Misvattingen over de Surinaamse melksector

Er schijnt nogal verwarring te bestaan over de Surinaamse melk- en zuivelindustrie. Om een gebalanceerd beeld te kunnen vormen wordt er een terugblik op de historie gepresenteerd, aangezien informatie uit de media van invloed is op de publieke opinie en de attitude van de consument mede helpt bepalen.
Hoewel de vrijheid van meningsuiting gerespecteerd wordt, hoort meningsvorming zoveel mogelijk gebaseerd te zijn op volledige en correcte informatie/feiten en niet slechts op emotionele opvattingen/percepties en/of rancune.
Om vooral de jongere generatie te informeren, die hoogstwaarschijnlijk niet, of niet volledig op de hoogte is van de materie, is het noodzakelijk om een aantal misvattingen recht te trekken.

Misvatting 1/Alternative fact: 'MICHI koopt geen rauwe melk op'

Ofschoon de realiteit nu zo is dat er door MICHI geen opkoop van rauwe melk meer plaatsvindt, zit hier een voorgeschiedenis aan. Op 1 februari 1989 is het bedrijf gestart met de opkoop van verse koemelk voor verwerking tot zuivelproducten. In de startfase werd er wel degelijk melk opgekocht voor haar bedrijfsvoering. MICHI betaalde zelfs een, meer dan 2 (twee)maal, hogere opkoopprijs dan de Melk Centrale Paramaribo (MCP) aan de melkveehouders, heeft gedurende elf jaren steeds met verse koemelk gewerkt en in dezelfde periode altijd meer betaald aan de boer. Het is door MICHI’s interventie en de aantrekkelijke prijs waardoor een belangrijk deel van de melkveehouders gemotiveerd raakte om hun koeien weer te gaan melken.

Eind negentiger jaren ontstond er rancune bij de toenmalige voorzitter van de Boerenbond, die ambtshalve tevens zitting had in de Raad van Commissarissen van de MCP. De melkveehouders en melkopkopers die aan MICHI leverden werden destijds onrechtmatig bedreigd met: "Als u aan MICHI levert dan mag u niet meer aan de MCP leveren."
Op het moment dat de aanlevering van verse koemelk door haar toeleveranciers stopte, werd MICHI genoodzaakt om op 15 oktober 2000 over te stappen op duurdere melkpoeder, om zo haar bedrijf overeind te houden.

<Misvatting 2/Alternative fact: 'MICHI breekt de lokale melkveehouders'
MICHI heeft noch belang, noch de intentie, noch de power om de melkveehouders te ‘breken’. Sterker nog: MICHI heeft een melkveehoudersstand-opbouwend-effect gehad op de melkveesector, vanaf de start van haar operatie en daardoor is destijds de productie van melk door een belangrijk deel van de melkveehouders weer op gang gekomen.
De aanvoer van verse koemelk aan de MCP is veel lager dan haar behoefte en, refererend aan de beschikking LVV No. 6453/16 (H.I. no. 1921), is volgens het ministerie van LVV de behoefte van melkpoeder zelfs 60%. Als we enige waarde mogen hechten aan dit officiële document betekent dit dat er nog een minimale groeimogelijkheid is voor de totale melkveehoudersstand van maar liefst 60% voordat de MCP voldoende verse koemelk ontvangt.
Het is daarom bizar dat de MCP haar toeleveranciers niet koestert, door hen een respectabele prijs voor hun product te betalen en/of incentives voor haar melkveehouders creëert.

Misvatting 3/Alternative fact: 'MICHI werkt met goedkope melkpoeder'

Melkpoeder is zelden goedkoper geweest dan verse koemelk. Integendeel! Ter illustratie: De huidige literprijs voor de opkoop van verse koemelk bedraagt SRD 3.15, terwijl melk vervaardigd van melkpoeder SRD 3.75 kost.
Melkpoeder is in de 33 operationele jaren van MICHI, voor zover bekend, maar in één (1) periode goedkoper geweest en wel in 2006/2007. Toen in deze periode de melkpoederprijs onder de prijs van rauwe melk daalde begon de Staat, om haar verminderde inkomsten op te krikken, met het spel van het ‘onwettig verplicht stellen van het opkopen van verse koemelk’.
Op 24 januari 2008 zijn er, op het ministerie, onderhandelingen geweest met de toenmalige minister van LVV, de directeur van LVV en de directeur van de Veterinaire Inspectie, voor het wederom opkopen van rauwe koemelk door MICHI, op basis van haar maatschappelijke verantwoordelijkheid, niet op basis van enige wettelijke verplichting, zoals die door de toenmalige minister werd verondersteld. Echter, met als voorwaarde om de opkoopprijs van verse koemelk en de verkoopprijs van volle consumptiemelk in 1 liter sachets los te laten en marktconformiteit te introduceren. Hiervoor heeft het bedrijf faciliterende investeringen gedaan; het opzetten van een aanleveringsstation e.a.
Terwijl MICHI zich heeft gehouden aan haar toezeggingen, heeft de toenmalige minister zich hieraan onttrokken en de melkverwerkingsvergunning, onrechtmatig doen intrekken, en zodoende schade toegebracht.

Fonds voor melkveehouders
MICHI heeft vanaf 2007 meermalen voorgesteld en ook in 2017 wederom dit voorstel gereïttereerd aan de minister van LVV, om een fonds te creëren uit de meeropbrengsten (het verschil tussen de marktconforme prijs X en SRD 6.25 op elk verkochte pak melk), door een marktconforme prijs voor melk in sachets te hanteren. Dit fonds zou beschikbaar gesteld kunnen worden aan serieuze melkveehouders, om hun boerderijen te upgraden c.q. te synchroniseren, waardoor deze een kwalitatief hoogwaardiger product kunnen leveren, maar ook hun productie verhogen. Zo zou de import van melkpoeder op enig moment tot het verleden kunnen behoren.

Totdat de melkveehouders minimaal kunnen voorzien in de behoefte van de MCP zal er helaas nog gewerkt moeten worden met melkpoeder. Dit gegeven alleen al maakt het ongepast om een negatieve houding te hebben naar het werken met melkpoeder en met name MICHI, met regelmaat ervan te beschuldigen met ‘goedkope’ melkpoeder te werken, terwijl het Staatsbedrijf MCP nog altijd voor 60% met deze grondstof werkt.

Melk onterecht als politiek instrument
De devaluatie van onze munteenheid noopt de gehele Surinaamse gemeenschap tot prijsaanpassing. Bij een koers van SRD 3.45 voor de USD was de melkprijs voor 1 liter sachet SRD 4,- ($ 1.16). Ofschoon de koers nu is gestegen naar SRD 7.60, is de melkprijs slechts SRD 6.25 ($ 0.82)?
Volle consumptiemelk in 1 liter sachets is momenteel nog één van de weinige producten waarvan de prijs niet marktconform wordt aangepast, waarbij de prijs kunstmatig laag wordt gehouden, omdat de Staat via haar voedingsmiddelenbedrijf met dit product onterecht politiek bedrijft.
Het constant onder de kostprijs houden van de melk in 1 liter sachets is daarom de zoveelste rancune-strategie, wetende dat MICHI hierdoor geschaad wordt. Dit ondermijnt eerlijk ondernemerschap en zou toch echt anders moeten kunnen!

De stap naar de rechter
De gang naar de rechter is, door MICHI, altijd als laatste middel gebruikt. En dat geldt ook nu weer. Er is eerst een onderhoud geweest met de minister van LVV en zijn beleidsadviseurs, om de vaststelling van de consumentenprijs naar een meer marktconform niveau te brengen.
Doordat MICHI m.b.t. verpakkingssoort (sachets) en proces (pasteurisatie) als directe concurrent een parastataal bedrijf heeft, botst het continu met het ministerie wanneer deze haar macht misbruikt.

Een gepaste zin uit een artikel verschenen in unitednews.sr, dd. 25 juli 2017: “De problemen van de melksector in Suriname is zeer complex". Inderdaad: Incompetente beleidsvoering maakt deze complex!
Wanneer de minister in het bewuste artikel stelt: “Echter is het ook zaak dat de verwerkers zich houden aan de opkoopplicht van rauwe melk”, wordt de minister in herinnering gebracht dat er, volgens de Melkverwerkingswet GB-1959 no. 39, geen sprake is van een opkoopplicht door melkverwerkers en hiervan ook nimmer sprake is geweest. Of mag verondersteld worden dat de minister niet op de hoogte is van de veroordelingen van zijn ministerie, zowel in kort geding in 2009 als in bodemgeding in 2015?

Het zou de minister sieren als hij zich in het vervolg eerst goed laat informeren over de feiten, alvorens dit soort demagogische uitlatingen te doen.
Nu nog roepen dat ‘Europa een melkquotum heeft vastgesteld’, een quotum dat al 2 (twee) jaar geleden is afgeschaft, en ‘reguleren van gebruik melkpoeder’, is spotten met de intelligentie van het volk, en zijn indicatoren voor incompetentie.
Indien de minister van mening is dat melk ‘betaalbaar moet zijn voor de consumenten’, dan is het verantwoord om het subject, de on- en minvermogenden, i.p.v. het object, melk, te subsidiëren. Het kunstmatig laag houden van een (melk-)prijs betekent het subsidiëren van de welgestelde midden- en hogere klasse.

Wanneer de MCP in financiële nood zit zal ze met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, opgevangen worden door de overheid met financiële injecties. Als de MCP haar activiteiten wil uitbreiden heeft LVV, als Staat, toegang tot verscheidene internationale fondsen om deze te financieren.
Indien de private sector in financiële nood zit moet ze maandenlang onderhandelen met banken/financiers, als deze überhaupt al het risico durven nemen, en voor uitbreiding van haar activiteiten mag zij financiële middelen aantrekken tegen een rente van inmiddels 18% per jaar.

Het wordt tijd dat het ministerie van LVV aan een stukje soul-searching gaat doen, i.p.v. elke keer weer de oude 'goedkopere melkpoeder-mythe’ rond te bazuinen en stopt met perception management/propaganda.
MICHI levert reeds 33 jaar op integere wijze een bijdrage aan de Surinaamse economie en aan de Surinaamse consument.


Ir. Raôul Chin
Zuiveltechnoloog
Sympathisant MICHI Natural Foods