoet water te produceren, en toekomstige eilandstaten zouden van dergelijke krachtcentrales kunnen profiteren.

De Noordelijke Zeeroute die Europees Rusland verbindt met havens in het verre oosten wordt voor langere tijd bevaarbaar, omdat de opwarming van de aarde het pakijs vermindert. Drie sleepboten zullen de faciliteit naar Pevek slepen, waar het naar verwachting eind september zal aanmeren. In goede weersomstandigheden vaart het met een snelheid van 7-9 km/u.

De Akademik Lomonosov werd gebouwd in St. Petersburg en heeft twee kernreactoren van het type dat wordt gebruikt in Russische ijsbrekers. Het zijn KLT-40S-reactoren met een gecombineerde capaciteit van 80 megawatt en zijn naar verluidt tsunami-bestendig.

Het Russische Vesti-nieuwsprogramma zegt dat de faciliteit voldoende vermogen zal hebben om een stad van ongeveer 100.000 inwoners te verlichten en te verwarmen. De drijvende centrale heeft een bemanning van naar verwachting 70. Het is 140m lang, 30m breed en zal naar verwachting 40 jaar werken.

In de periode 1968-1976 gebruikte het Amerikaanse leger een drijvende kerncentrale aan het Panamakanaal, voor kanaaloperaties, de MH-1A Sturgis genoemd. Het was een omgebouwd vrachtschip uit de Tweede Wereldoorlog en werd later buiten gebruik gesteld.