Column: Politieke Borrelpraat 393

“Ik zeg jullie: er komen eerdere verkiezingen, zelfs mevrouw First helpt om de knop in te drukken van die nieuwe energiecentrale te Pokigron.”
“Op zich geen gek ding: half zonne-, half dieselenergie.”
“Als maar geen batterij- of zonnepanelen crimineel de boel komt jatten om op de goudvelden te zetten.”
“Maar opa Ramon, alias ‘pimp-my-wagon’, go wan filosofische uitspraak: winnen van een verkiezing is één; het land besturen is twee.”
“En twintig jaar cel is drie.”
“En amnestie krijgen wegens leeftijd is vier.”
“En vijf is: meisje Neus richt samen met een heel fris uitziend stel multi-culturele jonge volwassenen een nieuwe partij op, genaamd Strei.”
“Ik hoop dat die jongelui inzien dat ze nog een lange weg te gaan hebben.”
“Ik zie al die nieuwe partijen als een versnippering van de politieke kracht tegen Bouta.”
“Dan moet je bij wet vastleggen dat dit land maar drie partijen bijvoorbeeld mag hebben. Zou dat dan democratie zijn?”
“Hoe meer partijen, hoe meer vreugd, dat maakt het verkiezen tot een deugd voor de jeugd.”
“We hebben wel nieuwe impulsen in die verstarde politiek van ons nodig; meisje Neus heeft gelijk als ze zegt niet te geloven in al die nonsens-partijafkortingen.”
“Inderdaad, die ene voert de N van nationaal, maar is a-nationaal als de pest; de andere met de D van Democratisch is dictatoriaal georiënteerd, weer een andere met de V van Vooruitstrevend is een en al oerconservatief, een andere met de A van Arbeiders heeft zichzelf en de arbeiders verkwanseld of die met de E van eenheid, ging ten onder aan onenigheid…”
“Intussen is Watrabergi geen voorzitter meer; zelfs die Ellendie steunde hem niet meer.”
“En ‘zustergeld’ met z’n Huis Van Bewaring-partij trekt jong volk dat op hem lijkt in Commewijne, maar hij wijst op de Surinaamse vlag die prominent op z’n politiek podium staat en heel terecht zegt hij dat die vlag bovengeschikt is aan de partijvlag.”
“Inderdaad! Hoeveel politieke partijen laten onze nationale vlag wapperen op hun podium? Die nieuwe partijen zijn werkelijk goed voor nieuwe impulsen. Voor de rest geloof ik dat ze hetzelfde gaan doen als die oudjes als ze zetels halen en kans maken om in het machtscentrum te komen.”
“Klopt! Dan wordt het ook een gesoebat en gesabat, een gesjacher en gejakker, een gehaal en gehol, een gejok en gejak, alles natuurlijk in het landsbelang.”
“Maar wat willen jullie? Dat is nou eenmaal het spel van de politiek, namelijk de spokendans van al die partijen rondom het zelf-zegenend kampvuur van de staatsmacht. En wij zitten in een wijde kring rond dit kampvuur te kijken naar de vuurdans van degenen die wij verkozen hebben om daar te gaan dansen, natuurlijk in ons belang.”
“Zoals eentje nu op eigen houtje besprekingen met alle politieke leiders zal voeren om zijn politieke toekomst veilig te stellen.”
“Wie bedoel je?”
“Ooit gehoord van Geld Dagu, alias Mony Dog, alias Duku Hond gehoord?”
“Eerlijk gezegd, nee.”
“Nou, ook die ruikt de verkiezingen al en heeft op eigen houtje, buiten zijn Lonneman-voorzitter met de gele Hummer om, aftastende gesprekken gevoerd met jouw oranje voorzitter.”
“Wat? Dat wist ik niet!”
“Of die Mony Laundry of hoe zijn bijnaam ook is, wil uit A Bobbi stappen, of hij bereidt een kawo-lasi van zijn partij met Chan-hamer-barka-bhai voor.”
“Met als inzet een paar van die makkelijk, dus met weinig stemmen, te vergaren zetels van het binnenland.”
“Mijn hemel, dat gedoe begint nu al.”
“En ze hebben twee uur lang gesproken, natuurlijk niet over hun eigen belangen, maar over de ontwikkeling van ons land.”
“Natuurlijk, net zoals de medici met het SZF 20 uur lang hebben gesproken over de ontwikkeling van de medische zorg in ons land en over structurele aanpassingen van die hele zorg. Ze hebben echt geen koehandel-gesprekken gevoerd over het veilig stellen van hun miljoenen aan subsidie, met als pressiemiddel dat ze de patiënten zouden laten betalen voor hun consult en dat deze patiënten dan achteraf zouden gaan terug claimen bij het SZF.”
“Ow, wat had ik toch zo gehoopt dat ze dat zouden doen, dan zou blijken hoe weinig ze aan die consulten zouden verdienen tegenover dat makkelijk binnen te halen abonnement van zoveel duizend patiënten à 3,- US dollar per patiënt bij het SZF.”
“En net zoals de bus- en boothouders over de ordening van het schoolvervoer hebben gesproken en niet over die verhoging van hun miljoenen aan subsidie.”
“Dit land bloedt dood aan al die niet te controleren honderden miljoenen aan subsidies, die alleen maar bepaalde groepjes, clubjes en staatsbedrijven ernstig verrijkt.”
“En wattebout die CBB-topper die opeens voor een langdurige vakantie in de Saharie-woestijn is ondergedoken, nu er een onderzoek gaande is naar fikse tyuku’s die ontvangen zouden zijn van gele mannetjes voor de afgifte van nieuwe paspoorten?”
“Ik zeg: we zijn in feite nog steeds een feodale samenleving, waar je aan de ene kant de ploeterende slaven hebt die met een hoop schijndingens worden zoetgehouden, en aan de andere kant de Heren van de Top en de kring van ondersteunende profiteurs rondom hen, die alle wetten, genoegens en productiemiddelen beheren en beheersen, ontvangen en behangen, benemen en vernemen.”
“Met welke schijndingens wordt de werkende klasse volgens jou dan zoetgehouden?”
“Schijnwelvaart die drijft op subsidies en tegenwoordig op buitenlandse leningen, vroeger op ontwikkelingshulp; schijndemocratie die heet parlementair te zijn, schijnproductie wat in feite plundering van onze natuurlijke rijkdommen inhoudt, schijn sociale zorg…”
“Ai, dat laatste is waar! Kijk hoe de oudjes in de bejaardencentra bijkans verhongeren en wegkwijnen.”
“Ach nee man, nou overdrijf je.”
“Ik overdrijf? Kijk wat een oplettende bezoeker bij de Esterse Stichting heeft gerapporteerd. En ga een dag onverwachts mee-eten met de oudjes in de verzorging van bepaalde bejaardentehuizen. Het lijkt vaak op oorlogsrantsoen.”
“En je zou mooie dingen ontdekken als je een paar verborgen camera’s met geluidopvang in de keukens van de lanti-bejaardencentra en ziekenhuizen zou plaatsen.”
“En kijk hoe babylijkjes samen met geamputeerde lichaamsdelen en ander ziekenhuisafval in naamloze kistjes worden afgeleverd; daarvoor heeft die overheid geen geld.”
“Maar kijk naar al die declaraties van diensthoofden, onderhoofden, onderdirecteuren, directeuren, ministers, DNA-leden, hoofdbeleidsmedewerkers, leden van ettelijke overheidscommissies en ga zo voort, dan zeg je me waarom er geen geld is om baby’s van staatswege menswaardig te begraven?”
“Kijk, die bakra’s hebben in de haast om ons uit het Koninkrijk der Nederige landen te gooien, verzuimd de basics voor dit land te regelen; daarom zitten we nu met deze bananenkolonietoestand.“
“Ja, makkelijk om de kolonisator maar de schuld van je eigen falen te geven. Wat een wonder dat je het slavernijverleden er niet bijgehaald hebt.”
“Ik verschuil mijn eigen falen niet achter dat dat koloniale verleden.”
“Dan noem zo een manco dat ze niet hebben geregeld bij onze onafhankelijkheid.”
“Nou, kijk, luister. Die Britten hebben bij de onafhankelijkheidsverlening van hun Caraibische kolonies doorgedrukt, dat er een Board, dus een Raad of Commissie, werd ingesteld die de sollicitaties voor alle ambtenaren beoordeelde en toewees of afwees.”
“Ow, maar hier zouden we zo een Board volstoppen met politieke figuren die dan alle te regelen vaak nauwelijks geschoolde partijloyalisten aan een verzekerd ambtenarenbaantje zouden helpen, zoals Jopie Popi Bengeleng vooral, maar ook z’n coalitiepartners Jack Lach en Iding Soemie massaal begonnen te doen vanaf de eindjaren vijftig.”
“Maar vergeleken met wat Jopie Bengel toen regelde, was hij een engel efu yu luku a regelarij fu a Desi disi en sem Bermclub now-now.”
“Om op die Board terug te komen: de Britten zorgden ervoor dat die bij wet werd geregeld en die bestond en bestaat nog steeds uit vertegenwoordigers van het bedrijfsleven, de vakbeweging en de overheid, waarbij de overheid geen meerderheid in die Board heeft.”
“Dus als je tot vandaag de dag in bijvoorbeeld Trinidad of Barbados een baantje bij de overheid wil, moet je je sollicitatie met CV en alles indienen bij die Board?”
“Jawel.”
“Maar dan kan de kleine man of de vrouw niet aan een overheidsbaantje komen?”
“Echt wel! Maar dan moet die voldoen aan de normen. Bijvoorbeeld: voor schoonmaakster in onze situatie een LBGO. En als je door de eerste selectie en de medische keuring heen was, kreeg je samen met bijvoorbeeld vijftig andere sollicitanten een stofdoek, een zwabber, een emmer en wat Lysol en werd je gezegd een stukje kantoor schoon te maken. Raffelde je dat af, of deed je daar een uur over met veel zuchten en geklaag dat ‘mi baka e hatmi’, dan werd je niet aangenomen. Ga eerst snel en goed leren schoonaken, voordat je belastinggeld komt verbruiken.”
“Jeetje, wat zou dat hier goed zijn! En als je voor secretaresse ging solliciteren?”
“Zelfde. Eerst de vereiste diploma’s enzo en dan de test met een stapel brieven die je moest beantwoorden, foutloos moest invoeren en uitprinten, binnen een half uur. Werkte je als een slak en dacht je alleen met je mooi lichaampje te draaien en te schudden die job te krijgen, had je het glad mis.”
“Nee, zo een Board zou hier nooit ingesteld worden; dat zou de belangen van onze paternalistische politiek ernstig schaden; dan kon men niet allerlei halve analfabeten op allerlei sleutelposities regelen om die dan te misbruiken om allerlei geknoei door te drukken.”
“En een hoofdbeleidsmedewerker of zo?”
“Dan kreeg je een uur om een rapport over zus en zo voor een minister op te stellen.”
“En in feite zou zo een Board ook de kandidaten voor het ministerschap moeten beoordelen.”
“Zou dat zo een kwikmodderzuigen-skalianjokkebrok als minister hebben kunnen voorkomen?”
“Ik denk dat niet. Dit land moet vanaf de baby’s van de volgende generatie heropgevoed worden. Kijk hoe mulojongeren met scherpe voorwerpen naar school gaan om gangfights uit te vechten. Waar is het ouderlijk gezag? Daar staat en valt een samenleving mee.”
“Kinderen maken en voeden is één, kinderen goed opvoeden is twee.”
“En proost als troost is drie. Proost.”

Rappa