Yokohama versus Maisha E. Neus… krijgt een staartje

Verbazingwekkend, niet echt. Ik ben eerder verwonderd over de dwaasheid van het management van Yokohama. De rechter heeft de claim dat ze door mij in haar vermeende goede naam en eer zouden zijn aangetast, verworpen. Maar dat accepteren ze niet en gaan ze nu in hoger beroep bij het Hof van Justitie.

Saillant detail; de Kantonrechter heeft op 17 december 2018 haar vonnis gewezen en uitgesproken. Yokohama verklaart per 20 december 2018 bij de griffier in hoger beroep te komen. De griffier geeft spoedig daarna een proces-verbaal aan Yokohama, die het via de deurwaarder aan Maisha Neus aanbiedt. Toch heb ik pas op Stille Zaterdag 20 april 2019 per deurwaardersexploot het bericht ontvangen dat Yokohama in hoger beroep is gegaan.

Laat mij vandaag het volgende publiekelijk verklaren: volgens het Wetboek Burgerlijke Rechtsvordering (artikel 264) wordt een hoger beroep van een vonnis niet-ontvankelijk verklaard indien het binnen een termijn van acht dagen na de uitspraak is ingediend, dit om de burger de ruimte te geven om zich te bezinnen. Daarnaast dient het hoger beroep binnen 14 dagen te worden ingediend. Simpel gesteld, de rechter zal het hoger beroep van Yokohama verwerpen omdat het onrechtmatig is.

Een ander bijzonder detail: tot op heden heb ik geen afschrift van het vonnis ontvangen. Dit, ondanks herhaalde verzoeken daartoe. Formeel worden mijn rechten om ook in beroep te gaan ondermijnd, voor het geval dat ik een schadevergoeding had geëist en die door de rechter was afgewezen. Ik ben onbekend met de overwegingen en beoordelingen van de Kantonrechter die ten grondslag liggen aan haar beslissing. Het feit dat ik de zaak heb gewonnen en Yokohama heeft verloren, doet aan dat laatste niets af.

Yokohama heeft mij ervan beticht dat ik door het delen van een meme met een cartoon via Facebook het bedrijf valselijk beschuldigde van het feit dat zij een kapitalist en/of drugsbaron zijn. En omdat ik volgens hen die beschuldiging heb gedaan, ik hun goede naam, eer en maatschappelijke reputatie zou hebben aangetast. Op grond hiervan eiste Yokohama een schadeclaim van SRD 250.000 per dag zonder rectificatie/excuses of per keer, dat ik de cartoon zou blijven delen.

Van belang is te weten dat in deze rechtszaak twee mensenrechten met elkaar in conflict kwamen, namelijk het recht op bescherming van de goede naam en eer van een individu/onderneming tegenover het recht op vrijheid van meningsuiting.

De Kantonrechter heeft alle feiten en omstandigheden overwogen en beslist dat het recht van Yokohama niet is geschonden (ik voeg hier ‘waarschijnlijk’ aan toe omdat ik de inhoud van het vonnis tot nu toe niet onder ogen heb gehad.) Wat betreft de inhoud van de cartoon (de uitingen van het hebben van een positie in de maatschappij van ‘kapitalist en/of drugsbaron’) is er voldoende basis van de feiten in de realiteit aanwezig. Dat wil zeggen dat het een feit betreft dat in de maatschappij als algemeen bekend staat en als “publieksgeheim” wordt getypeerd. Er is voldoende over geschreven in de pers sinds 2005.

Ik als politica heb dan ook mijn recht op vrijheid van meningsuiting gebruikt, zoals iedere andere burger, om deze cartoon via Facebook te delen. Dit mag als kwetsend, choquerend en verontrustend overkomen, maar wat telt is dat ik daarmee het maatschappelijk debat heb willen dienen, en dat ik als verlengstuk daarvan het publiek belang van de burgers van Suriname als doelstelling hanteer.

Ik heb geloof in het recht. De beslissing van de kantonrechter is in lijn met de jurisprudentie en de rechtsleer, en Yokohama zal dan ook in hoger beroep verlies halen, én dat niet alleen omdat hun hoger beroep niet-ontvankelijk is, maar ook omdat de feiten, de rechtsfeiten en de rechtsgronden mij vrijwaren van het valselijk te hebben beschuldigd van Yokohama.
We stellen vast dat de dwaasheid overheerst. Jammer.

Maisha E. Neus
Voorzitter STREI!