Elke Surinamer een gelijke kans

Het is mijn bedoeling als inzender om het volk over het algemeen en de beleidsmakers en uitvoerders in het bijzonder, ideeën c.q. oplossingsmodellen aan te dragen, die zij in het belang van land en volk in overweging kunnen nemen.
En vooral waar en indien nodig deze ter uitvoering te brengen. Men moet wel open staan voor kritiek, die niet spontaan ontstaat.

Wie aan de weg timmert, heeft veel bekijks en staat bloot aan allerlei op- en aanmerkingen. De diverse inzenders van stukken ventileren op één of andere manier de grieven en wensen van het volk. Het is zeer aan te bevelen om de aangedragen suggesties in ernstige overweging te nemen.

Suriname een land, groot 164.000 km2 met een kleine bevolking van bijkans een half miljoen; conform de laatste volkstelling: 541.638 inwoners met vele rijkdommen (natuurlijke hulpbronnen etc.) moet en kán zonder meer een bloeiend land worden. Het hoeft geen tweede Dubai te worden, maar een betaalbaar- en leefbaar land!

Elke Surinamer kan een redelijk middenstandsleven leiden. Echter moet het volk gestimuleerd worden om actief te worden op hun kostgrondjes of te planten in potjes. Het ministerie van LVV moet wel plantjes tegen betaalbare prijzen ter beschikking stellen en de voorlichting optimaliseren.

Mao Zedong zei: ”Maak China groen en als elke Chinees één boom plant, dan hebben we miljoenen bomen”. Een citaat van Mahatma Gandhi: ”De aarde biedt voldoende om ieders behoefte te bevredigen, maar niet ieders hebzucht!”

Bovenal hebben wij leidinggevenden nodig met de nodige knowhow en visie, maar vooral zij die het met het land menen. Niet omwille van eigen belang moet men een positie willen bekleden, terwijl men zich niet goed van zijn/haar taken kan kwijten.

Denk aan bijv. Julius Nyerere (Tanzania), Nelson Mandela (Zd. Afrika), Mahatma, Indra Gandhi en Jawaharlal Nehru (India), Benazir Bhutto (Pakistan), Fidel Castro (Cuba), Sukarno en Suharto (Indonesië).

Er is genoeg kader in ons land, de ontheven topambtenaren; hetzij van welke partij dan ook, dient men wederom in te zetten. Een afvloeiingsregel voor het lager kader, dat steeds een groter 'waterhoofd' wordt, kan ook een optie zijn om het logge ambtenarenkorps enigszins te minimaliseren.

Door ouderen geen dispensatie te verlenen, kunnen jongeren aan bod komen (geen nepotisme). Niemand is onmisbaar, want begraafplaatsen zitten vol mensen, die dachten dat zij onmisbaar waren!

Roy Harpal