Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 273

“Zoow, de kogel is door de kerk: de nieuwe water- en stroomtarieven gaan per 15 oktober in.”
“Ach, door dat wekenlang gehaal en getrek is het voor mij geen hotspot meer; eerder een hutspot en een rotspot.”
“Maar er zijn nog meer kogels door de kerk gegaan: een behoorlijk verminderde begroting is in een marathonzitting van de assemblee goedgekeurd.”
“Marathonzitting, marathonzitting. Als die Kwik, Kwek en Kwaakclub een keertje een normaal aantal vergaderuren maakt, wordt dat meteen een ‘marathonzitting’ genoemd.”
“Maar Jules, die ‘grun-tyaripartij’ van je heeft noch vóór, noch tegen gestemd; ze zijn gewoon weggelopen van de stemming.”
“Nou, in ieder geval heeft mijn voorzitter Greg van Kusland gemotiveerd waarom z’n iets meer dan eenmansfractie is weggelopen.”
“Wat een laakbaar gedrag. Alles in het leven is een afweging tussen pro’s en contra’s. Maar als volwassene zal je steeds een beslissing moeten nemen en niet weglopen voor de verantwoordelijkheid van vóór of tegen.”
“Maar ik heb nog zo een ongerijmd ding voor jullie. Afgelopen maandag stond er op de frontpagina van een krant dat die president-van-naast zegt dat zijn land bereid is om Tigri te verdedigen, net als in het verleden.”
“Dat is toch geen ongerijmdheid, maar stoere praat?”
“Jawel, maar nu komt dat ding. In dat artikel wordt dan aangegeven, dat ‘net als in het verleden’ verwijst naar december 1967 toen het Guyanese leger een eenheid van de TRIS, de Troepenmacht in Suriname, uit Tigri verjoeg.”
“Maar mijn hemel, stond dát in de krant? Wat een flagrante onwaarheid.”
“En het mooiste is dat geen enkele historicus of sabi-so of een van die gepromoveerde frommelogen van minister Pineut daarop heeft gereageerd om dat recht te zetten.”
“Dat kan drie oorzaken hebben. Ten eerste: men leest die krant niet; ten tweede: men dacht dat het waar was en ten derde: men kan niet lezen.”
“Het juiste antwoord is: men dacht:‘Ach, lieb n’a sani. Waar of niet waar: toch Tigri n’a lasi-baisigri.”
“Maar ik vraag als jongere aan jullie, mijn oudere zuiplapvrienden: is het nou echt waar dat het roemrijk Guyanese leger een eenheid van de Hollandse TRIS uit Tigri heeft verjaagd?”
“Natuurlijk niet! Waar die journalist die onzin vandaan heeft en hoe het komt dat de redactie van dat blad dit niet heeft gecorrigeerd, is mij een groot raadsel.”
“Of je gaat dat goedkoop excuus horen: waar gewerkt wordt, worden er fouten gemaakt.”
“Dit is geen fout meer, maar een blunder van de bovenste plank.”
“Dan wie zijn dan door die Guyanezen uit Tigri verjaagd?”
“Een eenheid van onze Defensie Politie, DefPol. Opgezet door de toenmalige premier Jopie Pengel, bestaande uit Surinaamse ex-vrijwilligers van de TRIS en zwaar getraind door de majoor buiten dienst Lapré, een toen beroemde junglefighter, een Indo.”
“Maar hoe begon dat conflict om de Driehoek oftewel the Triangle?”
“Toen een meetploeg van BWKW aan de monding van de Oronoquorivier door Guyanese politiemensen werd aangezegd het gebied te verlaten.”
“”Ja, maar wat deden die arbeiders van het ...BW...hoe heette dat?”
“Het Bureau Waterkrachtwerken, BWKW. Dat was een dienst van het toenmalige ministerie van Opbouw, onder leiding van de beroemde doctor ingenieur Frank Essed. BWKW-ers verrichtten metingen op vele plekken in ons binnenland.”
“Wat voor metingen? Waar onze grenzen liepen?”
“Nee mang. Wat weten jullie toch weinig. Watermetingen, dus hoeveel water grote kreken en rivieren in het binnenland afvoerden en dat soort dingen.”
“Waarom was dat nou nodig?”
“Omdat de heer Essed met zijn vooruitziende blik het waterkrachtpotentieel van ons land in kaart wilde brengen. Toen al dacht hij aan de schone opwekking van elektrische energie, vooral ten behoeve van de verwerking van bauxiet tot aluminium.”
“Maar waar ligt die Oronoquorivier?”
“Ongeveer in het midden van de boven-Corantijn. Hij deelt de Driehoek in feite in tweeën. Ik heb me laten vertellen dat uit de BWKW-metingen bleek dat deze rivier eigenlijk meer water aflevert en dus in feite de voortzetting van de Boven-Corantijn is.”
“Maar meester, u vergeet te vertellen dat niet lang na de onafhankelijkheid van Guyana in 1966 toen de Guyanezen de VN en de hele wereld hun kaart met de driehoek als hun gebied lieten zien, onze regering officieel de New River omdoopte tot ‘Boven-Corantijn’. In feite werd daardoor op een simpele manier de Driehoek tot ons gebied geclaimd, omdat het werd begrensd door een rivier met een Surinaamse en geen Engelse naam.”
“Wat een schitterende zet was dat.”
“Inderdaad, en daarom schoot die daad de regering Burnham in Georgetown in het verkeerde keelgat. Toen ze van de piloot van een Guyanees watervliegrtuigje die op de Boven-Corantijn was geland, hoorde dat Surinaamse arbeiders nabij de monding van de Oronoquo, dus midden in de Driehoek, al jaren een meetpost bemanden, voerde de Guyanese regering in feite haar eerste politionele actie uit tegen een buurland.”
“Wat deden ze? Namen ze Tigri in?”
“Nee mang, Tigri bestond toen nog niet. Die Guyanese piloot vloog met vier gewapende politiemannen op 12 december 1967 terug. De officier van dat stel zegde de BWKW-arbeiders aan het gebied te verlaten, omdat zij zich op Guyanees grondgebied zouden bevinden.”
“En gingen ze weg?”
“Ja, want ze zouden sowieso op 15 december naar de stad terugkeren vanwege verlof in verband met kerst en nieuwjaar. Maar ze rapporteerden dit incident via hun zender aan hun meerderen.”
“Maar waarom leren we dit niet op school?”
“Omdat een boeftig stel mensen ons opgescheept heeft met onbruikbare Nederlandse schoolboeken; voor miljoenen zijn we als gemeenschap in feite opgelicht door ene Jozefvader en zijn comparanten in Nederland.”
“Meteen de CLAD erop afsturen; misschien gaat deze keer zelfs een vrouwelijke ex-minister de bak in.”
“Even een zijlijn, waarom zijn deze schoolboeken uit Nederland hier niet te gebruiken?”
“Omdat ze gebaseerd zijn op een leersysteem, waarbij de leerlingen in groepjes in de klas met hun laptop gericht naar informatie op het internet moeten gaan zoeken.”
“Maar onze scholen hebben geen WiFi en de leerlingen geen laptop.”
“Juist, daarom zijn die boekjes hier onbruikbaar.”
“En waar liggen ze nu dan?”
“Het grootste deel is in containers bij een bepaald handelsbedrijf opgeslagen en daarvoor betaalt onze overheid elke maand tienduizenden dure Surinaamse guldens aan opslagkosten. Zo bezuinigen we.”
“Als men echt wilde bezuinigen, had men alvast alle nationale vrije dagen op vier na, opgeschort.”
“Terug naar Tigri, want als we alle corrupte nesten in dit land hier gaan bespreken, zijn we over vijf jaar nog bezig.”
“We gaan voor nog nog-vijf; het staat buiten kijf, dat ik blijf, dat staat stijf op m’n lijf...”
“Maar Tigri is dus opgezet door de DefPol onder leiding van comma Lapré.”
“Ja, er waren zelfs nog drie andere posten in dat gebied, als ik me niet vergis heette eentje Bufru, maar Tigri lag zeer strategisch, op een riviereiland met een door DefPol aangelegde airstrip. Het had zelfs een ondergrondse opslagplaats, tussen de rotsen.”
“Wat werd daar bewaard? Voedsel?”
“Misschien. Maar zeker de moderne wapens die Lapré middels een parachute-dropping van de Venezolanen had gekregen.”
“Dus de TRIS was niet in de Driehoek?”
“Nee, absoluut niet! Terwijl ze vlakbij, aan de Curuni, een redelijk kamp met vliegveldje hadden. Maar ze mochten geen poot, geen vinger en zelfs geen nagel uitsteken.”
“Maar ik heb ergens gelezen dat Lapré uit eigen beweging wegging van DefPol, want Pengel kwam in grote politieke en financiële problemen en kon het politieleger niet meer financieren. Drie posten in de Driehoek werden opgegeven; alleen Tigri bleef over.”
“Nou, volgens mijn informatie werd hij teruggeroepen om weer in dienst van het Nederlandse leger te treden. Paramaribo zette toen een politieman tweede klasse, zonder militaire training, als commandant van Tigri. Nou, natuurlijk kwamen de Guyanezen dat te weten, want ze waren als de dood voor Lapré en toen was het een bekeken zaak om Tigri met twee Twin Otters met bescherming van een infanterie-eenheid in te nemen.”
“Hebben de onzen zich dan niet verdedigd?”
“Ze waren gedemotiveerd; de door Lapré getrainde cracks waren naar de stad teruggeroepen en een aantal jonge onervaren en niet-gemotiveerde politiemannen had hun plaats ingenomen. Ze werden compleet verrast. Er is zelfs een DefPoller krijgsgevangen gemaakt en naar Georgetown overgevlogen.”
“Wie was dat?”
“De achttienjarige politieman Van Dams.”
“En hoe kregen we hem terug?”
“Na een diplomatiek protest van de Koninkrijksregering. Maar de Guyanese regering betitelde Van Dams als een opgepakte illegaal op Guyanees grondgebied, en vloog hem, na een paar dagen, naar Zanderij.”
“En werd Van Dams als een held ontvangen die bij het verdedigen van ons grondgebied krijgsgevangen was gemaakt?”
“Echt niet! Niemand was er, hij stond daar als een paria op Zanderij en moest maar zien hoe hij naar de stad kwam.”
“Dat zou ik niet verwacht hebben van Pengel.”
“Correctie. Pengel was intussen zijn regeermacht kwijt. Het zakenkabinet May regeerde toen en die zag Tigri niet als prioriteit. Die hadden hun handen vol om orde op zaken te stellen in die ambtelijke en corrupte rommel die zij aantroffen na het aftreden van de regering Pengel.”
“Oh, deden de Groenen dat toen al?”
“Wat dacht je, jongeman! Tijdens de NPS-VHP-regering beginjaren zestig is dat corrupte gedoe echt begonnen en daarna is dat nooit meer gestopt. Het werd bij elke regering alleen maar erger.”
“Maar nu zal Baas Corruptie en Tigri binnen vijf jaar in orde brengen.”
“Mijn zegen heeft hij, maar daar is minstens een generatie voor nodig. Kijk hoe ‘vlot’ dat nu gaat. Je pakt vijf en je moet drie weer loslaten. Proost.”

Rappa