De Surinaamse visserijperikelen

Suriname is niet bevoegd om visvergunningen uit te geven buiten de 200 zeemijl exclusieve economische zone (EEZ) voor de kust, bekend als het continentale plateau. President Desi Bouterse is kennelijk verkeerd geïnformeerd over de rechten die Suriname toekomen in het gebied tussen de 200 en 350 zeemijl. Hij zei afgelopen dinsdag op zijn persconferentie dat "onze visgronden zijn uitgebreid naar 350 zeemijl" (1 zeemijl is ongeveer 1,8 kilometer).

De Surinaamse visserijzones bestaat uit de binnenwateren, de territoriale wateren van 12 zeemijl en de EEZ tot 200 zeemijl. De aanvraag voor de uitbreiding van het continentale plateau voorbij de buitengrens van de 200 zeemijl kwam van Staatsolie, dat de offshore olie- en gasindustrie in Suriname wil ontwikkelen. Ook de recente vaststelling van de oostelijke maritieme zeegrens met Frankrijk is voor de exploratie en exploitatie van de olievoorkomens belangrijk.

Volgens het verdrag over het continentale plateau mag Suriname alleen soevereine rechten uitoefenen ter exploratie en exploitatie van de natuurlijke rijkdommen. Deze zijn onder andere mineralen (olie en gassen) en andere niet-levende rijkdommen van de zeebedding en de ondergrond. In maart 2017 keurde De Nationale Assemblee de Wet Maritieme Zones goed.

Twee vissectoren in Suriname
Suriname kent twee vissectoren: de artisanale (bevolkings) en industriële visserij. Deze zijn onderverdeeld in zes categorieën met een verdere opsplitsing naar visserijtypen. Deze typen zijn afhankelijk van het gebied en diepte waar men vist, de vissoorten en het vistuig zoals sleepnetten, fuiken of lijnhaken. Er behoren ongeveer twaalf visserijtypen tot de bevolkingsvisserij, waarvoor er vergunningen worden verstrekt voor vissen in de binnenwateren, kust en in zee tot een waterdiepte van 10 vadem (1 vadem is 1,8 meter) – roze lijn op de kaart.

Boven de 10 vadem begint het opstapje naar de industriële visserij met de seabob (garnalen) bodemtrawlboten tot een waterdiepte van 15 vadem en in het oosten 18 vadem – gele en korte rode lijn. De vijf overige visserijtypen van de industriële visserij in diepzee kennen verschillende waterdieptes.

Aantal vergunningen en prijzen
In 2016 zijn er 930 visvergunningen uitgegeven aan bevolkingsvisserij. De prijs voor een vergunning in deze sector is afhankelijk van de boottype met visvaartuig en het motorvermogen. Het bedrag varieert tussen SRD 750 – SRD 2000. In datzelfde jaar zijn er aan de industriële visserij 221 vergunningen uitgegeven. De prijs voor een vergunning in de industriële visserij is afhankelijk de visserijtype, vissoort en het (bruto) gewicht en varieert tussen SRD 6000 – SRD 9000 en US$ 2500 – US$ 15000. De lijst met uitgegeven visserijvergunningen in 2018 is online niet verder bijgewerkt; alleen de verstrekte vergunningen over januari en februari komen hierop voor.

Vis- en garnalenexport
Geregistreerde visbedrijven in Suriname exporteren vis, seabob en diepzee garnalen naar Amerika, Zuid-Afrika, Nederlandse Antillen en landen in de Europese Unie, Caricom, Azië en Zuid-Amerika. Volgens de Enig Documenten van de douane is een totaal aan 32,960,983 kilogram (kg) in 2017 geëxporteerd naar deze gebieden. De visexport alleen was 28,944,267 kg, waarvan het grootste deel richting de Caricom ging, gevolgd door de export naar Azië, EU en Amerika.

“In de analyseperiode 2013-2017 is een toename en diversificatie van de vloot geregistreerd en is het aantal marktwaardige soorten uitgebreid”, schrijft het planbureau in het regeringsjaarplan 2019. In deze periode steeg de productie van vis en garnalen met circa 23 procent en de export steeg met ongeveer 13 procent.
De Surinaamse regering wil meer doen met de vissector in diepzee. Volgens Bouterse mist Suriname de enorme inkomsten uit de diepzee-visserij. Hij zei op zijn persconferentie: “Je hebt de diepzee en dan heb je wat we noemen midzee; daar zijn een aantal nu gekomen met allerlei, grote verhalen”, en hij liet in het midden wie of wat hij precies bedoelde. De president zei dat de bevolkingsvisserij helemaal niet im frage is, “wanneer het gaat om onze mensen de gelegenheid te geven om binnen deze wateren te vissen”.

Kwestie Ros National Fishery
De hele kwestie rond visserijtypen, visvergunningen en territorium begon met de acties van organisaties binnen de Surinaamse visserijsector. Zij protesteren al langer dan een maand tegen de komst van zes Chinese visvaartuigen die willen opereren in de industriële visserij. De zes mid-water trawlers (dubbeldeks met vriezer) Fu Yuan Yu 9808 – 13, zijn van een nieuw Surinaams visbedrijf Republic of Suriname (Ros) National Fishery. Ros heeft in juli 2017 een toestemmingsbrief ontvangen van het landbouwministerie, onder toenmalig minister Soeresh Algoe, dat het in aanmerking komt voor zestien visvergunningen, waaronder zes voor trawler.

Hierna ging het bedrijf aan de slag en liet de trawlers bouwen door Huanghai Shipbuilding Company in China. In november 2018 bracht Ros de vloot naar Suriname om het vergunningsproces af te handelen. De actievoerenden zijn tegen de uitgifte van de visvergunningen aan Ros.

Vorig jaar december gaf minister Lekhram Soerdjan van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) in het parlement aan dat de Chinese visvaartuigen niet voldoen aan de gestelde voorwaarden in de beschikking. In de beschikking van 2 februari 2018 staan het aantal visvergunningen, –voorwaarden en hoogte van visvergunningsrechten. Soerdjan noemde als voorbeeld dat het motorvermogen 3084 PK is, “terwijl in de beschikking het maximaal motorvermogen voor vistrawlers 500 PK mag zijn”. Hij benadrukte dat het vermogen het niet toelaat dat de boten een vergunning krijgen.

Motorvermogen
Het is vooralsnog niet duidelijk aan welke type visserij de Chinese boten zijn getoetst, daar het niet bekend is op welke visserij type in de Surinaamse diepzee, Ros zich richt en welk vistuig wordt gebruikt. Volgens de handleiding van de boot is het energievermogen 3050 PK en is dat verdeeld in 1150 PK (845, 25 KW) voor varen, trawling en algemeen stroomverbruik, 1200 PK (882 KW) voor een snelle bevriezing en verwerking van vis en 700 PK (514,5 KW) om de vriezer te draaien. De maximale vaart is 16 knopen en de economische vaart is 12 knopen.

In de 2018-beschikking is het toegestane motorvermogen afhankelijk van de viscategorie; die varieert tussen de 200 en 100O PK. Het vermogen voor 500 PK geldt voor bodemtrawlvisserij voor diepzee garnalen, seabob garnalen en demersale (bodem) vissen. In de beschikking staat er onder de voorwaarden bij bepaalde categorieën, dat de LVV-minister het recht behoudt om deze aan te passen naar omstandigheden. Dit mag na het horen van de Raad van Overleg voor de Zeevisserij.

In het verleden is het voorgekomen dat nieuwe visserijtypen zijn toegevoegd of aangepast, nadat er een visserijbehoefte op een vissoort was. Bijvoorbeeld de introductie van Njawarie of schutbankvisserij met open Guyanese boten en Kleine Pelagische visserij veranderde naar Groot Pelagische visserij. De publicatie van de 2019-beschikking volgt binnenkort. De aanvraagperiode voor verlenging van de visvergunning begon al in december en loopt eind van de maand af.

Vissen buiten EEZ
In principe is eenieder vrij om te vissen buiten de EEZ van een land. Er zijn regionale en internationale organisaties voor visserijbeheer die zich bezighouden met visbelangen in bepaalde gebieden. Zij beheren soms de visbestanden in dat gebied of richten zich op een vissoort, zoals de tonijn. Suriname is een samenwerkend niet verdragsluitend lid van de International Commission for the Conservation of Atlantic Tunasde (ICCAT).

Zo krijgen geregistreerde vaartuigen in Suriname toestemming om geelvintonijn te vangen in een ICCAT-Verdragsgebied. Suriname functioneert als ‘port state’ voor een aantal tonijnboten afkomstig uit Panama. De vis wordt lokaal verwerkt en als Surinaams visproduct geëxporteerd.

Kernindicatoren_visserijsector.jpg     Vergunningen_per_viscategorie.jpg     visserijvergunninglijst-2018.pdf