Israëls ambassadeur: Suriname is uniek

De Israëlitische Gemeente Suriname (IGS) heeft afgelopen week afscheid genomen van ambassadeur Mordehai Amihai-Bivas van Israël voor Suriname. Volgens IGS-voorzitter Jules Donk is de diplomaat niet alleen de schakel geweest tussen de organisatie en het vaderland Israël, maar ook een goede vriend van de gemeente.

De niet-residerende ambassadeur Amihai-Bivas heeft zich de afgelopen tweeënhalf jaar ingezet voor de relatie Suriname-Israël. “Er zijn projecten tot stand gekomen, zoals die op medisch, onderwijs en landbouw gebied. We zijn hem erkentelijk voor zijn bijdragen”, zegt Donk aan Starnieuws. De persoonlijke bijdrage/rol voor de gemeente, omschrijft hij liever niet als “dichterbij brengen tot Israël”, maar als “het contact blijven behouden met Israël”. De ambassadeur was een graag geziene gast in de Neve Shalom Synagoge. Zijn aanwezigheid bij de onthulling van het Holocaust monument vorig jaar, noemt Donk een van de hoogtepunten in de relatie.

Naast Suriname, was Amihai-Bivas ook de niet-residerende ambassadeur voor Barbados, Guyana, St. Kitts & Nevis, St. Lucia, St. Vincent & the Grenadines, Trinidad & Tobago en de Caricom. Hij heeft in Barbados alleen nog een joodse gemeenschap aangetroffen, vertelt hij in een vraaggesprek. “Even klein en oud als die in Suriname. Ze staat voor dezelfde uitdagingen, zoals de gemeenschap levend en overeind blijven houden.” In de overige landen is hij individuele joden of geen enkele tegengekomen.

Suriname steekt met zijn joodse gemeenschap uit. “Suriname is uniek omdat de gemeente hier erg oud is, als niet de oudste voor de regio. Joden zijn een integraal deel van de Surinaamse historie.” Dit is een belangrijk gegeven voor de Joden en de Surinamers. Het culturele spectrum omvat verschillende elementen. Suriname, is een mozaïek van personen van verschillende rassen, etnische achtergronden en religiën. “Dit is de culturele rijkdom van het land en het joodse element is belangrijk hierin.”

Tijdens de informele IGS-bijeenkomst in het achtergebouw van de synagoge, voerde Amihai-Bivas ook kort het woord. Om zich thuis te voelen in een ander land, zoekt hij altijd gelijk de joodse gemeenschap op. “In veel gevallen is er altijd een huis te vinden, die je warm ontvangt. Dat gevoel kreeg ik gelijk bij onze eerste kennismaking.” Hij sprak lovende woorden over de IGS, die hem nauw aan het hart ligt. En uitte zijn bewondering voor de schoonheid van de eeuwenoude synagoge. Hierin herdacht hij vorig jaar de 68e Onafhankelijkheidsdag van Israël met een muziekconcert. Hij stond ook even stil bij het joodse leven in Suriname. Hij weet dat de joodse gemeenschap hier klein is en voor vele uitdagingen staat. En toch, worden er vele bijeenkomsten en herdenkingen van de joodse feestdagen gehouden.

"Er is een band en we voelen ons verbonden met Israël", zegt Donk. “Dit is ons gewoon met de paplepel ingegoten.” In al onze gebeden herdenken we Israël, en zeg je ‘ja, volgend jaar gaan we naar Israël", geeft hij aan. “Maar, we hebben geen fysieke band. Israël is Israël. Wij zijn Suriname en Surinaamse Joden. Wij houden ons hier op en zijn geen Israëliërs.” Daarom kijken de gemeenteleden dan ook niet teveel naar wat er in Israël gebeurt. “We doen ook geen beroep op hun om hier dingen te regelen.”

Ambassadeurs komen niet om een gemeente bij te staan. Of om zich in te zetten voor godsdienstige zaken, legt Donk uit. Ze vertegenwoordigen hun land en werken aan de verbetering van de relaties met andere landen. De ervaring leert dat de meeste Israëlisch ambassadeurs na hun aankomst in Suriname gelijk de IGS opzoeken om kennis te maken. “Niet alle Israëlische ambassadeurs zijn belijders van de joodse godsdienst”, benadrukt Donk. “Het ambassadeur-zijn heeft niets met het geloof te maken.”

De IGS verwacht dan ook niets van Israëlische diplomaten. Het is wel prettig om een contactpersoon te hebben bij wie je kunt aankloppen voor hulp, zegt de voorzitter. “Je kunt via hun buitenlandse contacten aanboren.” Afhankelijk van het verzoek, word je verwezen naar specifieke organisaties die kunnen helpen. Donk weet dat de diplomatieke missies soms over een potje beschikken, waaruit ze kunnen putten. Maar de IGS doet daar geen beroep op.
Amihai-Bivas zal zijn land blijven dienen vanuit zijn standplaats in New York. Hij gaat de culturele betrekkingen onderhouden van Israël met de Verenigde Staten van Amerika en Canada.